Το χρέος στην Ελλάδα είναι μη βιώσιμο, και η διαδικασία διάσωσης που χρησιμοποιείται για να διορθωθεί το πρόβλημα είναι εξίσου μη βιώσιμη.

Μετάφραση από Τime.com

Το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας παρακολουθεί την Αθήνα σήμερα για να δει εάν ή όχι η ελληνική κυβέρνηση θα επιβιώσει από την ψήφο εμπιστοσύνης και στη συνέχεια, το πιο σημαντικό, να εγκρίνει μια νέα δέσμη από αυστηρά μέτρα λιτότητας μέσα από το κοινοβούλιο την επόμενη εβδομάδα, για να προσπαθήσουν να ελέγξουν κλιμάκωση του χρέους της. Αν το πακέτο των νέων μέτρων απορριφθεί, περαιτέρω κεφάλαια διάσωσης δεν μπορούν να εκταμιευθούν και η Ελλάδα θα βυθισθεί γρήγορα σε μια χρεοκοπία, με πληρωμές ομολόγων που αναμένονται τον επόμενο μήνα.
Αυτό θα έβαζε πιθανώς τέλος στην ελληνική ελπίδα για ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης, τη στιγμή που είναι υπό συζήτηση με τους ηγέτες της ζώνης του ευρώ. Έτσι, πολλά παίζονται με τη σημερινή ψηφοφορία στην Αθήνα, το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας, η κατεύθυνση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, και ίσως ακόμη και τη βιωσιμότητα της νομισματικής ένωσης.
Αλλά παρ'όλες τις πιθανές συνέπειες, αρχίζω να πιστεύω ότι η περαιτέρω διάσωση-δανεισμός για την Ελλάδα, είναι απλά ηλίθιο για όλους τους εμπλεκόμενους , πιστωτές της ευρωζώνης, ή τους Έλληνες.
Διαβάστε εδώ το γιατί:
Πρώτον, οι διασώσεις δεν καθιστούν στην πραγματικότητα πλέον πιθανό ότι, η Ελλάδα θα είναι σε θέση να πληρώσει τα χρέη της πίσω. Ίσως ακριβώς το αντίθετο. Οι διασώσεις προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα του χρέους στην Ελλάδα με χρέος. Η συζήτηση είναι ότι μια προτεινόμενη δεύτερη διάσωση της ΕΕ μπορεί να φτάσει όσο και 120 δισ. ευρώ. Σε συνδυασμό με 110 δισ. ευρώ διάσωσης του περασμένου έτους, η συνδυασμένη διάσωση θα μπορούσε να προσθέσει μέχρι και μια αξιοσημείωτη 100% αύξηση του ΑΕΠ. Με εντολή περικοπών στον προϋπολογισμό, αυξήσεις φόρων και άλλα μέτρα λιτότητας που καταπίνουν το αναπτυξιακό δυναμικό της χώρας, ο συνδυασμός μιας στάσιμης οικονομίας και ενός άλυτα υψηλού επίπεδου του χρέους, δεν πρόκειται να πείσει οποιονδήποτε επενδυτή να εμπιστεύονται τα χρήματά του με την κυβέρνηση στην Αθήνα.
Και αυτό κυρίως επειδή κανείς δεν μπορεί να εμπιστεύεται την Αθήνα ότι θα ακολουθήσει τις υποσχέσεις της μεταρρύθμισης.
Ακόμη και αν το πακέτο λιτότητας περάσει από το κοινοβούλιο την Τρίτη, είναι πολιτικά δυνατόν να εφαρμοσθεί;
Θα μπορέσουν οι πολιτικοί να κρυφτούν απ την οργή στους δρόμους; Μπορεί η κυβέρνηση να επιβιώσει απέναντι σε αυτή την εναντίωση;
Στην πραγματικότητα, η συνεχιζόμενη βοήθεια της ΕΕ μπορεί πράγματι να μειώσει τις ελληνικές προσπάθειες μεταρρύθμισης και όχι να τις ενεργοποιήσει. Αλλά χωρίς εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, ποιος λογικός άνθρωπος θα επιλέξει να πάρει μακροπρόθεσμα ελληνικά ομόλογα; Ίσως μεγάλες ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες θα είναι «εθελοντές», σκαλίζοντας μια τρύπα στους ισολογισμούς τους, είτε λόγω της πίεσης από τις πολιτικές αρχές. Αλλά όλοι οι άλλοι;
Σε μια διορατική ιστορία στην εφημερίδα The Financial Times ο Gary Jenkins, επικεφαλής σταθερού εισοδήματος της Evolution Securities, λέει: "Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος θα ήθελε να κυλήσει πάνω από ένα ελληνικό ομόλογο, αν είχε την επιλογή.
Δεν μπορώ να δω ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια να είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτό. " Έτσι, χωρίς τη στήριξη του ιδιωτικού τομέα, το σύνολο του προγράμματος διάσωσης θρυμματίζεται, και ψάχνουμε για το ενδεχόμενο αθέτησης κάποια στιγμή στο μέλλον, ούτως ή άλλως.
Περισσότερες διασώσεις.;
Η λύση της ΕΕ για τα προβλήματα στην Ελλάδα είναι η υποκατάσταση ουσιαστικά τους χρέους από ιδιωτικό σε δημόσιο.
Αλλά είναι αυτή βιώσιμη λύση; Όχι πραγματικά. Η Ελλάδα χρειάζεται να επιζητήσει ιδιωτικές επενδύσεις, αλλά με το ισχύον σύστημα διάσωσης αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί. Αυτό σημαίνει Ελλάδα είτε χρεοκοπεί ή γίνεται συνεχής παραλήπτης πρόνοιας. Αλλά η τελευταία επιλογή δεν θα είναι πολιτικά αποδεκτή στην Ευρώπη.
Σε κάποιο σημείο οι ψηφοφόροι και οι εκπρόσωποι τους σε χώρες που αναγκάζονται να πληρώσουν το τίμημα, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, πρόκειται να πούνε φτάνει πια και να αρνηθούν να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση στην Αθήνα.
Και μετά τι; Το χρέος στην Ελλάδα είναι μη βιώσιμο, και η διαδικασία διάσωσης που χρησιμοποιείται για να διορθωθεί το πρόβλημα είναι εξίσου μη βιώσιμη. Οπότε ας σταματήσει η σπατάλη του χρόνου του καθενός και ας αναδιαρθρωθεί το υφιστάμενο χρέος στην Ελλάδα. Αυτό θα μπορούσε να επιτύχει διάφορους σκοπούς. Η αναδιάρθρωση του χρέους θα προσαρμόσει το ελληνικό φορτίο του χρέους κατά τρόπο που να δίνει στη κυβέρνηση περισσότερο χρόνο για τη μεταρρύθμιση, διευκολύνει τον άμεση πόνο για την οικονομία και βελτιώνει τις πιθανότητες η οικονομία μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες θα αποφύγουν την επώδυνη λιτότητα και ότι οι μεταρρυθμίσεις του δημόσιου τομέα , είναι αναπόφευκτα υπό οποιοδήποτε σενάριο. Όμως, μια αναδιάρθρωση θα καταστήσει τη διαδικασία μεταρρύθμισης περισσότερο πολιτικά εύγευστη στην Ελλάδα, και καθιστά πιο πιθανό ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση να εξοφλήσει υπόλοιπο του χρέους της. Με άλλα λόγια, μια μια αναδιάρθρωση του χρέους θα αρχίσει η διαδικασία αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία
Μία αναδιάρθρωση θα ξεκαθαρίσει την αβεβαιότητα που κρέμεται πάνω από τις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων. Και οι πιστωτές θα πρέπει να λαμβάνουν τα μερίδια τους. Ίσως κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα λάβουν ένα χτύπημα, ειδικά οι ελληνικές τράπεζες, που μπορεί να απαιτήσουν ένα σχέδιο δικής τους διάσωσης, εφόσον οι απώλειες είναι πάρα πολύ μεγάλες.
Έτσι ήρθε η ώρα για τους ηγέτες της Ευρώπης να βάλουν πλώρη για το αναπόφευκτο, την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος;

Αναρτήθηκε από aristos στις 9:13 μ.μ.
0 σχόλια: