Το θέμα που θα πρέπει να μας απασχολεί και να μας προβληματίζει είναι η ραγδαία άνοδος του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας μας. Όπως γράψαμε και την προηγούμενη Κυριακή, στο τέλος Μαρτίου 2011 το χρέος του Δημοσίου είχε φτάσει στα 354,5 δισ. ευρώ, ή στο 153% του ΑΕΠ.
Εάν σ’ αυτό προσθέσουμε και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών, που έχει ήδη διαμορφωθεί στα 86 δισ., και το εξωτερικό χρέος των ΔΕΚΟ, επίσης και τα ελλείμματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, τότε εύκολα μπορεί να κατανοήσει ο κάθε Έλληνας ότι το συνολικό χρέος της χώρας μας προσεγγίζει τα 500 δισ. ευρώ. Ετοιμαζόμαστε τώρα να υποδεχτούμε και το νέο χρέος που δίδεται από την «τρόικα», στο πλαίσιο τάχα της στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Και μαζί με το νέο χρέος πάνε πακέτο και τα σκληρά μέτρα λιτότητας που θα συνοδεύουν τον νέο δανεισμό.
Ο ρυθμός ανόδου του δημοσίου χρέους είναι τέτοιος, που για πρώτη φορά εμφανίζεται στη χώρα μας. Ακόμη και την περίοδο που το κράτος δημιουργούσε τις δικές του επιχειρήσεις για να αυξάνει τις κρατικές παροχές προς τον λαό, την περίοδο δηλαδή εκείνη που είχε κατηγορηθεί η κυβέρνηση για «σοσιαλμανία», δεν είχαμε τόσο υψηλό ρυθμό αύξησης του χρέους. Ας μας πει ο κ. Παπακωνσταντίνου ποια περίοδο το χρέος του Δημοσίου είχε φτάσει στο 153% του ΑΕΠ, όπως επί των ημερών των δικών του, και με τάση συνεχούς ανόδου.
Όλη αυτήν την περίοδο, η ελληνική κυβέρνηση και τα φερέφωνά της μας παραμυθιάζανε ότι τάχα διεξάγονταν σκληρές διαπραγματεύσεις για τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν. Και τώρα που δημοσιοποιήθηκαν τα μέτρα όλοι διαπιστώνουμε ότι είναι σκληρότερα από τα αναμενόμενα από την κυβέρνηση. Ας μας πουν οι κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου σε ποιο σημείο η «τρόικα» υποχώρησε συνεπεία των διαπραγματεύσεων. Το κύριο αίτημά της ήταν οι αποκρατικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΚΟ και δημοσίων ακινήτων). Οι ευγενικές, δηλαδή άτολμες, ελληνικές αντιρρήσεις αφορούσαν βασικά δύο θέματα που είχε θέσει η «τρόικα» ως στόχους των επιδιώξεών της: α) την κηδεμονία της ελληνικής οικονομίας και β) τις άμεσες και ευρύτατες αποκρατικοποιήσεις. Ξέρουν ότι αυτή την περίοδο οι τιμές όλων των περιουσιακών στοιχείων είναι πεσμένες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γι’ αυτό και ελάχιστες επιχειρήσεις εξαγοράζονται ή συγχωνεύονται. Η «τρόικα» ουσιαστικά επιδιώκει η δημόσια περιουσία να πωληθεί σύντομα όσο όσο. Δηλαδή, επιδιώκει τον πλειστηριασμό των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων σε τιμές πτωχευτικής περιουσίας, για να ικανοποιηθούν ορισμένοι μεγαλοεπενδυτές, που ασφαλώς είναι και κερδοσκόποι. Η κυβέρνηση, αφοπλισμένη και χωρίς διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα, ενέδωσε στις απαιτήσεις αυτές. Ήδη με το δεύτερο Μνημόνιο προβλέπεται η εγκατάσταση σε κάθε υπουργείο ενός επιτρόπου της «τρόικας» και η ίδρυση ανεξάρτητου οργανισμού που θα διαχειρίζεται τις αποκρατικοποιήσεις και θα διευθύνεται από ξένους εκπροσώπους της ΕΕ και της ΕΚΤ. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί βάναυσο περιορισμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και θέτει την κυβέρνηση εκτός εξουσίας. Κι όμως δεν βρέθηκε κανείς υπουργός να διαφωνήσει και να παραιτηθεί. Και οι 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έστειλαν τη γνωστή επιστολή στον πρωθυπουργό και ζητούν διευκρινίσεις για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και το Μνημόνιο ΙΙ στο τέλος θα ενδώσουν στις πιέσεις και εν ονόματι της κομματικής πειθαρχίας θα ψηφίσουν αυτά που θα επιθυμεί η κυβέρνηση. Η συμπεριφορά των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος προδίδει την προσήλωσή τους όχι στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του ελληνικού λαού, αλλά στη διατήρηση των βουλευτικών πλεονεκτημάτων τους. Τρέμουν μπροστά στη σκέψη ότι θα χάσουν τις πλούσιες απολαβές τους. Έτσι, ο ελληνικός λαός παίζει αυτήν τη στιγμή τον ρόλο της Ιφιγένειας στη σύγχρονη εκδοχή του. Θυσιάζεται ο ελληνικός λαός από μια κατοχική και άβουλη κυβέρνηση για να ικανοποιηθούν οι πιστωτές μας και να μην καταρρεύσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα (ευρώ).
Επανερχόμαστε στο θέμα του δημοσίου χρέους, που προκαλεί μεγάλη ανησυχία η συνεχής ανοδική πορεία του, χωρίς να παρουσιάζει καμία τάση κάμψης. Και όσο θα διαρκεί η ύφεση και το ΑΕΠ θα μειώνεται, τόσο τα φορολογικά έσοδα του κράτους θα λιγοστεύουν και οι δανειακές μας ανάγκες θα αυξάνονται κατακόρυφα. Και επειδή ο κ. Παπακωνσταντίνου «σκαμπάζει» από οικονομικά, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος στη Βουλή, φρόντισε να πάρουμε και δεύτερο δάνειο από την «τρόικα», με την αιτιολογία να καλυφθούν και οι δανειακές ανάγκες μέχρι το 2015, χωρίς να ξέρουμε εάν θα υπάρξουν πράγματι και πόσες ανάγκες μέχρι τότε. Γιατί αυτός ο υπερβολικός δανεισμός της χώρας μας; Αφού, σύμφωνα με αυτά που ζούμε, τώρα έχουμε συνεχή μείωση των δαπανών για συντάξεις και μισθούς, τις τάχα εξοικονομήσεις δαπανών που πέτυχε ο κ. Λοβέρδος στον τομέα της Υγείας, τον περιορισμό στις επιχορηγήσεις κ.λπ. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν φέρει περιορισμό στις δανειακές ανάγκες. Αντίθετα, η κυβέρνηση μέσα σε διάστημα 17 μηνών (Νοέμβριος 2009 - Μάρτιος 2011) δανείστηκε 64,5 δισ. ευρώ, δηλαδή 3,7 δισ. μηνιαίως. Όταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της περιόδου Κ. Καραμανλή, παρουσιάζουν αύξηση χρέους 1,7 δισ. μηνιαίως. Παρά τις οικονομίες λοιπόν και τις περικοπές παρουσιάζουμε αύξηση του δημοσίου χρέους. Κάπου λοιπόν υπάρχει κραιπάλη δημοσίων δαπανών. Αλλά το πλέον ανησυχητικό είναι η προθυμία της «τρόικας» να μας χορηγήσει κι άλλο δάνειο, και ποιος ξέρει και πόσα άλλα. Την απάντηση θα πρέπει να τη βρούμε σε συνδυασμό με τη λαχτάρα των αξιωματούχων της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ για τις αποκρατικοποιήσεις, που θα θέσουν υπό κηδεμονία την ελληνική οικονομία. Ναι, την «τρόικα» τη συμφέρει να βουλιάξει η Ελλάδα μέσα στα χρέη, για να εκποιηθεί ολόκληρη και σε τιμή ευκαιρίας! Γιατί έτσι θα βρουν κερδοφόρα τοποθέτηση τα πλεονάζοντα κεφάλαια των ισχυρών κρατών της Ευρωζώνης και γενικά όσων διαθέτουν μεγάλη κεφαλαιακή επιφάνεια. Για παράδειγμα, αναφέρουμε ότι η εφημερίδα των Σκοπίων «Nova Macedonia» (όπως ανέφερε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος) καλεί τους απανταχού πλούσιους Σκοπιανούς να συνενώσουν τα κεφάλαιά τους για να μπορέσουν να αγοράσουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που βγαίνει στο σφυρί μαζί με το λιμάνι του Πειραιά. Η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει ότι ορισμένες δομές και ΔΕΚΟ είναι στρατηγικής σημασίας και απαραίτητες για την προάσπιση της ανεξαρτησίας της χώρας. Τέτοιες δομές είναι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Και στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ είναι ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ. Όταν όλα αυτά πουληθούν, η άμυνα της Ελλάδος σε δύσκολες περιπτώσεις θα είναι εντελώς διάτρητη. Παράδειγμα, ο ρόλος που έπαιξε τον Ιούλιο του 1974 κατά την επίθεση των Τούρκων εναντίον της Κύπρου η αμερικανική βάση τηλεπικοινωνιών της Ν. Μάκρης. Και δυστυχώς στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι συμφωνεί με τις απαιτήσεις της «τρόικας» γιατί η Ελλάδα σέβεται την υπογραφή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου