Giorgo... sms!

Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011

Giorgo... sms!

Giorgo kalimera, ego den exw lefta na sou steilw esena, giati eimai mines aplirwtos, politeknos kai aganaktismenos mazi sou. Den xerw an to sms mou to pareis esy I o Vagelis pantws na xerete pws den paei allo afti I istoria, kathe mera me mia nea idea gia na parete lefta pou then yparhoyn… Swste tin Ellada monoi sas, egw varethika na plhrwnw esas gia sas, me sas, hwris esas. Mazi me to haratsi na xereis, den tha plirwsw kai to sms. Na to plirwseis esy! 

Δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους, αλλά για το περιεχόμενο του sms που προτίθεμαι να στείλω, όταν βάλω κάρτα στο κινητό μου, στο 54160. Τώρα αν αυτό θα γίνει μέχρι τις 2 Οκτωβρίου, ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να ξέρω… Οπως και για πολλά άλλα, εδώ που τα λέμε, μιας και μέρα την μέρα συλλαμβάνω τον εαυτό μου ν’ αδυνατεί να τους παρακολουθήσει. Ολα όσα λένε καθημερινά πλέον και κάνουν, φθάνουν στα αυτιά μου βουητό. Σαν ήχος από τσούρμο σφίγγες που παλεύουν να σε ταράξουν στο τσίμπημα, άνευ ουσιαστικού λόγου, λες και θα πας να πιείς απ’ τα απόνερα που άφησες ασκούπιστα στη γωνία της βεράντας…
Απίστευτοι, οδυνηροί κι απρόβλεπτοι, αναζητούν νέες μεθόδους, νέα μονοπάτια που θα οδηγήσουν το συντομότερο στο τέλος του τραγικού αδιεξόδου τους. Αυτή τη φορά όλοι μαζί θα φουντάρουμε όμως. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι. Θύτες και θύματα, ένα τσούρμο φοβισμένων ανθρώπων, που ‘χασαν μπούσουλα και σταθερές από το ξάφνιασμα και την λύσσα των επινοήσεων αρχικά του Παπανδρέου και των κηπουρών του και λίγο αργότερα, του μέχρι πρότινος πολλά υποσχόμενου Ευάγγελου, ο οποίος με λόγια πολλά πασχίζει να κρύψει το προφανές: Οτι μπορεί κι εκείνος να κάνει την δουλειά. Οτι μπορεί το ίδιο καλά να την φέρει σε πέρας, όποτε και όταν έρθει και πάλι η στιγμή κ.λπ.-κ.λπ. Μόνο που η στιγμή γι’ αυτόν χάθηκε για ακόμη μια φορά… Τραγική γι’ αυτόν και τις πολλές, άλλοτε θα μπορούσα να αναγνωρίσω, θεμιτές, φιλοδοξίες του, τώρα πλίνθοι, κέραμοι κι αποκαΐδια…

Το διάβασα, το υποψιάστηκα, αλλά δεν το συνειδητοποίησα κι εγώ όπως κι άλλοι… Μου ήταν αδύνατον να καταλάβω τη δύναμη των κακών ειδήσεων. Τη δύναμη του Σοκ. Τη δύναμη του αιφνιδιασμού. Για έναν περίεργο βλακώδη και εντελώς ανεδαφικό λόγο, πίστεψα στη δύναμη ενός λαού που επανειλημμένα απέδειξε πως μπορεί να χύνει το γάλα από την καρδάρα, το ίδιο εύκολα και με την ίδια άνεση, όπως στέλνει στο διάβολο οποιονδήποτε και οτιδήποτε επιχειρήσει να πάρει το βιός του. Να καπελώσει την αξιοπρέπειά του. Να σβήσει τον ήλιο του. Να που η ιστορία τώρα ξαναγράφεται, με ζητούμενο και καρότο το έλασσον. Συγχαρητήρια σε όλους μας…

του Ανδρέα Καρακώστα