Και για όσους δεν κατάλαβαν, «είναι ο καπιταλισμός»…

Μια «ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των μνημονίων», από τον Νίκο Μπογιόπουλο

Και για όσους δεν κατάλαβαν, «είναι ο καπιταλισμός»…

Η φράση «είναι η οικονομία, ηλίθιε» χρησιμοποιήθηκε από τον Μπιλ Κλίντον, πριν από δύο δεκαετίες, στην προεκλογική εκστρατεία του, με αντίπαλο τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Έκτοτε παραφράστηκε αρκετές φορές. Όμως στη χώρα μας, μία παράφρασή της έγινε γνωστή τους τελευταίους μήνες: «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε»! Ακριβώς όπως τιτλοφορείται το βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο Α. Α. Λιβάνη.

Ρεπόρτερ από το 1992, αργότερα αναλυτής, σχολιαστής και αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη», ο Ν. Μπογιόπουλος, με τον τίτλο που επιλέγει, παίρνει θέση εξαρχής στο μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας. Καταδεικνύει με πειστικά επιχειρήματα τους υπαίτιους της κρίσης και εξηγεί γιατί «το πραγματικό χρέος είναι η ανατροπή τους», μέσα από μια «ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των μνημονίων», όπως αναφέρεται και στον επεξηγηματικό υπότιτλο της έκδοσης.

Ερωτήματα, όπως:

-Πόσοι φτωχοί απαιτούνται για να "παραχθεί" ένας πλούσιος;

-Ποιοί και πώς δημιουργούν τα χρέη και τα ελλείμματα;

-Που οφείλεται η κρίση στην Ελλάδα;

-Η κρίση έχει πρόσημο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό;

-Την προκαλούν όλοι; Την πληρώνουν όλοι;

-Ποιοί και πώς κερδίζουν από την κρίση;

-Πώς γίνεται την τριετία 2008-2010, που δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν στις στρατιές της απόλυτης φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη να έχει διπλασιαστεί;

...βρίσκουν απαντήσεις, στις 476 σελίδες του βιβλίου, έτσι ώστε ο τίτλος του να μοιάζει πλέον με τη συνισταμένη όλων αυτών των απαντήσεων. Άλλωστε, όπως σημειώνει κι ο (επίσης δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη») Δάνης Παπαβασιλείου στον πρόλογο, «ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δεν είναι, ούτε θέλει να είναι ουδέτερος. Κομμουνιστής, μέλος του ΚΚΕ, δηλώνει εξαρχής τη στράτευσή του. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μια τέτοια δήλωση συνιστά και ομοπλογία μονομέρειας ή έλλειψης αντικειμενικότητας. Αλλά αν η αντικειμενικότητα ήταν ιδιότητα των ουδέτερων δεν θα μιλούσαμε για αρετή, αλλά για απάτη. Διότι η ουδετερότητα είναι απάτη».

Ο Ν. Μπογιόπουλος, σε κάποιο σημείο, επικαλείται και τη φράση του Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ ότι « πριν μάθει κάποιος τί είναι σωστό, θα πρέπει να ξέρει τί είναι λάθος». Θα έπρεπε να προσθέσει «και τι είναι ψέμα», λέει ο συγγραφέας. Διότι «στη σημερινή Ελλάδα, η κατάδειξη του "λάθους" και του ψεύδους, επιβάλλεται για έναν επιπλέον λόγο: Επειδή η χώρα μετατράπηκε σε πειραματόζωο στα χέρια των υπαιτίων της κρίσης, που εμφανίζονται ως ψευτοσωτήρες του ελληνικού λαού». Κι αν η φράση αυτή του Γκαλμπρέιθ –συμπληρούμενη- χρησιμεύει ως μπούσουλας για την έρευνα και την ανάλυση γεγονότων και καταστάσεων, ή αν η ατάκα του Κλίντον –παραφραζόμενη- δίνει έναν άκρως ελκυστικό τίτλο στο βιβλίο, μια άλλη φράση μοιάζει σαν να ειπώθηκε αυτές τις μέρες ενώ ανήκει στη Ρόζα Λούξεμπουργκ, έναν αιώνα πριν!

Κι ο Μπογιόπουλος έχει κάθε λόγο να την προβάλλει, στο εσώφυλλο της έκδοσης: «Σήμερα, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει κατρακύλισμα της αστικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα»…