ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ

Ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είναι ο Εβραίος Ανδρέας Παπανδρέου. Το εγκαταλειμμένο παιδί ενός γνωστού "μπερμπάντη" αστού της προπολεμικής Αθήνας, ο οποίος εγκατέλειψε την Εβραία σύζυγό του ελάχιστο χρόνο μετά το γάμο τους. Αυτός ο μικρός Εβραίος, που μεγάλωσε μέσα σε ένα αμιγώς εβραϊκό περιβάλλον, χωρίς την παραμικρή επαφή με τον πατέρα του, εμφανίστηκε στη συνέχεια σαν "κληρονόμος" του ονόματός του και "συνεχιστής" του έργου του. Μη έχοντας καμία φυσική, πνευματική, ιδεολογική, πολιτική ή πολιτισμική σχέση με τον άγνωστο πατέρα του, στην πραγματικότητα "έκλεψε" το επίθετό του, για να πραγματοποιήσει με ασφάλεια το δικό του έργο, που ήταν τελείως διαφορετικό.

Μιλάμε απερίφραστα για "κλοπή", γιατί είναι βέβαιον ότι ο μικρός Εβραίος μεγάλωσε με το μίσος των Εβραίων Μινέικο εναντίον του Έλληνα Παπανδρέου. Ένα μίσος όμως, που δεν τους απέτρεψε από το να διεκδικήσουν το όνομά του ως κληρονομιά. Ένα μίσος, που τους έστρεψε εναντίον του άλλου γιου του "Γέρου", τον οποίο τον αντιλαμβάνονταν ως σφετεριστή της ίδιας κληρονομιάς.
Αυτό δεν είναι κάτι το παράξενο για τους Εβραίους. Αν ψάξει κανείς στην "ηρωική" ιστορία τους, θα το δει να συμβαίνει ως πρακτική από τις εποχές που περιγράφει η Βίβλος. Είναι σύνηθες για τους Εβραίους να "κλέβουν" σπέρμα ισχυρών ανθρώπων, για να "κατασκευάζουν" μόνοι τους τούς διαδόχους τους. Επενδύουν στην "κατασκευή" διαδόχων, για να έχουν φυσική συγγένεια με τα θύματά τους. Εξοντώνουν, διαβάλουν ή αποτρελαίνουν τους ανταγωνιστές τους, για να είναι οι μοναδικοί φυσικοί διάδοχοι αυτού που τους συμφέρει. Είναι σύνηθες για τους δειλούς Εβραίους να τρυπώνουν μ' αυτόν τον τρόπο στα ανώτερα στρώματα των κοινωνιών που τους φιλοξενούν.
Είναι σύνηθες γι' αυτούς να διατηρούν την εβραϊκή "καθαρότητά" τους από την πλευρά της μητέρας τους και να εκδηλώνουν αρπακτικότητα, εκμεταλλευόμενοι τη διαφορετική ιδιότητα του πατέρα. Από εκεί και πέρα η μεθοδολογία είναι γνωστή. "Περιμένουν" ήσυχα τον θάνατο του ισχυρού, για να εμφανίσουν τον "φυσικό" διάδοχό του, ο οποίος βέβαια είναι ο "δικός" τους άνθρωπος. "Περιμένουν" τον θάνατο του ισχυρού, για να "καθαρίσουν" το περιβάλλον των ετεροθαλών σφετεριστών χωρίς αντιδράσεις. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι μεγαλύτεροι "στρατηγοί" στην εβραϊκή ιστορία είναι είτε δούλοι ισχυρών είτε πόρνες. Αυτοί τους δίνουν τις μεγάλες "νίκες" και αυτοί τους προστατεύουν από την καταστροφή.
Μέσα από τέτοιου είδους σκοτεινά εβραϊκά "μονοπάτια" ξεκίνησε την πορεία του και ο Παπανδρέου. Ως γνήσιος Εβραίος μυήθηκε πολύ νωρίς στην εβραϊκή συνωμοτική λογική, γιατί αυτό τον συνέφερε. Δεν θέλησε ν' αγωνιστεί και να προχωρήσει με βάση τις δικές του δυνάμεις. Θέλησε τη "βοήθεια" αυτών που συνήθως βοηθάνε τους Εβραίους για να "πετύχουν". Αυτών που σε βοηθούν, με αντάλλαγμα να σε κάνουν δούλο των δικών τους επιθυμιών και σχεδίων. Σ' όλη του τη ζωή χρησιμοποιούσε εβραϊκά "δεκανίκια" προκειμένου να πραγματοποιήσει τους στόχους του, είτε αυτοί ήταν μεγάλοι είτε μικροί. Αυτά όλα δεν προκύπτουν ως συμπεράσματα μέσα από κάποιες απόρρητες πληροφορίες που κατέχει ο γράφων. Αυτά προκύπτουν από την κοινή λογική. Βλέπεις τα αποτελέσματα και καταλαβαίνεις τι προηγήθηκε. Όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο βλέπεις ένα ποτάμι και έναν βρεγμένο, δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να καταλάβεις κάποια πράγματα.
Κάτι τέτοιο συνέβαινε στη ζωή του μονίμως "βρεγμένου" Ανδρέα. Ακόμα και χωρίς κανένα στοιχείο είσαι βέβαιος ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε με το άτομό του. Όταν οι άλλοι έμπαιναν φυλακή για τις επιλογές τους, ο Ανδρέας εξασφάλιζε ατιμωρησία. Αυτό δεν γίνεται χωρίς "δεκανίκια". Όταν οι άλλοι σκόρπιζαν τις ζωές τους στα ξερονήσια, εξαιτίας των νεανικών τους επιλογών, ο Ανδρέας έπαιρνε βίζες για το αμερικανικό "όνειρο". Τα βήματά του σχεδόν στο σύνολό τους ήταν προφανέστατα υπό την καθοδήγηση και τη χρηματοδότηση των Εβραίων. Τίποτε από αυτά που "πέτυχε" ο Παπανδρέου στη ζωή του δεν μπορεί να γίνει χωρίς κάποια "άνωθεν" προστασία και βέβαια χρηματοδότηση. Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει εμάς είναι να δούμε πώς "ανταπόδωσε" τις εξυπηρετήσεις που δέχθηκε και πόσο αυτές οι "ανταποδώσεις" κόστισαν στον ελληνικό λαό.
Η πορεία του είναι ευρέως γνωστή, έστω κι αν δεν έχει αξιολογηθεί μέχρι τώρα στη σωστή της βάση. Ως "θείο βρέφος" ξεκίνησε τα "θαύματά" του από νωρίς. Ο "κόκκινος" και φτωχός Ανδρέας της προπολεμικής περιόδου "κατόρθωσε" να σπουδάσει στις φασιστικές και πανά­κριβες ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ, που εκείνη την εποχή δεν έδιναν βίζα σε κάποιον και μόνον με την πληροφορία ότι αυτός κάπου, κάποτε, χαιρέτησε έναν κομμουνιστή. Στις ΗΠΑ, που δεν δέχονταν κανέναν και μόνο με την υπόνοια ότι θα μπορούσε να έχει φιλοκομμουνιστικές απόψεις. Το "θαύμα" όμως δεν σταματάει εδώ. Ακόμα και στον οικονομικό τομέα δεν είχε πρόβλημα ο μικρός "θαυματοποιός". Ο Εβραίος γιος της "φτωχής" Μινέικο και του φυλακι­σμένου και άρα άνεργου εκείνη την εποχή πατέρα του, "κατόρθωσε" κι εξασφάλισε τους πόρους που απαιτούσαν οι σπουδές του. Σπουδές βέβαια όχι όπου κι όπου, αλλά στο πανάκριβο για τους κοινούς θνητούς Χάρβαρντ. Στο Χάρβαρντ, που φοβάσαι ακόμα και να προφέρεις το όνομά του, μήπως και σου ζητήσουν χρήματα από πνευματικά δικαιώματα.
Η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή και παράξενη. Ο "κόκκινος" Ανδρέας και μετέπειτα θαυμαστής του αλβανικού μοντέλου, κατόρθωσε να γίνει αμερικανός πολίτης και μάλιστα να υπηρετήσει τη θητεία του σε "βυσματική" και άκαπνη θέση του αμερικανικού ναυτικού. Όταν τα παιδιά των πραγματικών Αμερικανών σκοτώνονταν στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, ο "κόκκινος" εμιγκράντης κουβαλούσε τις "πάπιες" του ναυτικού. Μετά την "επική" στρατιωτική του καριέρα, διακρίθηκε στις ΗΠΑ και ως πολίτης. Ο "Έλληνας" Ανδρέας και "φίλος" των Παλαιστινίων κατόρθωσε και έγινε καθηγητής στο πιο εβραιοκρατούμενο πανεπιστήμιο του κόσμου. Στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Στο πανεπιστήμιο, που, αν δεν είσαι Εβραίος ή φανατικός φιλοεβραίος, ούτε καφέ στο κυλικείο του δεν μπορείς να πας να πιεις.
Όμως, προφανώς ο στόχος του Ανδρέα δεν ήταν η διάκρισή του στις ΗΠΑ. Οι Εβραίοι "επένδυσαν" σ' αυτόν, για να ελέγξουν την Ελλάδα. Επένδυσαν σ' αυτόν, γιατί είχε "κληρονομήσει" ένα όνομα "κλειδί" για την ελληνική πολιτική σκηνή. Επένδυσαν στον μοναδικό κληρονόμο του "Γέρου", εφόσον κατά "τύχη" ο έτερος συγκληρονόμος του ιδίου ονόματος ήταν λιγάκι "λωλός". Ο Ανδρέας ήταν η μεγάλη ευκαιρία των Εβραίων να εγκατασταθούν μόνιμα στην κορυφή της ελληνικής κοινωνίας. Εκεί επένδυσαν. Αυτό αποδεικνύεται και μέσα από το βιβλίο ενός πρώην συνεργάτη και εξ απορρήτων του Ανδρέα. Αυτός μας λέει —χωρίς να τον διαψεύδει κανένας— ότι το ΠΑΚ και μετέπειτα ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την πορεία του με χρηματοδότηση των Εβραίων της Νέας Υόρκης. Αυτό σημαίνει ότι ο μόνιμος στόχος όλων ήταν η επιστροφή του Ανδρέα στην Ελλάδα.
Η αμερικανική "καριέρα" του προφανώς ήταν οι λαμπερές "χάντρες", για να εντυπωσια­στούν οι ιθαγενείς της πατρίδας του. Μ' αυτόν τον σκοπό γίνονταν όλα τα "θαυμαστά" στην άλλη άκρη του ωκεανού. Ο δειλός Ανδρέας, χάρη στα εβραιοκρατούμενα αμερικανικά ΜΜΕ, εμφανίστηκε σαν ο γενναίος Έλληνας, που θα έσωζε την πατρίδα του. Υπό τη μόνιμη σκηνο­θεσία του επίσης Εβραίου Ντασέν "ξιφουλκούσε" εκ του ασφαλούς εναντίον της Χούντας. Ο δειλός των δειλών. Γέλασαν μαζί του οι ασφαλίτες του Μεταξά και γέλασαν μαζί του και οι συνάδερφοί τους του Παπαδόπουλου. Ακόμα γελάνε, όταν θυμούνται τον κλαψιάρη, που ήταν έτοιμος να προδώσει τον οποιονδήποτε και να ομολογήσει το οτιδήποτε.
Αυτός ο "γενναίος" άνθρωπος διαμόρφωσε το "αντιδραστικό" προφίλ του σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Στην εποχή που στις ΗΠΑ "μεσουρανούσε" το κτήνος που λέγεται Κίσινγκερ και ήταν επίσης Εβραίος. Σε μια εποχή, που από το γραφείο τού κτήνους έφευγαν εντολές για πολιτικές δολοφονίες τύπου Αλιέντε ή για γενοκτονίες τύπου Ανατολικού Τιμόρ, ο Ανδρέας έπαιζε "παιχνιδάκια". Μέσα στην "αυλή" των Αμερικανών που τον τάιζαν, ο Ανδρέας παρίστανε τον "αντιαμερικανό". Αυτός, που φοβόταν την αστεία Χούντα των συν­ταγματαρχών, έβγαζε "γλώσσα" στο πραγματικά φασιστικό κι επικίνδυνο θηρίο της Ουάσιγκτον.
Επί μακαρθισμού ο ένας ο Αμερικανός φοβόταν τον άλλο και ο "γενναίος" Ανδρέας σχεδίαζε "τρίτους δρόμους" και υμνούσε τον αντιιμπεριαλισμό των "αδέσμευτων". Ο Κίσινγκερ δεν εμπιστευόταν και παρακολουθούσε τους ίδιους τους συνεργάτες του και του "ξέφυγε" ένας φλύαρος ομοεθνής του, που ελάχιστο καιρό μετά κέρδισε την εξουσία στην Ελλάδα με το σύνθημα "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Όλα αυτά μόνον μία λογική εξήγηση έχουν. Ήταν ένα θέατρο, που κάποιοι το είχαν "στήσει" με πολύ έξυπνο τρόπο. Τίποτε από αυτά που βλέπαμε δεν ήταν πραγματικό. Κάποιοι τα δημιουργούσαν και τα πρόσφεραν προς "κατανάλωση" στους Έλληνες. Ο Ανδρέας ήταν "τροφή" για τους ιθαγενείς και όχι για τον υπόλοιπο κόσμο.
Μόλις το "προϊόν" πήρε την επιθυμητή "γυαλάδα" του, το έστειλαν στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της Ελλάδας εκείνη την εποχή ήταν ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα τόσο των Εβραίων όσο και των Αμερικανών. Γιατί; Γιατί η Ελλάδα στις δεκαετίες του 60 και του 70 είχε μια ανέλπιστη τύχη. Εξαιτίας της υπανάπτυξής της και της γειτνίασής της με τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές, είχε αρχίσει ν' αναπτύσσεται βιομηχανικά. Το χαμηλό κόστος παραγωγής και η μικρή απόστασή της από τη Δύση την έκαναν τον "παράδεισο" των επενδύσεων. Πού βρισκόταν ο κίνδυνος; Η εκβιομηχάνισή της θα την μετέτρεπε σε ένα ισχυρό κεφαλαιοκρατικό κράτος, που δεν θα ελεγχόταν εύκολα. Ένα κράτος με μεγάλη "αδράνεια" στους υπερεθνικούς σχεδιασμούς του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Ο έλεγχος της Ελλάδας ήταν ζωτικής σημασίας τόσο για τα αμερικανικά όσο και για τα εβραϊκά συμφέροντα. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν την Ελλάδα ως το προκεχωρημένο "φυλάκιο" του χριστιανικού καπιταλισμού στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Η εσχατιά του καπιταλισμού δίπλα στον κομμουνισμό και η εσχατιά του χριστιανισμού δίπλα στο Ισλάμ. Ήταν το "φράγμα" που εμπόδιζε τον κομμουνισμό να βρει διέξοδο στη Μεσόγειο. Ήταν το "μπαλκόνι" της Δύσης στην ισλαμική Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα έλεγχε την Κρήτη και την Κύπρο, που ήταν τα σταθερά "αεροπλανοφόρα" των Αμερικανών και τα οποία τους επέτρεπαν τον απόλυτο έλεγχο της Μέσης Ανατολής. Σ' αυτό το σημείο εμπλέκονταν και τα συμφέροντα των Εβραίων. Ο έλεγχος αυτών των νησιών επηρέαζε την ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ. Χωρίς αυτά τα νησιά το Ισραήλ "απομακρυνόταν" ακόμα πιο πολύ από τους προστάτες του.
Όλα αυτά η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας τα έθετε σε κίνδυνο. Η "νεογέννητη" εργατική της τάξη θα οδηγούνταν σε μια χειραφέτηση, που θα την έκαναν δύσκολη στον έλεγχό της. Αυτή η τάξη με τα έντονα —σύμφωνα με τους Αμερικανούς— αριστερά χαρακτηριστικά, θα ήταν δυνατόν να τους απειλήσει. Έχοντας ακόμα νωπές τις εμφυλιοπολεμικές μνήμες, θα ήταν εύκολο ν' αποκτήσει εχθρικά γι' αυτούς χαρακτηριστικά. Όλοι στην Ελλάδα γνώριζαν ποιοι προκάλεσαν τον εμφύλιο. Όλοι γνώριζαν τον ρόλο των Άγγλων. Αν σ' αυτό προστεθεί και η γνώση των Ελλήνων στα όσα αφορούσαν και τη Χούντα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η θέση των Αγγλοαμερικανών στην Ελλάδα δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή. Μια ισχυρή Ελλάδα με έντονο αντιαμερικανισμό ήταν εφιάλτης γι' αυτούς. Η έκφραση αυτού του εφιάλτη ήταν η ελληνική εργατική τάξη.
Με τον Παπανδρέου αυτήν την τάξη θέλησαν να ελέγξουν, πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη. Πώς θα γινόταν αυτό; Με την έντονη αστικοποίησή της. Ο Παπανδρέου θα έδινε προνόμια στους αστούς, ώστε να "καπελωθεί" η εργατική τάξη πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη. Ο Παπανδρέου θα διεύρυνε και θα πριμοδοτούσε τον δημόσιο τομέα, για ν' αποκτήσει την αντεργατική ασπίδα των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Παπανδρέου θα "άνοιγε" τα Πανεπιστήμια, για ν' αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ εργατών και αστών. Ήθελε να δημιουρ­γήσει ένα ανθρώπινο δυναμικό, που θα τον ευγνωμονούσε και ταυτόχρονα θα τον είχε απόλυτη ανάγκη προκειμένου να επιβιώσει. Ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος της χώρας μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, που δεν θα μπορούσε χωρίς την κρατική "βοήθεια" να απορροφηθεί από την ελληνική οικονομία.
Ακόμα και οι μεγάλες "κοινωνικοποιήσεις" των πρώην μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων αυτόν τον στόχο υπηρετούσαν. Να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής εργατικής τάξης. Να μετατρέψουν τους εργάτες σε ημιδημόσιους υπάλληλους, των οποίων η νοοτροπία θα ήταν διαφορετική από αυτήν των αυθεντικών εργατών. Το αποτέλεσμα; Το σημερινό άθλιο γυφτοαστικό ελληνικό κράτος. Το κράτος της πλάκας, που "σέρνεται" πίσω από τον κάθε ισχυρό. Το κράτος της πλάκας, όπου όλοι αναζητούν το βόλεμα του αστού. Το βόλεμα αυτού που δεν θέλει να δουλεύει, γιατί "υπηρετεί". Το βόλεμα αυτού που θα "υπηρετήσει" ακόμα και τον διάβολο, αν αυτός τον πληρώσει παραπάνω. Έτσι η Ελλάδα έγινε σταδιακά το κράτος όπου κυρίαρχοι της οικονομίας έγιναν οι έμποροι και όχι οι παραγωγοί. Κυρίαρχοι μη-κεφαλαιο­κράτες της κοινωνίας έγιναν οι "μορφωμένοι" σερβιτόροι και οι "βίζιτες" των ΙΕΚ "επάργυρη χτένα" και όχι οι εργάτες και οι εργάτριες.
Αυτό ήταν το ζητούμενο από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και βέβαια τους Εβραίους έμπορους. Γι' αυτό "γυάλιζαν" τον Παπανδρέου πριν τον στείλουν στην αποστολή του. Μια αποστολή που είχε ήδη αρχίσει να διευκολύνεται από τρομερές "συμπτώσεις". "Συμπτώσεις", όπως για παράδειγμα αυτήν της "εξέγερσης" του Πολυτεχνείου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν αυθόρμητη και όχι υποκινούμενη από ξένες δυνάμεις, τίποτε δεν είναι καθαρό στην ανάλυσή της. Σε μια περίοδο που η Χούντα καταρρέει από φυσικά αίτια —λόγω της διαρκούς αντίδρασης και βέβαια της οικονομικής προόδου του ελληνικού λαού— κάποιοι γίνονται ήρωες ανατροπείς της μέσα σε λίγες μέρες. Μέσα σε λίγες μέρες ξεχάστηκαν αγωνιστές που βασανίζονταν μια ζωή για τη δημοκρατία κι αναγορεύτηκαν σε ήρωες άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να φάνε ούτε ένα ολόκληρο σάντουιτς μέσα στο Πολυτεχνείο.
Ξεχάστηκαν πραγματικοί ήρωες της ατομικής δράσης και της ατομικής ευθύνης —που είναι το πιο δύσκολο— και εμφανίστηκαν "νεοήρωες" της "μέθης" του όχλου και των συλλογικών ευθυνών. Ξεχάστηκαν κοινωνικοί ήρωες που μπαινόβγαιναν μια ζωή στις φυλακές και εμφανίστηκαν "νεοήρωες" της μιας "τρελής βραδιάς". "Ήρωες", που δεν είχαν να πουν τίποτε απολύτως όχι για τους αγώνες τους, αλλά ούτε για τα ίδια τα κοινωνικά προβλήματα. Τι ήταν όλοι αυτοί οι νεοεμφανιζόμενοι στο προσκήνιο; Φτωχοί αστοί, που απεχθάνονταν την εργασία και είχαν ανάγκη το βόλεμα του "υπηρέτη". Φτωχοί αστοί, που είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με τους εργάτες. Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να μετατρέψουν το ταπεινό "πτυχιάκι" τους σε χρυσοφόρο ορυχείο. Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να ζήσουν πλούσιοι, εξαργυρώνοντας μόνιμα το …"εδώ πολυτεχνείο".
Τα "φώτα" της δημοσιότητας κατά "σύμπτωση" πέφτουν πάνω σ' αυτούς που συνέφερε τους ιμπεριαλιστές να ευνοηθούν και σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν καμία τύχη απέναντι στους σκληρούς συνδικαλιστές εργάτες. Δεν θα είχαν τύχη τα εικοσάχρονα φοιτητάκια απέναντι σε σκληρούς εργάτες. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου πηγαινοέρχονταν στην αμερικανική πρεσβεία, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι γύρω από το Πολυτεχνείο ήταν ακροβολισμένοι πράκτορες της Μοσάντ, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι το περίφημο ολλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο, που αποθανάτισε τον ηρωισμό των φοιτητών, ήταν εγκατε­στημένο ημέρες πριν συμβεί η "εξέγερση" και ήταν εβραϊκών συμφερόντων, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών.
Τα πάντα ήταν έτοιμα. "Ήρωες" υπήρχαν και ο Παπανδρέου ήξερε ποιους θα ευνοούσε κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα. "Ολοκαύτωμα" υπήρχε και άρα υπήρχε και δικαιολογία για την εύνοια. Επίσης υπήρχαν και ψευδοήρωες και ο Παπανδρέου ήξερε με ποιους θα γίνει "κολλητός", προκειμένου να υπερασπιστούν από κοινού τα κοινά "αντιστασιακά" τους συμφέροντα. Όλα αυτά με βάση τη λογική δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς "άνωθεν" βοήθεια. Ακόμα θα έτρωγαν μπουνιές και κλωτσιές οι εικοσάχρονοι "ήρωες", αν επιχειρούσαν να "καπελώσουν" από μόνοι τους το εργατικό κίνημα. Το είδαμε όμως κι αυτό να συμβαίνει.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα στην "πορεία" του Παπανδρέου προς την εξουσία γίνονται ακόμα πιο μυστηριώδη κι επικίνδυνα. Ο Εβραίος "σωτήρας" δεν ήταν μόνον "θαυματοποιός", αλλά και "τυχερός". Κάποιοι υπέρ του δέοντος βολικοί θάνατοι άνοιξαν διάπλατα τον "δρόμο" του Ανδρέα. Σκοτώνεται σε ένα μυστήριο αυτοκινητικό "δυστύχημα" ο Αλέκος Παναγούλης. Ένας πραγματικά γενναίος Έλληνας, που δεν είχε σχέση με τους "νεοήρωες" της μιας βραδιάς του Πολυτεχνείου. Ένας γενναίος άντρας, που θα μπορούσε να ηγηθεί του προοδευτικού εργατικού χώρου στα χρόνια που θ' ακολουθούσαν την πτώση της Χούντας. Ένας γενναίος άντρας, τον οποίο μισούσε ο Ανδρέας και ο οποίος σίγουρα θα ήταν εμπόδιο για έναν εισαγόμενο και κοινώς γνωστό δειλό, που θα "πουλούσε" γενναιότητα στους ιθαγενείς με αντάλλαγμα την εξουσία. Έναν δειλό, που μέχρι τότε έκανε "αντίσταση" στα ξενοδοχεία της Δύσης χάρη στα χρήματα των αφελών. Ένα δειλό σεξομανή, που προήγαγε συντρόφισσες ανάλογα με το πώς εξέφραζαν τον "θαυμασμό" τους προς το άτομό του.
Το ίδιο βολικός θάνατος για την εξέλιξη της καριέρας του ήταν και ο θάνατος του αστυνομικού Παντελή Πέτρου. Τον βόλεψε τα μέγιστα η εκτέλεση του υπαρχηγού των ΜΑΤ, υποτίθεται από τη 17 Νοέμβρη. Γιατί τον βόλεψε; Γιατί σε μια εποχή που τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία ήταν σχετικά ήρεμα —και μέσα σε ένα πνεύμα συμφιλίωσης— κάποιοι εξαγρίωσαν την αστυνομία, ενεργοποιώντας τα πιο άγρια ένστικτά της. Πολύ βολικό για κάποιον που στη συνέχεια κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Τα ένστικτα της αστυνομίας "θύμισαν" στον ελληνικό λαό αυτό το οποίο βόλευε τον Ανδρέα.
Με βάση τις γνώσεις του γράφοντος η μόνη δολοφονική οργάνωση που "παράγει" πολιτική μέσω των φόνων και της προβοκάτσιας είναι η εβραϊκή Μοσάντ. Η μόνη εγκληματική συμμορία που ανοίγει "δρόμους" σε Εβραίους, είναι το σιδερένιο "χέρι" του σιωνισμού.
Η μεγάλη πλάκα ήταν όταν ο Παπανδρέου γέρασε και παραλίγο να χύσει την καρδάρα με το "γάλα". Παραλίγο να χαθεί η πανάκριβη "επένδυση" των Εβραίων για έναν ποδόγυρο. Ο δειλός σεξομανής τα "έχασε" λόγω γήρατος και ασθενειών και "άλλαξε". Έγινε τολμηρός σεξομανής. Για μια αεροσυνοδό τόλμησε και χώρισε τη Μαργαρίτα, απειλώντας τα πάντα με κατάρρευση. Έσπασε ο "κρίκος" της διαδοχής και κινδύνευε ο σχεδιασμός που προέβλεπε εβραϊκή δυναστεία στην Ελλάδα. Ο γιος του έπεσε σε δυσμένεια και συστρατεύτηκε με την εγκαταλειμμένη μάνα του. Ευτυχώς για όλους αυτούς ο γέρος πέθανε γρήγορα και έστω και αναξιοπρεπώς έσωσαν την "παρτίδα". Ευτυχώς η νέα γυναίκα του δεν γέννησε δικό του παιδί, γιατί "μαύρη" θα ήταν η μοίρα του. Θα το "έτρωγαν" ζωντανό οι Εβραίοι. Είναι βέβαιον ότι κάποια κέντρα θα διέδιδαν "τρελά" πράγματα γι' αυτό. Είναι βέβαιον ότι θα είχε την τύχη του αδερφού του Ανδρέα.
Το θέμα είναι ότι, εξαιτίας εκείνου του γρήγορου θανάτου, η Μαργαρίτα Τσαντ μπόρεσε και "έκλεψε" εκ νέου το "κλεμμένο" όνομα. Δεν χρειάστηκε να πολεμήσει παραπάνω από τα εντελώς βασικά. Δεν χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη μοναδικότητα του παπανδρεϊκού DNA, που κληρονόμησαν μόνον τα δικά της παιδιά. Δεν χρειάστηκε να κατηγορήσει ορφανά βρέφη. Δεν χρειάστηκε να ενημερώσει το πανελλήνιο για την "ελαττωματικότητά" τους. Το μόνο που έκανε ήταν το βασικό για μια γυναίκα "επενδύτρια". Εντελώς ξεδιάντροπα η πρώην κυρία Παπανδρέου περιφέρεται με το όνομα Παπανδρέου, παρ' όλο που υπάρχει νόμιμη χήρα Παπανδρέου.
Αυτή ανέλαβε να σώσει την "παρτίδα" και βέβαια την κληρονομιά των άβουλων και δειλών παιδιών της. Αυτή, που δηλώνει πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας, εκμεταλλευόμενη αποκλειστικά και μόνον το όνομα και το κύρος του πρώην άντρα της. Αυτή, που υποθέτει ο γράφων ότι μάλλον έχει καταφέρει να συντηρείται με δημόσια χρήματα. Ως παλιά "καραβάνα" του ΠΑΣΟΚ, που γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, μπόρεσε κι επέβαλε εκ νέου την παρουσία της οικογένειάς της στο κόμμα. Άλλες φορές με παρακάλια και άλλες φορές με άλλα μέσα κατάφερε τελικά κι επανέφερε τον παροπλισμένο γιο της στο προσκήνιο. Έναν γιο τρομο­κρατημένο, δειλό, άσχετο κι αδύναμο. Έναν γιο που δεν διεκδικούσε τίποτε και θα μπορούσε να καταλήξει χωρίς την παραμικρή αντίδραση κλητήρας σε κάποιο υπουργείο.
Με παρακάλια και τιμής ένεκεν —λόγω ονόματος— ο Γιωργάκης έγινε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών. Ένας αναπληρωτής διακοσμητικός και χωρίς αντικείμενο. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα. Από τη στιγμή που "τρύπωσε", ήξεραν οι Εβραίοι τι να κάνουν. Δεν τους φτάνει κανένας στην προπαγάνδα. Κόσμος και κοσμάκης "δούλευε" για να μας πείσει ότι το "κουτσάλογο" ήταν άλογο πίστας. Το δύσκολο ήταν από κάπου να "πιαστεί" ο "κουλός" και αυτό το οφείλει στη μητέρα του. Στη συνέχεια ο γιος είχε την ίδια περίπου "θαυματουργή" όσο και "τυχερή" πορεία που είχε κι ο πατέρας του. Ο εξίσου δειλός, αλλά πολύ πιο ατάλαντος γιος του Ανδρέα. Ο αμερικανός πολίτης, που χορεύει ζεϊμπέκικο σαν κατσίκα που την καταδιώκει οίστρος.
Αυτός —ως εκ "θαύματος"— γοήτευσε το άλλο εβραϊκό κτήνος, την Ολμπράιτ. Την άξια συνάδερφο και ομοούσια του Κίσινγκερ. Αυτή, που δεν συμπαθεί ούτε τον εαυτό της, "συμπάθησε" τον Γιωργάκη. Τον "γοητευτικό" Γιωργάκη, που, αν καθίσει δίπλα σε δένδρο και του ανοίξει κουβέντα, θα το αναγκάσει να φύγει. Αυτή, που δεν χαρίζει ούτε την αρρώστια της, έδωσε "πόντους-προίκα" στον Γιωργάκη για να ξεκινήσει. Αρκούσε όμως αυτό; Όχι βέβαια. Αυτή η βοήθεια ήταν για να σταθεί στα πόδια του ο μικρός Εβραίος. Ο "δρόμος" του όμως είχε πολλά και δύσκολα "εμπόδια". Ένα από αυτά ήταν και ο υπουργός εξωτερικών της εποχής, ο Θόδωρος Πάγκαλος. Ένας άνθρωπος που ήταν κοινώς γνωστό ότι μισούσε βαθύτατα τόσο την Εβραία υπουργό των ΗΠΑ όσο και τον ομοεθνή της υφιστάμενό του.
Όταν όμως υπάρχουν δύσκολα "εμπόδια", ποιος επιστρατεύεται για να "βοηθήσει"; Μα το ευαγές ίδρυμα που ακούει στο όνομα Μοσάντ. Τι έκανε; Άνοιξε την "τύχη" του Γιωργάκη. Εξέθεσε τον υπουργό και προϊστάμενό του και τον ανάγκασε σε παραίτηση. Τα πράγματα είναι απλά στην υπόθεση Οτσαλάν, η οποία ήταν αυτή που άνοιξε τον "δρόμο" του Γιωργάκη. Ούτε οι Έλληνες πρόδωσαν τον Οτσαλάν ούτε οι Τούρκοι τον συνέλαβαν. Τον Οτσαλάν τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν μέσω Ελλάδας στους Τούρκους οι Εβραίοι της Μοσάντ. Ο ίδιος ο αρχηγός της βρισκόταν στο Ναϊρόμπι ως επικεφαλής της επιχείρησης σύλληψής του. Οι Τούρκοι έλαβαν ως "δώρο" τον μεγάλο εχθρό τους και ο μικρός έλαβε ως "δώρο" τη θέση του υπουργού εξωτερικών.
Ήδη άρχισε να τους ξεπληρώνει το "χρέος". "Χρέος", τόσο απέναντι στους Εβραίους όσο και στους Αμερικανούς. Δεν είναι μικρό πράγμα να πηγαίνει ένας Εβραίος ως ο Έλληνας φίλος των Παλαιστινίων, που θα τους "βοηθήσει" στις διαπραγματεύσεις τους με τους Εβραίους. Δεν είναι μικρό πράγμα ο μεγάλος "φίλος" των Παλαιστινίων να είναι "κολλητός" αν όχι υπάλληλος του Σαρόν. Δεν είναι μικρό πράγμα να είναι ένας αμερικανός πολίτης ένας από τους σχεδιαστές της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Δεν είναι μικρό πράγμα ένας αμερικανός στα άδυτα της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Αυτά είναι οι μεγάλες "επιτυχίες" των Εβραίων και των Αμερικανών. Τα "όνειρα" κάθε διπλωματικής "μηχανής", που στόχο έχει να "δουλεύει" λαούς ολόκληρους. Ο θρίαμβος της εβραϊκής και της αμερικανικής διπλωματίας είναι ο Αμερικανοεβραίος υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας.
Αυτός ο άνθρωπος θα είναι με βάση τον σχεδιασμό τους ο μελλοντικός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Της Ελλάδας, που, σύμφωνα με τη δημόσια διατυπωμένη άποψη του σφαγέα των λαών Κίσινγκερ, αποτελεί τον υπ' αριθμόν ένα εχθρό του σιωνισμού. Δεν τα κατάφεραν και άσχημα οι Εβραίοι. Τόσο στο πρακτικό όσο και στο συμβολικό επίπεδο. Όταν κατορθώνεις και ελέγχεις τους ηγέτες της χώρας που υποτίθεται φοβάσαι, σημαίνει ότι καλά τα καταφέρνεις. Όταν κατορθώνεις και κάνεις τον Εβραίο Ντασέν υπεύθυνο του μουσείου-συμβόλου του μισητού για τους Εβραίους ελληνισμού, καλά τα καταφέρνεις. Όταν κατορθώνεις και κάνεις Εβραίο υπεύθυνο του ιστορικού και διπλωματικού αρχείου της Ελλάδας, τα καταφέρνεις και μάλιστα καλά. Όταν τα ιστορικά ευρήματα του ελληνισμού φυλάσσονται από Εβραίο, δεν πάμε καλά. Όταν τα ιστορικά αρχεία του ελληνισμού ελέγχονται και φιλτράρονται από Εβραίο, δεν πάμε καθόλου καλά.
Επειδή ο γράφων γνωρίζει καλά τα "παιχνίδια" των ταυτίσεων που "παίζουν" οι συνωμότες κάθε φορά που θέλουν να κρυφτούν πίσω από μεγάλες μάζες ανθρώπων, χρήσιμο είναι σ' αυτό το σημείο να κάνει την εξής διευκρίνιση. Αναφερόμενοι στο ΠΑΣΟΚ, δεν αναφερόμαστε στον κόσμο του, που είναι σχεδόν ο μισός ελληνικός πληθυσμός. Αναφερόμαστε σε μια ολιγομελή ομάδα, που σχεδίασε και δημιούργησε το κόμμα και το οποίο το χειρίζεται ως ιδιοκτησία της. Αναφερόμαστε σε μια ολιγομελή ομάδα, που μπορεί την εξουσία να τη "χρωστά" στον "περήφανο" λαό, αλλά την ύπαρξή της τη "χρωστά" σε κάποιους άλλους. Αυτοί οι "άλλοι" και οι εγχώριοι δούλοι τους είναι οι στόχοι του γράφοντα.
Για τον γράφοντα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων και των οπαδών τους είναι απόλυτα ευδιάκριτες. Άλλο πράγμα είναι οι ιδιοκτήτες του ΠΑΣΟΚ, που είναι δισεκατομ­μυριούχοι εξαιτίας του και άλλο πράγμα ο απλός ψηφοφόρος, που απλά το επέλεξε ως την πιο συμφέρουσα πρόταση ανάμεσα σ' αυτές που είχε. Είναι άλλο πράγμα ο άνεργος ψηφοφόρος που ελπίζει στο ΠΑΣΟΚ και απεχθάνεται τη Δεξιά και άλλο πράγμα ο πραιτοριανός της πασοκικής εξουσίας. Τα ελληνικά κόμματα είναι ιδιωτικά "μικρομάγαζα", που "πουλάνε" ιδεολογία. Για όσο διάστημα υπάρχουν "πελάτες", θα υπάρχουν κι αυτά. Αν πάψουν να υπάρχουν "πελάτες", θα κλείσουν την επόμενη μέρα. Για όσο διάστημα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τους αρέσει η πασοκική "συσκευασία" του σοσιαλισμού, θα τους ψηφίζουν. Αν βρεθεί άλλο "μαγαζί" που θα τους προσφέρει για την ίδια ιδεολογία σε καλύτερη "συσκευασία", σ' αυτό θα πάνε. Το ΠΑΣΟΚ —και το κάθε κόμμα— δεν είναι ιδιοκτήτης της ιδεολογίας που εμπορεύεται, ώστε ν' αποτελεί μονόδρομο γι' αυτόν που την υιοθετεί.
Το "παραμύθι" της ταύτισης μεταξύ των ιδιοκτητών των κομματικών εμπορομάγαζων και των ψηφοφόρων-πελατών δεν είναι κάτι το παράξενο. Συμβαίνει και στην αγορά το ίδιο φαινόμενο. Ακόμα και ο ιδιοκτήτης του Μινιόν, για παράδειγμα, όταν μιλάει για την επιχείρησή του, χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό, συμπεριλαμβάνοντας και τους πελάτες του στην κοινή "πλατφόρμα" των δραστηριοτήτων του. "Εμείς"… λέει, κάθε φορά που αναφέρεται στη θέση του στην αγορά, αλλά δεν διευκρινίζει αυτά που δεν τον συμφέρουν. Δεν διαχωρίζει τους λίγους από τους "εμείς" που μόνιμα εισπράττουν από τους υπόλοιπους "εμείς" που μόνιμα πληρώνουν.
Απλά είναι τα πράγματα. Απλός πασοκτσής είναι ένας άνεργος που περιμένει το επίδομα ανεργίας και απλός πασοκτσής είναι και ο Νίκος Παπανδρέου. Ο άνεργος θα παραμείνει τέτοιος, άσχετα με το πού πιστεύει, ενώ ο "μέγας" συγγραφέας των 150 σελίδων και συνιδιοκτήτης του ΠΑΣΟΚ "τρούπωσε" στον κρατικό μηχανισμό και ζει εις υγείαν του κορόιδου. Είδε κι απόειδε ο μικρός Εβραίος ότι δεν τα κατάφερνε μόνος του κι αποφάσισε να διαθέσει τις δυνάμεις του στην "υπηρεσία" του ελληνικού λαού. Το ελληνικό δημόσιο μόνον για τα παιδιά των ιδιοκτητών των κομμάτων αποτελεί ασφαλές και πλούσιο καταφύγιο.
Ο γράφων πιστεύει ότι αυτά τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων έχουν παγιδευτεί κι απλά δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι σχεδίασαν και χρηματοδότησαν την "αλλαγή" ούτε σε τι απέβλεπαν μέσω αυτής της "επένδυσής" τους. Αυτό όμως δεν αποτελεί κάποιου είδους μομφή για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι αγαθοί οι ψηφοφόροι του, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι ψηφοφόροι κάποιων άλλων κομμάτων είναι πιο έξυπνοι. Στην ίδια παγίδα έχουν πέσει και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Οι οπαδοί του άλλου μεγάλου ιδιόκτητου εμπορομάγαζου, που απλά "πουλάει" φιλελευθερισμό. Η ΝΔ λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί και το ΠΑΣΟΚ. Με την ίδια νοοτροπία και στις ίδιες δόσεις πουλάνε την "πραμάτεια" τους. Απλά πουλάνε διαφορετικό "προϊόν" κι αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο αυτές ίδιες επιχειρήσεις μεταξύ τους.
Όμως, οι δεξιοί "πελάτες" αυτού του "μαγαζιού" δεν γνωρίζουν για παράδειγμα ότι ιδιο­κτήτες της ΝΔ είναι κάτι πρώην δοσίλογοι των Γερμανών, μαυραγορίτες της κατοχής, αποστάτες έμμισθοι πράκτορες των Αγγλοαμερικανών και προστάτες των όποιων "Κοτζαμάνηδων" της μεταπολεμικής εποχής. Απλά —όπως και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ— έχουν κι αυτοί παγιδευτεί στη λογική του δικομματισμού και δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν. Αυτό δεν είναι κάτι το δύσκολο να συμβεί. Είναι μια εμπορική παγίδα, που βασίζεται στα ένστικτα του "πελάτη" και όχι την γνώση ή την κρίση του. "Πάρτο …είναι ευκαιρία, αν δεν το πάρεις, θα το πάρει άλλος και θα μετανιώσεις". Εμπορικές αθλιότητες των ψευτών. Αρκεί κάποιος να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση και να γνωρίζει τις φοβίες του πελάτη και από εκεί και πέρα "σέρνει" τους πάντες εκεί όπου θέλει. Πάνω σ' αυτές τις αρχές στηρίζονται κι αυτοί που κάνουν πολιτικές και οικονομικές "μπίζνες" πάνω στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να έχουμε δύο θλιβερές τραγουδίστριες, που διχάζουν τον ελληνικό λαό και τον χωρίζουν σε παρατάξεις. Οι λίγο πιο έξυπνοι από αυτές πολιτικοί δεν θα το κατάφερναν;
Αυτή είναι η επιτυχία των δύο μεγάλων κομμάτων. Έχουν πιάσει τα άκρα και διχάζουν τον κόσμο, παίζοντας με τα ένστικτά του. Έχουν πιάσει το "άσπρο" και το "μαύρο" και ό,τι και να ψηφίσεις το ίδιο "γκρι" θα εισπράξεις. Αυτόν τον δικομματισμό τον έχουν "στήσει" ξένα αφεντικά και τα οποία τα υπηρετούν με την ίδια πιστότητα τόσο οι σοσιαλιστές όσο και οι δεξιοί δούλοι τους. Έναν δικομματισμό που καταστρέφει τη δημοκρατία και λειτουργεί σαν μια ατσαλένια "μέγγενη" που πνίγει τον λαό και δεν τον αφήνει να κινηθεί ελεύθερα. Έναν δικομματισμό που υπηρετεί τα συμφέροντα της εξουσίας κι απλά κάθε τέσσερα χρόνια "αναβαπτίζεται" από τον "κυρίαρχο" λαό. Ο λαός μοιάζει με έναν κουτό ιδιοκτήτη, που σχεδόν εκβιαστικά ανανεώνει κάθε τέσσερα χρόνια το "συμβόλαιο" με τον διεφθαρμένο διαχειριστή.
Ακόμα και τα αποτελέσματα των εκλογών είναι προβλέψιμα. Τα πάντα θέμα μαθηματικών είναι. Η μονιμότητα του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι θέμα λογικής. Είναι το κόμμα που λόγω ιδεολογίας το υποστηρίζουν οι πολλοί μη-κεφαλαιοκράτες και το μόνο που μπορεί να εκτελέσει δεξιά πολιτική χωρίς ν' απειλείται από αυτούς. Είναι "καταδικασμένο" το ΠΑΣΟΚ να ασκεί την εξουσία, εφόσον είναι ο φορέας στον οποίο καταθέτουν τις ελπίδες τους όλοι οι μορφωμένοι αστίζοντες και γύρω του συσπειρώνονται σχεδόν αναγκαστικά και οι εργάτες.
Σε όλα τα άλλα είναι απόλυτα όμοιο με τη ΝΔ. Άλλωστε, αν το σκεφτεί κάποιος για τα όσα κατηγορούμε σήμερα το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι άμοιρη ευθυνών η ΝΔ. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βάλει τα νομοθετικά "θεμέλια" πάνω στα οποία έχει γίνει το γενικό ξεπούλημα του κράτους. Η χειρότερη κυβέρνηση των μεταπολιτευτικών χρόνων. Πάνω σε νόμους του αποστάτη Μητσοτάκη έχουν "χτιστεί" τα σημερινά εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει δηλαδή απόλυτη ταύτιση μεταξύ των δύο κομμάτων. Ακόμα και Νικολάκη έχει η ΝΔ. Ο Κυριακούλης της ΝΔ έχει βρει κι αυτός το καταφύγιό του στον κρατικό μηχανισμό. Διέθεσε κι αυτός τις τρομερές δυνάμεις του στην υπηρεσία του λαού. Αυτός ούτε καν επιχείρησε να βρέξει τα "πόδια" του στον ιδιωτικό τομέα. Κατευθείαν να μας "υπηρετήσει" αυτό το φιλότιμο παιδί.
Αυτό που έχει σημασία —για να συνεχίσουμε την ανάλυση— είναι ότι για μας δεν παίζει ρόλο η εκλογική βάση του κάθε κόμματος. Δεν κρίνουμε ανθρώπους, οι οποίοι πάνω στην αγωνία τους να επιβιώσουν και να προοδεύσουν ακολουθούν την άλφα ή βήτα επιλογή. Δεν κρίνουμε τους ανθρώπους, που κάθε τέσσερα χρόνια απλά διαλέγουν ανάμεσα στις προκαθορισμένες επιλογές τις οποίες τους προτείνουν τα ίδια κέντρα εξουσίας. Άλλωστε οι ψηφοφόροι έρχονται και παρέρχονται. Εμείς σ' αυτό το κείμενο κατηγορούμε την εβραϊκή ιδιοκτησία του σοσιαλιστικού "Μινιόν". Αν τώρα κάποιος "πελάτης" του ταυτίζεται μ' αυτήν την ιδιοκτησία, αυτό είναι πρόβλημά του και όχι δικό μας. Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει είναι να δούμε ποιοι είναι αυτοί που εγκληματούν εις βάρος του ελληνικού λαού. Η ξενοκίνητη ολιγαρχία του ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητο ν' αποκαλυφθεί.
Αυτοί είναι ο στόχος μας. Η εβραιοκίνητη ολιγαρχία, που μέσα σε λίγα χρόνια "διέλυσε" στην κυριολεξία τη χώρα. Η ολιγαρχία, που την παρέδωσε "αλυσοδεμένη" στην Νέα Τάξη και εγκλώβισε τον ελληνικό λαό σε μια ανίκητη κατάσταση αθλιότητας κι εξάρτησης. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στην κυριολεξία υπό ξένη κατοχή. Ο ελληνικός λαός δεν ελέγχει πια τον μέλλον του. Δεν ελέγχει το μέλλον των παιδιών του. Βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις των ιμπεριαλιστών, είτε αυτοί είναι Αμερικανοί είτε Σιωνιστές. Μέσα από αυτό το κείμενο αυτήν την προδοσία θέλουμε να καταγγείλουμε. Θ' αποκαλύψουμε τα μεγάλα εγκλήματα της εβραϊκής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να καταλάβει ο αναγνώστης σε πόσο τραγική κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός λαός.
Ποια είναι τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούμε τη σιωνιστική ιδιοκτησία του ΠΑΣΟΚ;

Έγκλημα 1ον
Εκχώρησαν σε ξένους το δικαίωμα να ελέγχουν τη χώρα στον απόλυτο βαθμό. Τόσο στο θέμα της άμυνας όσο και στον τομέα της αστυνόμευσης υπάρχει απόλυτος έλεγχος των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα από τους Δυτικούς. Οι Δυτικοί, χρησιμοποιώντας τις “πολυδουλεμέ­νες” μεθόδους της προβοκάτσιας, μπήκαν στα "άδυτα των αδύτων" των μηχανισμών ασφαλείας, που διασφαλίζουν την ανεξαρτησία μιας χώρας. Με την προβοκάτσια της βαλκανικής κρίσης, ελέγχουν την άμυνά της. Με την προβοκάτσια της δολοφονίας ενός θλιβερού Βρετανού αποικιοκράτη αξιωματούχου ελέγχουν τις αστυνομικές της αρχές. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν Έλληνες αξιωματούχοι, οι οποίοι πληρώνονται από τον ελληνικό λαό και δουλειά τους είναι να δίνουν καθημερινή αναφορά σε ξένες μυστικές υπηρεσίες. Οι προσωπικοί φάκελοι των Ελλήνων πολιτών κάνουν καθημερινά "βόλτες" στα γραφεία όλων των ξένων μυστικών υπηρεσιών.
Έγκλημα 2ον
Εκχώρησαν στρατηγικούς τομείς του εθνικού συστήματος σε ξένους. Το κεντρικό αεροδρόμιο της χώρας, ο τομέας της διατροφής του λαού (σούπερ μάρκετ), στρατηγικά σημεία (διώρυγα της Κορίνθου, λιμάνια κλπ.), οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια κλπ. και ό,τι ξεχωρίζει ένα ελεύθερο κράτος από μια αποικία, ανήκουν στη σφαίρα ελέγχου των Δυτικών. Κάθε φορά που ο ελληνικός λαός θ' αντιδρά, θα ελέγχεται, γιατί οι ξένοι θα μπορούν να τον εκβιάζουν, προκαλώντας δυσλειτουργία στους νευραλγικούς τομείς της άμυνας, της οικονομίας και των υπηρεσιών. Πώς μπορείς ν' αντιδράσεις εναντίον κάποιου, όταν αυτός ελέγχει τις επικοινωνίες σου, τις "πύλες" εισόδου και εξόδου της χώρας σου, την ενεργειακή σου αυτονομία ή ακόμα και τα αποθέματα της τροφής σου; Τι είδους ανεξάρτητη πολιτική μπορεί ν' ασκήσει ένα κράτος, όταν δεν ελέγχει τις επικοινωνίες του, την ενέργεια που του επιτρέπει να λειτουργεί και το σημαντικότερο όταν δεν μπορεί να διασφαλίσει μια υποτυπώδη αυτοδυναμία σε είδη διατροφής που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της κοινωνίας;
Έγκλημα 3ον
Επέτρεψαν σε ξένους ν' αγοράζουν τίτλους ιδιοκτησίας ελληνικής γης και να εκμεταλ­λεύονται τουριστικά, ως ιδιοκτήτες πλέον, τη φυσική ομορφιά της χώρας. Σε λίγο καιρό τα ξενοδοχεία ξένων συμφερόντων θα μπουν σε "κλειστά" τουριστικά κυκλώματα και θα λειτουργούν σαν κράτος εν κράτει. Ο ελληνικός λαός σε λίγο καιρό θα περιοριστεί στον ρόλο του γραφικού ιθαγενή, που θα χορεύει για να διασκεδάζει τους τουρίστες. Το μεγαλύτερο όμως μέρος του εισπραττόμενου κέρδους από την τουριστική δραστηριότητα θα το εισπράττουν οι πολυεθνικές του τουρισμού. Οι πολυεθνικές, που εισπράττουν ήδη τη μερίδα του λέοντος από τις ενοικιάσεις δωματίων, αυτοκινήτων κλπ.. Οι πολυεθνικές, που εισπράττουν ήδη τα μέγιστα από την κατανάλωση των τουριστών στη χώρα.
Έγκλημα 4ον
"Άνοιξαν" αυθαίρετα και χωρίς κανέναν στόχο την ελληνική αγορά στο σύνολό της, επιτρέποντας τη μονοπώλησή της από τα προϊόντα των πολυεθνικών. Βιομηχανικά προϊόντα, που πωλούνται αδασμολόγητα —κι επιπλέον, επειδή κατασκευάζονται σε φτηνές τριτοκοσμικές χώρες, είναι ασυναγώνιστα—, κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή στο σύνολό της. Προϊόντα ειδών διατροφής αμφιβόλου ποιότητας, που προορίζονται για την "πλέμπα", απειλούν διαρκώς την υγεία του ελληνικού λαού. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό προϊόν που να μπορεί να επιβιώσει στην ελληνική αγορά. Καταστράφηκε η ελληνική κεφαλαιοκρατική τάξη και οι Έλληνες εργάτες "πετάχτηκαν" άνεργοι στους δρόμους. Κάθονται σήμερα κάποιοι κι απορούν γιατί φεύγουν οι μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις από τη χώρα κι εγκαθίστανται στα γειτονικά Σκόπια ή τη Βουλγαρία. Κάθονται σήμερα κάποιοι κι απορούν γιατί στα μεγάλα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών τα μαρούλια έχουν γεύση μπέικον.
Έγκλημα 5ον
Επέτρεψαν την αθρόα εισροή μεταναστών σε μια χώρα, η οποία είναι γνωστό σε όλους ότι αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα. Με τη νομιμοποίησή τους αλλάζουν την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας και προσφέρουν στους Δυτικούς έναν τεράστιο μοχλό πίεσης εις βάρος του ελληνικού λαού. Γιατί οι φτωχοί μετανάστες είναι μοχλός πίεσης των ισχυρών; Γιατί, κάθε φορά που θ' αντιδρά ο λαός στη δυτική κηδεμονία, οι καθ’ όλα συμπαθείς και δυστυχείς μετανάστες θα ταυτίζονται με τις δυτικές επιλογές. Επειδή εκ των δεδομένων οι γηγενείς και οι μετανάστες έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, οι επιμέρους κοινωνικές συμμαχίες είναι επίσης δεδομένες. Όσο κι αν διαφέρουν οι εντάσεις των συμφερόντων, είναι δεδομένο ότι τόσο το γερμανόφωνο θηρίο, που διευθύνει το αεροδρόμιο της Αθήνας, όσο και ο τελευταίος Πακιστανός μετανάστης, που εργάζεται στη χώρα μας, έχουν κοινά συμφέροντα.
Τα δεδομένα είναι απλά. Βρίσκονται καί οι δύο σε ξένη χώρα και ζουν από το δικό της κεφάλαιο εις βάρος των γηγενών. Αυτή η υπερσυγκέντρωση ξένων δεν έγινε ούτε από άγνοια ούτε από τυχαίες συγκυρίες. Αν συνέβαινε εξαιτίας αυτών των παραγόντων, θα ήταν ένα φαινόμενο που θα το βλέπαμε και αιώνες πριν. Αυτό έγινε, γιατί βόλευε τα μέγιστα και τους τοπικούς Εβραίους, εφόσον βρήκαν την ανθρώπινη μάζα για να κρύβονται πίσω της κάθε φορά που θα απειλούνται τα προνόμιά τους. Αντιλαμβανόμενοι την προκλητικότητα της όλης δραστηριότητάς τους, έχουν ανάγκη από μια μαζική ανθρώπινη "ασπίδα". Πίσω από το δικαίωμα ύπαρξης του φτωχού τριτοκοσμικού μετανάστη θα "περνάνε" άκριτα και τα προνόμια των Εβραίων. Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι ότι, κάθε φορά που ο ελληνικός λαός θ' αντιδρά στις μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών, οι μετανάστες —ακόμα και οι πιο φτωχοί— θα ευθυγραμμίζονται με τους "προστάτες" τους και με τη μαζικότητά τους θ' ακυρώνουν την αντιδραστικότητα του λαού. Ας τολμήσει ο ελληνικός λαός να δώσει την εξουσία σε κάποιον πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και θα βρεθεί προ εκπλήξεων.
Έγκλημα 6ον
Διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και καταχράστηκαν τα χρήματα του ελληνικού λαού. Σε λίγο καιρό αυτός ο λαός, που κατέθεσε τους κόπους μιας ζωής για ν' αποκτήσει το δικαίωμα της ιδιόκτητης σύνταξης, θα σέρνεται στα δημόσια ταμεία για δημόσιες συντάξεις. Πώς θ' αντιδράσει αυτός ο λαός, όταν αυτές οι συντάξεις θα είναι αποτέλεσμα της χρηματοδότησης των ταμείων από τους Δυτικούς; Τα δικά του χρήματα έγιναν σπίτια στις "Εκάλες", καταθέσεις στην Ελβετία και κότερα. Από τη στιγμή που αυτά τα χρήματα χάθηκαν, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι θα βρίσκονται στο έλεος αυτών που τους συντηρούν. Όταν το αποδεχθούν αυτό, θα γίνουν όμηροι των Δυτικών, που θα τους συντηρούν με τα "ψίχουλα" της αποικιοκρατίας. Αυτά τα "ψίχουλα" δεν είναι προϊόντα της μεγαλοψυχίας των Δυτικών. Είναι το αντίστοιχο με τα κασόνια ουίσκι που έδωσαν οι αποικιοκράτες στους Ινδιάνους, προκειμένου να πάρουν με νομιμοφανή τρόπο τη γη τους.
Έγκλημα 7ον
Έβαλαν τον ελληνικό λαό στο "σφαγείο" του Χρηματιστηρίου και του άρπαξαν τις αποταμιεύσεις. Επέτρεψαν στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα να του "πουλάει" ψέματα και να τον παρασύρει στον δανεισμό. Να του "πουλάει" όνειρα και να τον οδηγεί στην άσκοπη υπερ­κατανάλωση. Γιατί; Για να εξανεμίσουν τα αποθέματά του και να τον "χρεώσουν" στις τράπεζες. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για να μπορέσουν ν' αρπάξουν σχεδόν τζάμπα μεγάλο μέρος του ελληνικού κεφαλαίου από τους υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες του. Ο δεύτερος ήταν για να τον υποτάξουν στη θέλησή τους, ώστε να μην αντιδρά στις μεθοδεύσεις τους. Ο υπερχρεωμένος ελληνικός λαός χωρίς τις αποταμιεύσεις του είναι ευάλωτος στις πιέσεις και τους εκβιασμούς αυτών που μοιράζουν τα κάθε είδους επιδόματα. Αν αυτό συνδυαστεί με τα άδεια ασφαλιστικά ταμεία, τα πράγματα γίνονται τραγικά. Ο φτωχός πλέον ελληνικός λαός, βλέποντας άδεια αυτά τα ασφαλιστικά ταμεία, εύκολα θα "σέρνεται" από αυτούς που θα του υπόσχονται αυτά τα επιδόματα και άρα επιβίωση. Τα επιδόματα, που απλά είναι κάποια "ψίχουλα" από τη μεγάλη ληστεία του ελληνικού λαού.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι φαντάζεται. Η χώρα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή και κανείς δεν αντιδρά, γιατί τον έχουν "υπνωτίσει" με τα άθλια ΜΜΕ και την ελεγχόμενη ενημέρωση. Έχει απολέσει το κεφάλαιό της, έχει καταστραφεί η παραγωγή της και έχει λεηλατηθεί ο πλούτος του λαού της. Αυτό είναι μια καταστροφή που το μέγεθός της μόνον με πολεμική ήττα μπορεί να συγκριθεί. Σ' αυτό το επίπεδο καταστροφής όμως δεν υπάρχει δικαιολογία. Δεν υπάρχει άγνοια. Όταν ως κυβέρνηση παραδίδεις το κράτος και την περιουσία του σε ξένους, υπάρχει προδοσία. Οι προδότες όμως δεν έχουν ποτέ καλό τέλος. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι όσοι συμμετείχαν σ' αυτήν την αθλιότητα. Πρέπει να το γνωρίζουν οι Έλληνες προδότες.
Πρέπει να γνωρίζουν ότι σ' αυτόν τον κόσμο μερικά πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος και ούτε εξαλείφονται τα άγρια ένστικτα της κοινωνίας του. Άλλωστε δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που μια ολόκληρη κυβέρνηση καταδικάστηκε σε θάνατο εξαιτίας της προδοσίας. Όλα αυτά θα πρέπει να τα έχουν υπόψη τους αυτοί οι οποίοι μας κυβερνάνε και που σήμερα νομίζουν ότι είναι ασφαλείς στην "αγκαλιά" των ξένων αφεντικών τους. Ας θυμηθούν την περίπτωση Γούναρη και ας την συγκρίνουν με τη δική τους. Ας αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες για τη σημερινή αθλιότητα. Σ' αυτόν τον κόσμο μερικά πράγματα ήταν κι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα. Κινδυνεύεις, όταν ξεπουλάς σε ξένους τους γίγαντες ΟΤΕ και ΔΕΗ, μόνον και μόνον για να προσφέρεις αύξηση στον εαυτό σου και στους "κολλητούς" σου. Κινδυνεύεις, όταν "πριονίζεις" τα οικονομικά θεμέλια της εθνικής μας ύπαρξης, μόνον και μόνον για να "ψευτογεμίσεις" τα δημόσια ταμεία και να παρουσιάσεις "έργο" που δικαιολογεί "μπόνους".
Μαζί μ' αυτούς ας προβληματιστούν και οι Εβραίοι της Ελλάδας. Τα παράσιτα, που σε λίγο καιρό θα έρθουν αντιμέτωπα με την κατάσταση την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν. Δεν τους αρκούσε που, καταστρατηγώντας κάθε έννοια ισότητας, ζούσαν ως προνομιακή μειονότητα μέσα στη χώρα. Θέλησαν ν' αρπάξουν ό,τι μπορούν και να την παραδώσουν στα θηρία του ιμπεριαλισμού.
Έπαιξαν παιχνίδι μεγάλου ρίσκου και σύντομα θα το πληρώσουν. Όταν θα καταλάβει ο ελληνικός λαός τι έχει γίνει, πολλοί απ' αυτούς θ' αρχίσουν να μελετάνε τα δρομολόγια των αεροπλάνων και των πλοίων, προκειμένου να εγκαταλείψουν τη χώρα. Εδώ είναι "Ελλάντα" δεν είναι Παλαιστίνη. Αυτός βέβαια ο φόβος των τοπικών Εβραίων είναι το δεδομένο που δικαιολογεί τη μεγάλη "αγωνία" της Μοσάντ ν' αναλάβει μέρος της ασφάλειας των ολυμπιακών αγώνων. Βιάζονται οι Εβραίοι να φέρουν ανθρώπους τους στην Ελλάδα για το "καλό" του ελληνικού λαού και βέβαια των ολυμπιακών αγώνων. Βιάζονται οι Εβραίοι να "προστατεύσουν" τον λαό και τις εκφάνσεις του, τον οποίο μισούν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Η απορία του γράφοντος βέβαια είναι άλλη. Την επομένη της λήξης αυτών των αγώνων αυτό το κακό "συναπάντημα" θα εγκαταλείψει τη χώρα ή έχει και άλλες υποθέσεις προς διευθέτηση και οι οποίες θα δικαιολογήσουν την παράταση της παραμονής τους;
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι ημίμετρα. Ό,τι και να κάνουν χαμένοι είναι. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο τα μηνύματα που λαμβάνουν είναι αποκαρδιωτικά. Τους μισούν πάρα πολλοί για πάρα πολλούς λόγους. Τα "καύσιμα" από την πολυδάπανη εκμετάλ­λευση του "ολοκαυτώματος" είναι θέμα χρόνου να τελειώσουν. Αυτοί, που εδώ και αιώνες κλέβουν τους πάντες "κλαίγοντας", σύντομα θα κληθούν να δώσουν εκ νέου εξηγήσεις. Ο "κοσμοπολίτης" και νομπελίστας Κίσινγκερ ήδη βλέπει τον κόσμο μέσα από τα παράθυρα του σπιτιού του. Ο επίσης "κοσμοπολίτης" και "αντιτρομοκράτης" Σαρόν μετά τη λήξη της θητείας του θ' αποκλειστεί δια παντός στο Ισραήλ. Τους ψάχνουν πολλοί και τους ψάχνουν μανιωδώς. Η βλακώδης Νέα Τάξη Πραγμάτων καταρρέει παγκοσμίως και θα έπρεπε οι έμπειροι Εβραίοι να το έχουν καταλάβει εγκαίρως. Επένδυσαν σε λάθος "άλογο" και σύντομα θα κληθούν να πληρώσουν στο "ταμείο". Εκεί, όπου τα "κλάματα" των χαμένων πιο πολύ διασκεδάζουν παρά στεναχωρούν. Έγινε κατανοητός ο γράφων; Το κατάλαβαν τα "παιδιά" για να πουν τα νέα στον πατέρα;


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’
http://www.ydrohoos.gr
http://www.eamb.gr