Γράφει η Ανακόντα
Δεν θα σταθώ στο ύψιστο ζήτημα του πολέμου γενεών, τον οποίο είχε αναλύσει κάποιος σοφός παλαιότερα. Θα σταθώ στον πόλεμο πληροφόρησης και στο κυριότερο υποσύνολό του, τον ψυχολογικό πόλεμο.
Είναι όντως εφιαλτικό να μην υπάρχει στο ράφι κάτι διαφορετικό από τσάι και ξύδι. Είναι όμως περισσότερο εφιαλτικό να είναι γεμάτα τα ράφια με κάθε λογής αγαθό αλλά να μπορείς να αγοράσεις μόνο τσάι και ξύδι.
Μηδενίζουν την αξία των 1,000,000 ανέργων με τα παιδιά τους, ουρά από την Αθήνα έως τη Θεσσαλονίκη, όπως λέει ορθά. Αλλά ποιός νοιάζεται αν αυτοί δεν έχουν να πάρουν ούτε τσάι, ούτε ξύδι…
Ήμουν αλλοδαπός και αλλόθρησκος και θα έσπρωχνα να πάρω να φάω = θα έκλεβα. Δηλαδή προσέχτε τί θα πάθετε από τους αλλοδαπούς. Οι 1,000,000 σήμερα, ποιός ξέρει πόσοι αύριο, άνεργοι Έλληνες και τα παιδιά τους ας πεθάνουν.
Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ: γιατί έχει χαθεί ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Αν θέλετε να μάθετε ποιός είναι υπεύθυνος για την πρόληψη και αντιμετώπιση δραστηριοτήτων που συνιστούν απειλή κατά των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, ψάξτε το μόνοι σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου