«Greece: Default or not default»

web only

19/09/2011  09:00

3

http://img.protothema.gr/3C2F213227477C0A39FF97A825740B39.jpg

 

Προχθές το πρωί στη ραδιοφωνική μου εκπομπή στο Παρίσι είχα καλεσμένο τον παρουσιαστή-παραγωγό και συνάδελφό μου του TF1 Arthur. Μέσα σ’ όλα τού ζήτησα να μου σχολιάσει και τον σάλο που προκάλεσε η εφαρμογή για το iPhone «Ενας Εβραίος ή όχι Εβραίος» (Juif ou pas Juif) του γαλλικού App Store. Συγκεκριμένα αυτή η εφαρμογή επιτρέπει στους χρήστες της να επισκέπτονται μια βάση δεδομένων και να διαπιστώνουν εάν ο τάδε ή ο δείνα είναι Εβραίος. Το όλο θέμα είναι ευαίσθητο σε μια κοινωνία όπου πριν από 50 χρόνια έστελναν λίστες ανθρώπων στα στρατόπεδα θανάτου και τους φορούσαν το κίτρινο αστέρι. Αμεσα ο αντιρατσιστικός οργανισμός «SOS Racisme» κατάφερε να αποσύρει αυτή την εφαρμογή και ο Γαλλο-Εβραίος που τη δημιούργησε για πλάκα, όπως είπε αργότερα, εμφανίστηκε μετανιωμένος, ζητώντας φυσικά συγγνώμη. Ιδού, λοιπόν, η απάντηση του Arthur, ο οποίος τυγχάνει να είναι και φίλος της Ελλάδας: «Αυτός ο άνθρωπος είναι η τρανή απόδειξη πως ακόμα και ανάμεσα σε εμάς τους Εβραίους υπάρχουν χαζοί. Το ερώτημα είναι γιατί δεν τον χαστούκισε η μάνα του και δεν τον έστειλε στο δωμάτιό του. Το ίδιο δεν θα έκανε και η μάνα σου; Αλήθεια, εσάς δεν σας έκαναν κανένα application “Ελλάδα: πτώχευση ή όχι πτώχευση”;» κατέληξε χαριτολογώντας ο συνάδελφος.

Κάπως έτσι περνούν οι μέρες μου τον τελευταίο καιρό εδώ στα ξένα, που τυγχάνει να είναι και η χώρα, που γεννήθηκα. Οταν δεν σε βρίζουν γιατί είσαι η αιτία που πληρώνουν για σένα περισσότερους φόρους, και όταν λέω «για σένα», εννοώ για σένα, Ελληνα που με διαβάζεις, όταν δεν σε κάνουν ρόμπα οι δημοσιογράφοι μιλώντας για μια χώρα απόλυτης φοροδιαφυγής, λες και τα έχεις φάει εσύ, Ελληνα που με διαβάζεις, ενώ πληρώνεις ασταμάτητα και θα πληρώσεις και περισσότερα, όταν δεν σε λυπούνται στην καλύτερη, γιατί τελικά είσαι η αχίλλειος πτέρνα ενός κορεσμένου συστήματος, τότε έρχονται να σ' την πουν κι από πάνω. Χτυπώντας σε μάλιστα στην πλάτη συγκαταβατικά ότι την επόμενη φορά θα τα πάτε καλύτερα στην καλαθοσφαίριση. «Η Γαλλία έβγαλε την Ελλάδα από το Euro… μέσα σε λίγα λεπτά», έγραφε η «Liberation». «Αχ να είχαμε λίγα λεφτά στα ταμεία μας, να σας κλείναμε τα στόματα», όπως λέει και ο Nivo.

Εν τω μεταξύ είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που καθημερινά λαμβάνω μηνύματα και τηλεφωνήματα από την πατρίδα εκ μέρους φίλων και γνωστών που σκέφτονται πλέον σοβαρά να μεταναστεύσουν. Δύσκολη απόφαση η μετανάστευση.
Εγώ ακόμα κουβαλάω τον νόστο του πατέρα μου που ξενιτεύτηκε το ’63 ως βιοπαλαιστής. Οταν αλλάξει αυτό το κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι σαν τον Οδυσσέα δεν ξαναγίνεσαι όπως πριν, γιατί απλούστατα καμία επιστροφή δεν θα σε φέρει στο πριν. Συγγνώμη, οι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας, λαθραίοι και μη, τι θα κάνουν, θα φυλάνε το σπίτι ή έχουν αρχίσει και την κάνουνε; Ποιος θα κρατήσει το μαγαζί, αυτοί που το διέλυσαν, αυτοί που το ξεπούλησαν; Γιατί στην ουσία πιο τραγικό και από την οικονομική κρίση που χτυπά την κοινωνία μας είναι το ηθικό και ψυχολογικό πλήγμα που θα αφήσουμε για κληρονομιά στις επόμενες γενιές.

Δηλαδή ένα απέραντο, βαθύ κόμπλεξ. Ενα σύμπλεγμα που δεν ξεπερνιέται με τα χρόνια, αλλά με τις πράξεις: το να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα και να έχεις βαρεθεί πλέον να ακούς σενάρια κινδυνολογίας και διάφορα άλλα για τσαρλατάνους, ατακαδόρους και τυχοδιώκτες, διάφορες Κασσάνδρες και εξτρεμιστές κάθε είδους. Δεν τζογάρουμε πια. Την ελπίδα την έστειλε η Πανδώρα σαν τελευταίο κακό μαντάτο, σαν παραίτηση. Αλλά ούτε την παραίτησή μας δεν θέλουν. Στις μεσογειακές κουλτούρες όταν σου συμβαίνει ένα πρόβλημα το πρώτο που κάνεις είναι να στραφείς για βοήθεια στην οικογένειά σου, να βρεις αποκούμπι και ασφαλές καταφύγιο με ελιές, ψωμί, αλλά και με άυλες και διαχρονικές αξίες που σε προστατεύουν από το κίβδηλο παρόν. Οταν όμως τρίζουν τα θεμέλια του σπιτιού σου, πού μπορείς να στραφείς; Γι’ αυτό λοιπόν καμία ψηφιακή εφαρμογή δεν μπορεί να σου δώσει την απάντηση, όπως και κανένα πακέτο με δισεκατομμύρια δεν θα σε σώσει από την πτώση του Ικαρου.
Αδιέξοδος δεν είναι η πτώση, αδιέξοδος είναι η απελπισία.