Δημοκρατία ή χρηματαγορές; Ιδού το δίλημμα
Μπορεί η εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον Γ. Παπανδρέου να έκανε τα νεύρα των περισσότερων ξένων πολιτικών, τραπεζιτών, δημοσιογράφων, κλπ «τσατάλια», αλλά υπάρχουν μερικοί που το θεωρούν δείγμα… δημοκρατικότητας. Όπως ο καθηγητής του University ofCalifornia at Berkley Robert Reich, που σε άρθρο του στο Huffington Post γράφει τα εξής, χωρίς από τη σκοπιά του να έχει και πολύ άδικο:
…Τι εμπιστεύεστε περισσότερο: την δημοκρατία ή τις χρηματαγορές;
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αποφάσισε υπέρ της δημοκρατίας, ανακοινώνοντας δημοψήφισμα αναφορικά με τις δρακόντειες περικοπές δαπανών, που η ΕΕ και το ΔΝΤ απαιτούν από την Ελλάδα ως αντάλλαγμα για την διάσωσή της. (Ή μάλλον, για να είμαστε πιο ακριβείς, τις περικοπές που απαιτούνται από την Ελλάδα ως αντάλλαγμα για την διάσωση των μεγάλων ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών που της δάνεισαν χρήματα, και που κινδυνεύουν σοβαρά αν αυτή χρεοκοπήσει).
Αν οι Έλληνες αποδεχτούν τα μέτρα, η ανεργία θα αυξηθεί κι άλλο, οι δημόσιες και οι κοινωνικές υπηρεσίες θα μειωθούν, και το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων θα υποβαθμιστεί περαιτέρω.
Αν αρνηθούν τα μέτρα, και η χώρα χρεοκοπήσει, θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα επιτόκια δανεισμού, και αυτό επίσης θα μειώσει το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων. Όμως δεν χρειάζεται να γίνει έτσι. Χωρίς τα μέτρα λιτότητας που απαιτεί η τρόικα, υπάρχουν περισσότερες ελπίδες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, και περισσότερες ελπίδες για ανεύρεση εργασίας.
Δεν θα πρέπει λοιπόν οι Έλληνες να αποφασίσουν από μόνοι τους;
Ασφαλώς, αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, οι παγκόσμιοι επενδυτές (που ανησυχούν πως αυτό θα αποτελέσει προηγούμενο), θα αποσύρουν τα χρήματά τους από την Ιταλία. Κάτι τέτοιο θα διέλυε αρκετές μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, και θα προκαλούσε πανικό στην Wall Street. Για αυτό και ο Tim Geithner πιέζει επίμονα την Ευρώπη να σώσει την Ελλάδα.
Κάτι παρόμοιο ζήσαμε και στις ΗΠΑ στο τέλος του 2008, και στις αρχές του 2009. Η Wall Street είχε δώσει πολλά αναξιόπιστα δάνεια, και το ερώτημα που τέθηκε ήταν αν θα έπρεπε το κράτος να την διασώσει.
Στην Αμερική όμως δεν έγινε δημοψήφισμα. Αντί για αυτό, η κυβέρνηση Μπους είπε στο κογκρέσο, πως η χώρα αντιμετωπίζει έναν οικονομικό Αρμαγεδώνα αν δεν σωθούν οι τράπεζες, άνευ όρων. Τα λεφτά δόθηκαν, και όταν ανέλαβε την προεδρία ο Ομπάμα, δόθηκαν κι άλλα.
Έτσι, αντί να αφεθεί η Wall Street στη τύχη της, και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των λαθών της, την διασώσαμε, ρίχνοντας τα βάρη στους απλούς πολίτες. Αν όμως είχαν ερωτηθεί οι πολίτες, είναι πολύ αμφίβολο αν θα συμφωνούσαν. Αν μη τι άλλο, θα έμπαιναν κάποιοι αυστηροί όροι, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες. Οι τράπεζες θα εξυγιαίνονταν, θα υπόκειντο σε ρυθμίσεις, και ίσως να ίσχυε και πάλι ο νόμος Glass-Steagall.
Κανένας όμως δεν ρώτησε τους πολίτες, Η δουλειά έγινε στα κρυφά. Το αποτέλεσμα είναι να τα πηγαίνει μια χαρά η Wall Street, αλλά όχι το υπόλοιπο έθνος. Ο ένας στους τέσσερις ιδιοκτήτες κατοικίας χρωστάει περισσότερα για το στεγαστικό του από ότι αξίζει συνολικά το σπίτι του. Και τώρα η Αμερική, όντας σε ύφεση, μπαίνει και σε περίοδο αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας.
Άρα, ποιο είναι το σωστό; Να κυβερνά η δημοκρατία, ή οι χρηματαγορές;
Αν κρίνουμε από αυτό που συνέβη στην Αμερική, καλύτερα η δημοκρατία….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου