Γιατί δεν μας εμπιστεύονται οι αγορές;

Γιατί δεν μας εμπιστεύονται οι αγορές; Από factorx στις 27/07/2011 του Κώστα Ροδινού Η κυβέρνηση και το σύστημα που τη στηρίζει κατέβαλλαν φιλότιμες προσπάθειες, από την περασμένη Παρασκευή, για να μας πείσουν ότι μετά την «συμφωνία των Βρυξελλών», δόθηκε λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Ανέμεναν να ηρεμήσουν οι αγορές. Να δώσουν, επιτέλους, στην Ελλάδα την πίστωση χρόνου που χρειάζεται για να βάλλει σε τάξη τα του οίκου της.
 Όμως, η χαρά δεν κράτησε ούτε τρείς ημέρες. Η ανησυχία επανέρχεται και η αβεβαιότητα κυριαρχεί. Τι έγινε; Μήπως τα πράγματα δεν είναι, όπως μας τα παρουσίαζε η Κυβέρνηση; Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που δικαιολογούν την ανησυχία. Πρώτον, το πακέτο «σωτηρίας» έχει πολλές αδιευκρίνιστες λεπτομέρειες στις οποίες, ως γνωστόν, κρύβεται ο διάβολος. Όμως, ακόμα και στις γενικές του αρχές, περισσότερο με συμβιβασμό μοιάζει παρά με λύση. Έτσι, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, όταν μελετήθηκε ενδελεχώς, επανήλθε ο σκεπτικισμός. Γιατί απλούστατα το «πακέτο» δεν έλυσε το πρόβλημα! Το μετέθεσε για αργότερα! 
Δεύτερον, το χρέος της Ελλάδος, ως μέγεθος, είναι θηριώδες και τρομάζει. Η υποτιθέμενη μείωση δεν φαίνεται αρκετή. Γιατί άσχετα με το τι λέγεται η βιωσιμότητά του χρέους δεν έχε εξασφαλισθεί. Επί πλέον, η κυβέρνηση μας ακόμα παράγει ελλείμματα, άρα μεγαλώνει το χρέος! Επιπλέον, πρόσθετος δανεισμός, σημαίνει πρόσθετο χρέος. Τρίτον, γιατί ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης είναι πιθανότερος παρά ποτέ. Ηδη, Ισπανία και Ιταλία δανείζονται κοντά στο όριο που χτυπάει συναγερμό και αυτό το όριο ίσως ξεπεραστεί ακόμα και από …ατύχημα! Τέταρτον, γιατί η Κυβέρνηση Παπανδρέου, παρά τα παχιά και πολλά λόγια, μένει στα λόγια. Ψηφίζει μεν τα νομοσχέδια, αλλά ελάχιστα εφαρμόζει.
Μέχρι τώρα έχει αποτύχει να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές ό,τι είναι αποφασισμένη να πάρει γενναίες αποφάσεις. Μέχρι τώρα την πληρώνουν μόνον οι ανυπεράσπιστοι του ιδιωτικού τομέα που δεν έχουν κανένα ισχυρό συνδικάτο να τους προστατεύσει. Οι δαπάνες, ακόμα και τώρα, είναι εκτός ελέγχου. Αυξάνονται, αντί να μειώνονται! Και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αποτυχίας της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Η κυβέρνηση συμπληρώνει είκοσι δύο μήνες στην εξουσία και δεν έχει κάνει ούτε μια αποκρατικοποίηση! Δεν έχει αγγίξει τις ΔΕΚΟ, από φόβο, γιατί εκεί βρίσκεται ο σκληρός πυρήνας της εκλογικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ! Ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με όρους ΠΑΣΟΚ! Όλα αυτά δείχνουν μια κυβέρνηση που δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την ρίζα του προβλήματος. Τους …δημιουργούς ελλειμμάτων! Και προφανώς για όλα αυτά δεν φταίει η …αντιπολίτευση! Και δυστυχώς, αυτά δεν τα βλέπουμε μόνο εμείς! Τα βλέπουν και οι αγορές. Και αυτό λειτουργεί σε βάρος μας και επιτείνει την αβεβαιότητα και την κρίση… Πέμπτον, για μια ακόμα φορά επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα, αν με την ακολουθούμενη πολιτική, οδηγούμαστε σε λύση. Συμπερασματικά, δεν πείθουμε: α) γιατί η κυβέρνησή μας είναι προδήλως αναποτελεσματική και όμηρος του πελατειακού κράτους που δημιούργησε και την διατηρεί στην εξουσία β) γιατί η πολιτική του μνημονίου, αποδεδειγμένα πλέον, επιδεινώνει την κατάσταση. γ) γιατί η «συμφωνία των Βρυξελλών», αντί να λύσει οριστικά το πρόβλημα, το …ετεροχρόνισε, άρα θα το βρούμε μπροστά μας. δ) γιατί ο συνδυασμός των ανωτέρω, προκαλεί ανασφάλεια και αβεβαιότητα Όσο νωρίτερα τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να αναστρέψουμε την πορεία προς την καταστροφή. Γιατί ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Είναι αντίπαλος…