Δημόσιος υπάλληλος = αποδιοπομπαίος τράγος

Γιάννης Τριήρης

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υπέρογκος, αλλά κυρίως αναποτελεσματικός και δέσμιος της κομματικοκρατίας δημόσιος τομέας, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κακοδαιμονίες αυτού του τόπου.
Και κυρίως εξ αυτού του λόγου έχει και πολλούς πολέμιους.
Υπάρχει, όμως, επίσης ένας σημαντικός λόγος που ακούει στο όνομα “μονιμότητα” ή κατά το λαϊκότερον “σιγουριά” που ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για τους δημόσιους υπάλληλους.
Αν είναι θεμιτό ή όχι , ο καθένας το κρίνει υποκειμενικά. Το σίγουρο είναι ότι την ίδια περίοδο εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι αλλά και επιχειρηματίες έχασαν την δουλειά τους και έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, λόγω της κρίσης.
Και η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται αυτή την αρνητική συγκυρία, κινητοποιεί το μηχανισμό του κοινωνικού αυτοματισμού και ρίχνει στη πυρά το δημόσιο.
Είναι, όμως, επαρκής λόγος η “σιγουριά του δημοσίου”, για να αποζητά η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και διαμηνύει η κυβέρνηση, να μετατραπούν στο σύνολο τους οι δημόσιοι υπάλληλοι σε αποδιοπομπαίο τράγο;
Είναι πράγματι “τεμπέληδες” και “άχρηστοι” συλλήβδην οι υπάλληλοι του δημόσιου και ευρύτερη δημόσιου τομέα;
Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων Οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί, οι πυροσβέστες, οι λιμενικοί. Οι εργαζόμενοι στη καθαριότητα των δήμων. Οι εναερίτες της ΔΕΗ και οι εργαζόμενοι στα ορυχεία λιγνίτη. Και πολλοί άλλοι;
Ουδέποτε φανταζόμουν ότι θα εμφανιστώ ως αυτόκλητος υπερασπιστής των δημοσίων υπαλλήλων.
Ούτε θέλω να το πράξω. Αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από κάποιους ένα προνόμιο και συγκεκριμένα αυτό της μονιμότητας, για να κατηγορούνται αδιακρίτως εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Άλλο πράγμα η ανάγκη για μείωση αλλά κυρίως για εκσυγχρονισμό και αποκομματικοποίηση του δημόσιου τομέα και άλλο η δημιουργία εντυπώσεων που ωθεί στην ανθρωποφαγία.
Γιάννης Τριήρης