Posted: 18 Sep 2011 11:06 AM PDT
Κάποιοι στο Βερολίνο συνεχίζουν τον... «Τριακονταετή Πόλεμο».
Θρησκευτικός είναι ο πόλεμος εναντίον των PIIGS της Μεσογείου.
Σε μερικά χρόνια θα έχουν εξαφανιστεί από την Ευρώπη έννοιες όπως «Γερμανία» ή «Γερμανοί».
Το να ισχυριστεί κάποιος στη σημερινή εποχή ότι κάποιο κράτος ή κάποιος λαός μπορεί να "εξαφανιστεί" από το "πρόσωπο" της Γης, αυτό είναι κάτι, το οποίο είναι παντελώς ξένο με την επικρατούσα πλέον λογική. Στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα αυτό μπορεί και να γινόταν κάτω από τα "λεπίδια" των σφαγέων. Σήμερα, είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Βεβαίως και μπορεί να γίνει. Αυτό, το οποίο ισχυριζόμαστε, πιθανόν στο πρώτο άκουσμά του να φαίνεται παράξενο, αλλά δεν είναι και τόσο απίθανο ως ενδεχόμενο να συμβεί, αν κάποιος σκεφτεί τα δεδομένα πάνω σε μια βάση λογικής, η οποία περιλαμβάνει όλες τις ιδιομορφίες του κόσμου στον οποίο ζούμε σήμερα.
Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, όπου ο "χρόνος", ως φυσικό μέγεθος, έχει αναπτύξει τεράστιες "ταχύτητες" και η έννοια του "χώρου" έχει ελαχιστοποιήσει την "επιφάνειά" της. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι εξελίξεις, οι οποίες αφορούν τόσο την ανθρωπότητα ως σύνολο όσο και τους λαούς της ως υποσύνολα, διαδραματίζονται με τέτοιες ταχύτητες και εκτείνονται σε τόσο μεγάλες γεωγραφικές επιφάνειες, που απαιτούνται λίγες ημέρες για να γίνουν αυτά, τα οποία κάποτε απαιτούσαν αιώνες.
Όταν λοιπόν εμείς λέμε ότι η Γερμανία και μαζί της οι Γερμανοί πιθανότατα να "εξαφανιστούν" στο άμεσο μέλλον, δεν μιλάμε για κάποιου είδους δολοφονικές πρακτικές του απώτατου παρελθόντος. Αναφερόμαστε σε επιλογές των ιδίων των Γερμανών σε σχέση με το μέλλον τους ...Αναφερόμαστε σε πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες μπορούν να επιταχυνθούν από τα τεχνολογικά μέσα, τα οποία σήμερα είναι κυρίαρχα ...Αναφερόμαστε σε συνέπειες κοινωνικών "ζυμώσεων", οι οποίες πάντα εκδηλώνονται και εξελίσσονται για τους ίδιους ιστορικά λόγους και απλά τα χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ζούμε μπορούν να τις κάνουν ταχύτατες ..."Ζυμώσεων", οι οποίες πάντα ξεκινούν να εξελίσσονται όταν γίνονται λάθη από την πλευρά την εξουσίας, αλλά που η τεχνολογία της εποχής μας, λειτουργώντας ως "καταλύτης", μπορεί να τους προκαλέσει εκρηκτική "επιτάχυνση".
Σε μια εποχή λοιπόν σαν αυτήν που ζούμε σήμερα και στην οποία κλονίζεται η ίδια η έννοια του "Έθνους", είναι πολύ πιο εύκολο η έννοια αυτή να απειληθεί, όταν —εκτός όλων των άλλων— φέρει και ένα σημαντικά αρνητικό φορτίο. Αυτό το πρόβλημα πιστεύουμε ότι θα κληθεί ν' αντιμετωπίσει σύντομα ο γερμανικός λαός. Αρκεί λοιπόν σήμερα ν' αναπτυχθεί μια νέα αντίληψη περί της σημασίας και βέβαια της αξίας της έννοιας της "γερμανικότητας" και τα πράγματα θα εξελιχθούν με ταχύτητες τέτοιες, που κάποιοι ούτε μπορούν να φανταστούν. Αρκεί να επικρατήσει μια νέα αντίληψη —κυρίως από τους ίδιους τους Γερμανούς— του προβλήματος που αντιπροσωπεύει η Γερμανία τόσο για τους Ευρωπαίους όσο και για τους ίδιους τους Γερμανούς και τα πράγματα θα εξελιχθούν με ταχύτητα "χιονοστιβάδας".
...Απλά πράγματα. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας, συνδέεται με την έννοια της "επιβίωσης". Όλες οι επιλογές των ανθρώπων και των λαών κινούνται με γνώμονα αυτήν την έννοια. Άνθρωποι και λαοί κινούνται ενστικτωδώς για την εξασφάλιση της εύκολης επιβίωσης. Συσπειρώνονται και διασπώνται πάντα με στόχο την εξασφάλιση της ευκολότερης επιβίωσης. Αυτό συνέβαινε πάντα και αυτό συμβαίνει και σήμερα. Η αναζήτηση της εύκολης επιβίωσης κάποτε δίχαζε την Ευρώπη και η ίδια αναζήτηση σήμερα την ενώνει. Όταν λοιπόν μια "πλατφόρμα" συμφέρει στο επίπεδο της επιβίωσης, τότε αυτή διαρκώς ενισχύεται με νέους πληθυσμούς. Όταν δεν συμφέρει, τότε αρχίζει και διαλύεται με τον ίδιο φυσικό τρόπο.
Μια τέτοια "πλατφόρμα", η οποία μπορεί να διαλυθεί με τον ίδιο φυσικό τρόπο με τον οποίο συντέθηκε, είναι και η Γερμανία. Κάποτε μπορεί οι γερμανόφωνοι λαοί να έκριναν ότι τους συνέφερε ν' "ανέβουν" σ' αυτήν και στο άμεσο μέλλον μπορεί ν' αποφασίσουν ότι δεν τους συμφέρει. Αυτή η "ασύμφορη" Γερμανία θεωρούμε ότι κινδυνεύει να αφανιστεί στο άμεσο μέλλον. Ο λόγος είναι απλός. Η Γερμανία με τη συμπεριφορά της απειλεί τον περίγυρό της και αυτό το πληρώνουν πάντα οι ίδιοι οι Γερμανοί. Το έκανε στο πρόσφατο παρελθόν με τους Παγκόσμιους Πολέμους και το κάνει και σήμερα με την εριστική πολιτική που ακολουθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό είναι εκείνο, το οποίο διαρκώς τρομάζει όλο και περισσότερους Γερμανούς. Τους τρομάζει η διαρκώς όλο και πιο επιθετική Γερμανία, γιατί τους απειλεί. Απειλεί τα συμφέροντά τους. Απειλεί και δεν διευκολύνει την επιβίωσή τους ...Την επιβίωση, η οποία πάντα είναι το μεγάλο ζητούμενο για τέτοιου είδους επιλογές. Όταν μια "Γερμανία" ακμάζει και προσφέρει ασφάλεια, όλοι έχουν λόγους να θυμούνται ότι είναι Γερμανοί και να την ενισχύουν ...Όλοι έχουν λόγους να θυμηθούν ότι είναι τέτοιοι ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο θεωρούμε ότι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Όταν όμως η ίδια αυτή έννοια αρχίζει και γίνεται προκλητική —και άρα αρνητική στο θέμα της επιβίωσης—, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Αν κάποιοι Γερμανοί αντιληφθούν ότι η σημερινή προκλητική Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε πρωτίστως απειλεί τους ίδιους και μετά όλους τους άλλους, μπορεί να την εγκαταλείψουν ...Μπορεί να διαχωρίσουν την πορεία τους από τη δική της ...Μπορεί να "θυμηθούν" ότι είναι Πρώσοι, Σάξονες, Βοημοί ή Βαυαροί και να θελήσουν να ζήσουν με βάση νέα δεδομένα ...Δεδομένα, τα οποία θα τους εξασφαλίσουν καλύτερη φήμη, περισσότερη αλληλεγγύη και μεγαλύτερη ασφάλεια ...Δεδομένα, τα οποία θα τους εξασφαλίσουν περισσότερη ησυχία και λιγότερη εχθρικότητα από το εξωτερικό περιβάλλον.
Σε αυτό το επίπεδο θα παίξει καταλυτικό ρόλο η σημερινή ανάπτυξη της τεχνολογίας της επικοινωνίας. Αν οι παλαιότερες γενιές των Γερμανών δεν είχαν τα μέσα ν' αποφύγουν την πληρωμή των λαθών των ηγεσιών τους, αυτό δεν είναι σίγουρο ότι συμβαίνει με τη σημερινή γενιά των Γερμανών. Αν οι παλαιότερες γενιές των Γερμανών δεν μάθαιναν εγκαίρως τα λάθη των ηγεσιών τους, δεν συμβαίνει το ίδιο στη σύγχρονη εποχή της ταχύτατης ενημέρωσης. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα με τη Γερμανία, αν η ηγεσία της διατηρήσει τη σημερινή προκλητική της στάση και συνεχίσει να δημιουργεί πανευρωπαϊκό μίσος εις βάρος του γερμανικού λαού.
Πότε μπορούν ν' αλλάξουν οριστικά και αμετάκλητα αυτά τα πράγματα; Αλλάζουν, όταν έρχονται αποκαλύψεις μυστικών, τα οποία έπρεπε να παραμείνουν επτασφράγιστα ...Όταν οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι έπεσαν θύματα πονηρών εξουσιών ...Όταν οι λαοί καταλαβαίνουν ότι υπήρξαν θύματα συνομωσίας ...Όταν οι λαοί καταλαβαίνουν ότι πιάστηκαν κορόιδα. Αυτού του είδους τις αποκαλύψεις φοβούνται πάντα οι εξουσίες και αυτού του είδους τα μυστικά έχει η εξουσία της Γερμανίας. Στην εποχή στην οποία ζούμε είναι θέμα χρόνου ν' ανοίξουν όλοι οι "φάκελοι" αυτού του κόσμου ...Ν' ανοίξει και ο "φάκελος" της Γερμανίας ...Ν' ανοίξει η "ντουλάπα" της Γερμανίας και να φανούν όλοι οι "σκελετοί" της.
Σε αυτό το σημείο κάνει τη διαφορά η σημερινή "παγκοσμιοποιημένη" κατάσταση στην οποία βρίσκεται η παγκόσμια κοινωνία. Κάποτε απαιτούνταν δεκαετίες —αν όχι αιώνες— για να κατανοήσουν οι λαοί τα συμβαίνοντα ...Να κατανοήσουν τις συμπεριφορές ή τις συνέπειες των επιλογών των δικών τους εξουσιών ή των εξουσιών των άλλων λαών. Συνήθως τα εγκλήματα των εξουσιών τα μάθαιναν από τους ιστορικούς και όταν τα θύματά τους δεν ζούσαν πλέον για ν' αντιδράσουν. Απαιτούνταν δεκαετίες ή και αιώνες για ν' απλωθεί μια άσχημη φήμη για έναν λαό, ώστε ν' αρχίσει αυτός να "φυλλορροεί", εξαιτίας της αγωνίας των μελών του για ατομική επιβίωση.
Σήμερα αυτό δεν ισχύει, εφόσον αρκούν μερικές ημέρες, για να ενημερωθούν οι πάντες για τα συμβαίνοντα. Αυτό, το οποίο κάποτε απαιτούσε δεκαετίες ή και αιώνες για να περιέλθει σε κοινή "θέα", σήμερα μπορεί να απαιτεί μια στιγμιαία εκστρατεία ενημέρωσης στο Face-Book. Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις μπορούν να γίνουν ραγδαίες. Αρκεί οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν αλήθειες, τις οποίες μέχρι τώρα αγνοούσαν και είναι έτοιμοι να "κατέβουν" αμέσως από τις επικίνδυνες "πλατφόρμες". Αυτό δεν είναι κάτι το παράξενο ή το πρωτοφανές για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μόνον η ταχύτητα, που χαρακτηρίζει τις σημερινές εξελίξεις, είναι πρωτοφανής. Όλα τα άλλα είναι ίδια. Οι λαοί ανέκαθεν εγκατέλειπαν όποια "πλατφόρμα" τούς απειλούσε, τους απαξίωνε ή απλά τους ντρόπιαζε.
Σε αυτού του είδους τις αιτίες αναζητά κάποιος την "εξαφάνιση" των λαών από την ανθρώπινη ιστορία. Δεν "εξατμίστηκαν" λαοί όπως οι Ούννοι, οι Βάνδαλοι, οι Γότθοι, οι Τάταροι παλαιότερα ή ακόμα και πιο πρόσφατα οι Οθωμανοί από την Ευρώπη. Στον χρόνο που ακολούθησε της αρνητικής "διασημότητάς" τους, τα μέλη τους επέλεξαν να "κρυφτούν" πίσω από άλλες ιδιότητες. Κάποιους —σε κάποια σημεία της ευρωπαϊκής ηπείρου— δεν τους συνέφερε να "θυμίζουν" στους Ευρωπαίους "συγκατοίκους" τους ότι ήταν Ούννοι ή Βάνδαλοι κλπ.. Δεν τους συνέφερε, γιατί τους απειλούσε, τους ντρόπιαζε κλπ..
Κάτι ανάλογο πιστεύουμε ότι θα συμβεί και στο άμεσο μέλλον με την έννοια της "Γερμανίας" και του υποτιθέμενου "γερμανικού έθνους". Πιστεύουμε ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν τη γερμανική ιδιότητα που τους χαρακτηρίζει, γιατί απλούστατα θα αποτελεί ντροπή να τη φέρει κάποιος ...Θα αποτελεί ντροπή, γιατί στο άμεσο μέλλον θ' αποδειχθεί ότι οι Γερμανοί είναι από τους πιο αφελείς λαούς της ιστορίας ...Από τα μεγαλύτερα κορόιδα και βέβαια θύματά της.
Στο άμεσο μέλλον θα δούμε περήφανους Πρώσους, Βαυαρούς, Αυστριακούς ή Αλσατούς, αλλά όχι Γερμανούς. Το "κουστούμι" του Γερμανού θα πάει τα "αζήτητα" της ιστορίας. Μαζί με το πλήθος των "στολών" όλων εκείνων των λαών, οι οποίοι ταλαιπώρησαν την ανθρωπότητα και τιμωρήθηκαν από αυτήν με την αιώνια λήθη.
Αυτή είναι η εκτίμησή μας για το γερμανικό μέλλον και αυτήν θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στο κείμενο αυτό ...Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε μερικά πράγματα με τη σειρά, για ν' αρχίσει ο αναγνώστης ν' αντιλαμβάνεται το σκεπτικό μας.
Είναι οι Γερμανοί πιο βάρβαροι από τους άλλους λαούς;
Βλέποντας κάποιος τους σύγχρονους Γερμανούς, είτε να απειλούν είτε να διατάζουν είτε απλά να κατηγορούν άλλους λαούς της Ευρώπης, σίγουρα κάνει δευτερεύουσες σκέψεις. Κάποιοι μπορεί να θυμούνται το απώτατο ουννικό παρελθόν τους και κάποιοι άλλοι το πολύ πιο πρόσφατο χιτλερικό παρελθόν τους. Όλοι ανεξαιρέτως θυμούνται την κτηνωδία του ιμπεριαλισμού ...Μια κτηνωδία, η οποία βεβαίως δεν αφορά μόνον τους Γερμανούς, αλλά σχεδόν το σύνολο των μεγάλων λαών, που πρωταγωνίστησαν στους τελευταίους αιώνες.
Δεν είναι περισσότερο κτήνη ή βάρβαροι οι Γερμανοί από τους Βρετανούς, τους Γάλλους ή τους Ρώσους ή κάποιους άλλους εξίσου ισχυρούς λαούς των τελευταίων αιώνων της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δεν ήταν πιο βάρβαρη η ναζιστική περίοδος από την περίοδο της αποικιοκρατίας της Βρετανίας, την περίοδο της ναπολεόντειας λαίλαπας ή από τη σταλινική περίοδο της Ρωσίας. Μέσα στα ίδια πλαίσια βαρβαρότητας κινούνται όλοι όσοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο επιχειρούν να ασκήσουν ιμπεριαλισμό και να επιβάλουν την εξουσία τους πάνω σε άλλους λαούς.
Όμως, παρ' όλη αυτήν την ομοιότητα, κάτι δεν μας "κολλάει", όταν βλέπουμε τους Γερμανούς να ασκούν ιμπεριαλισμό ...Τους Γερμανούς, που οι ίδιοι ήταν οι μεγάλοι χαμένοι όλων των δικών τους προσπαθειών να επιβληθούν στον κόσμο ...Τους μονίμως χαμένους όλων των γερμανικών "προσπαθειών" για ιμπεριαλισμό ...Τους Γερμανούς, που τις ελάχιστες στιγμές ιμπεριαλιστικής "μέθης" τις πλήρωσαν με ένα τρομερό "hangover". Τις ελάχιστες στιγμές δύναμης και μεγαλείου που γεύτηκαν τις πλήρωσαν με απίστευτες καταστροφές και θανάτους και σχεδόν έναν αιώνα υποδούλωσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες η Γερμανία ήταν η μοναδική χώρα της ελεύθερης Ευρώπης, που ήταν πραγματικά κατακτημένη με τη μεσαιωνική σημασία της έννοιας της κατάκτησης ...Μια χώρα χωρίς εθνική κυριαρχία, η οποία είχε αμερικανικό και ρωσικό τομέα ελέγχου.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όλοι οι συμβατικοί ιμπεριαλιστές αγωνίστηκαν με απόλυτα σαφή κίνητρα ...να προστατεύσουν και —αν μπορούν— να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους και μόνον οι Γερμανοί ξεκινούσαν αγώνες, οι οποίοι εξ αρχής φαίνονταν χαμένοι και ήταν φανερό ότι στην τελική τους κατάληξη θα ωφελούσαν τα συμφέροντα άλλων. Εξ’ αρχής χαμένοι ήταν καί οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, τους οποίους ξεκίνησε η Γερμανία. Όμως, από αυτές τις ήττες ωφελούνταν οι Αγγλοσάξονες και κάποιοι άλλοι, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως ήταν εκείνοι, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τον αφελή γερμανικό ιμπεριαλισμό. Όλα αυτά είναι παράξενα και μας επιβάλλουν μια άλλη οπτική πάνω σ' ό,τι αφορά το θέμα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Όταν λοιπόν σκεφτόμαστε αυτόν τον συγκεκριμένο ιμπεριαλισμό, δεν μπορούμε να περιορίσουμε τη σκέψη μας στην προφανή κτηνωδία του ιμπεριαλισμού.
Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, δεν παύει να είναι η αλήθεια. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τους Γερμανούς. Δεν μπορεί να καταστρέφονται και να "αιμορραγούν" διαρκώς για μια αδιέξοδη και τελικά ασύμφορη κατάσταση, η οποία και πάλι δείχνει να επαναλαμβάνεται ...Δεν μπορεί να έχουν τόσο αυτοκτονικές διαθέσεις και να προσπαθούν να γκρεμίσουν και πάλι έναν πανίσχυρο "τοίχο" με το "κεφάλι" τους. Κάτι συμβαίνει μ' αυτούς ...Κάτι συμβαίνει με τις ηγεσίες τους, οι οποίες τους οδηγούν στη συνεχή επανάληψη των ιδίων λαθών. Παρ' όλη την ελληνική παιδεία και το πλούσιο λεξιλόγιό μας, που χαρακτηρίζει τη γλώσσα μας, όταν τους βλέπουμε να μας "απειλούν", έρχεται στο μυαλό μας μια τουρκική έννοια ...Η έννοια του "χαϊβανιού".
Εξαιτίας τέτοιων ανθρώπων η τουρκική λέξη "hayvan" βρίσκει ακόμα και σήμερα τη χρήση της. "Χαϊβάνι", σύμφωνα με το λεξικό, είναι το ζώο. Χρησιμοποιείται μεταφορικά, για να χαρακτηρίσει και τον άνθρωπο, ο οποίος φέρεται ως τέτοιο ...Όχι όμως το "ζώον" υπό την έννοια του απάνθρωπου κτήνους, αλλά υπό την έννοια του μέχρι βλακείας ανεγκέφαλου κτήνους ...Το "ζώον" ως ταυτόσημο του βλάκα και όχι του θηρίου. "Χαϊβάνι" λέμε έναν άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να φτάσει στο σημείο να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, είτε επειδή κάποιος του έδωσε τέτοια εντολή —για να αποκομίσει κάποιο κέρδος— είτε απλά το "δουλεύει" —για να διασκεδάζει—.
Ορμάς, δηλαδή, να κατασπαράξεις κάποιον σαν αιμοβόρος σκύλος, όχι επειδή είσαι άνθρωπος του πάθους, ο οποίος αποκτηνώνεται από αυτό, αλλά επειδή απλά κάποιος σε έχει κάνει να σκέφτεσαι σαν σκύλος ...Έχεις αφεντικό και από ένα σημείο και πέρα δεν καταλαβαίνεις πότε σκέφτεσαι μόνος σου και πότε απλά εκτελείς εντολές. Ορμάς χωρίς δεύτερη σκέψη εναντίον όποιου σου υποδείξει το αφεντικό αυτό, όπως θα έκανες εάν σκεφτόσουν μόνος σου. Ορμάς σαν θηρίο, αλλά είσαι ένα αφελές ζώο. Είσαι ένας κουτός άγριος σκύλος, που δεν ελέγχεις εκείνον που σε χειρίζεται σαν ζώο. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτό είναι που σε χαρακτηρίζει. Αρπακτικοί και αιμοβόροι άνθρωποι, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους σαν άγριοι σκύλοι, υπάρχουν πολλοί, αλλά δεν είναι χαϊβάνια. Χαϊβάνια είναι μόνο αυτοί, που λειτουργούν σαν αφελείς σκύλοι, γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Χαϊβάνια είναι αυτοί, που έχουν "αφεντικά" σαν σκύλοι.
Αυτό ακριβώς είναι το χαϊβάνι. Το χαϊβάνι είναι ο βλάκας, ο οποίος φέρεται σαν ζώο, επειδή δεν κατανοεί ότι κάποιοι τον χειρίζονται σαν ζώο ...Ο βλάκας, του οποίου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στοιχείο, ακόμα και στην πιο κτηνώδη του δραστηριότητα, είναι η βλακεία και κατόπιν όλα τα υπόλοιπα ...Ο βλάκας, που μπορεί να σκοτώσει σαν κτήνος, όχι επειδή αυτό επιβάλλεται από τα συμφέροντά του, τα ένστικτά του ή τις ορμές του, αλλά επειδή αυτό προκύπτει από τις εντολές κάποιου αφεντικού ...Του πονηρού αφεντικού, που μεταβάλει έναν άνθρωπο σε κτήνος και άρα σε "χαϊβάνι".
Τέτοιο "χαϊβάνι" σε επίπεδο λαών —εδώ και έναν τουλάχιστον αιώνα— είναι και ο γερμανικός λαός. Είναι ο λαός εκείνος, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μεγαλύτερη αιματοχυσία στην ευρωπαϊκή ιστορία, όχι επειδή είναι από τη φύση του κτηνώδης ή περισσότερο βάρβαρος από τους άλλους, αλλά επειδή είναι παγιδευμένος και αφελής ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει και ν' απαλλαγεί από τα κτήνη που τον ελέγχουν. Τέτοιο χαϊβάνι σε επίπεδο λαών είναι οι Γερμανοί ...Το μεγαλύτερο ΧΑΪΒΑΝΙ στην ευρωπαϊκή ιστορία. Απλά, για να το κατανοήσει ο αναγνώστης αυτό, θα πρέπει να το αναλύσουμε.
Όταν λοιπόν θέλεις να καταλάβεις, αν υπάρχει ή όχι η πιθανότητα να είναι κάποιος χαϊβάνι, ξεκινάς από το "μυαλό" του ...Ξεκινάς από το να εξετάσεις την ποιότητα αυτού του "μυαλού" και κατόπιν προσπαθείς να ερμηνεύσεις τις πράξεις του και να επιβεβαιώσεις ή όχι τις αρχικές σου εκτιμήσεις. "Μυαλό" —για έναν λαό— είναι πάντα η ηγεσία του ...Η ηγεσία του, που σκέφτεται κι αποφασίζει για λογαριασμό του. Ένας λαός φέρεται σαν χαϊβάνι μόνον όταν η ηγεσία του είναι του χείριστου επιπέδου ...Όταν η ηγεσία του στελεχώνεται είτε από βλάκες είτε από προδότες, οι οποίοι εκτελούν εντολές τρίτων. Στην ποιότητα λοιπόν του "μυαλού" της Γερμανίας αναζητούμε τις πρώτες ενδείξεις γι' αυτό το οποίο ισχυριζόμαστε.
Πιστεύει κάποιος ότι οι ηγέτες, που ηγούνται της Γερμανίας, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να παράγει η κοινωνία της; Πιστεύει κάποιος ότι, ακόμα κι όταν η Γερμανία έκανε τα ολέθρια λάθη της, είχε τους ηγέτες εκείνους, που άρμοζαν σε ένα φιλόδοξο έθνος; ...Είχε τους καλύτερους που μπορούσε να διαθέτει, όταν επιχειρούσε να φέρει εις πέρας τις φιλοδοξίες της; Ένα τόσο μεγάλο ευρωπαϊκό έθνος λειτουργεί αξιοκρατικά, όταν "ακολουθεί" ανθρώπους σαν τον Χίτλερ ή τη Μέρκελ; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτουμε. Γιατί; Γιατί η ποιότητα αυτών των ηγετών μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά πράγματα. Μπορεί να μας αποκαλύψει την προέλευσή τους και άρα τον τρόπο λειτουργίας της γερμανικής κοινωνίας. Μπορεί να το κάνει αυτό, γιατί την ποιότητα αυτών των Γερμανών ηγετών μπορούμε να τη συγκρίνουμε με την ποιότητα αλλοεθνών "συναδέρφων" τους σε ανάλογες καταστάσεις. Μπορείς όλους αυτούς τους ηγέτες να τους συγκρίνεις μεταξύ τους, όπως συγκρίνεις μεταξύ τους μηχανικούς ή γιατρούς.
Αυτή η σύγκριση είναι εύκολη, γιατί υπάρχει πλήθος δεδομένων. Ιμπεριαλιστικούς λαούς έχει δει πολλούς αυτός ο Πλανήτης και όλοι τους γνωρίζουμε. Ιμπεριαλιστές σκληρούς και άπληστους, οι οποίοι ήθελαν να τα αποκτήσουν όλα εις βάρος των θυμάτων τους. Όμως, όλους αυτούς τους λαούς τούς χαρακτήριζε η γνώση του ιμπεριαλισμού και ένας σεβασμός απέναντι στα θύματά τους ...Ένας σεβασμός, ο οποίος πάντα υπάρχει στη φύση ανάμεσα στον θύτη και το θύμα ...Ακόμα κι ανάμεσα στον πιο ισχυρό θύτη και το πιο αδύναμο θύμα. Όλοι αυτοί υπολόγιζαν το κάθε θύμα τους, όχι από εκτίμηση, αλλά γιατί απλούστατα φοβούνταν την αντίδρασή του ...Την οποιαδήποτε αντίδρασή του. Ακόμα και για λόγους υποκριτικούς ήταν υποχρεωμένοι να δείχνουν τον δέοντα σεβασμό σ' αυτούς και βέβαια ν' αποφεύγουν προκλήσεις.
Αυτοί οι ιμπεριαλιστές ήταν —αν μη τι άλλο— έξυπνοι. Ήταν λαοί, οι οποίοι είχαν εμπειρία στον χειρισμό των καταστάσεων. Δεν ήταν χαϊβάνια, γιατί είχαν το "μυαλό" να μην είναι τέτοιοι ...Είχαν τις κατάλληλες ηγεσίες, οι οποίες σκέφτονταν τι έπρεπε να κάνουν και πώς να συμπεριφέρονται, για να μην καταλήξει ο λαός τους να γίνει υποχείριο και άρα το χαϊβάνι κάποιων άλλων. Αυτό είναι το πρόβλημα, που προφανώς έχουν οι Γερμανοί. Ένα πρόβλημα, που σχετίζεται με την ποιότητα των ηγεσιών τους. Ένα πρόβλημα, που κατά τη γνώμη μας είναι το "μυαλό", το οποίο αναλαμβάνει να "κινεί" τον λαό.
Οι Γερμανοί σε αυτόν τον τομέα είναι μοναδικοί και βέβαια "πρωτοποριακοί". Είναι προκλητικοί ως λαός ακόμα κι όταν οι ίδιοι είναι ο μόνοι που έχουν ζημιά από την πρόκληση. Φωνάζουν, όταν πρέπει να είναι "βουβοί" και κάνουν "θόρυβο" στρατιωτικής παρέλασης, όταν πρέπει να περπατάνε στις "μύτες". Εξαιτίας αυτής της ηλιθιότητας έδωσαν στον ιμπεριαλισμό γραφικές μορφές, που τον κάνουν να μοιάζει με καρικατούρα. Γελοίες μορφές αγράμματων, ατάλαντων και άχρηστων ηγετών, που δεν δικαιολογούν την ιστορική τους παρουσία με βάση την προσωπική τους αξία. Αυτοί οι αποδεδειγμένα άσχετοι ηγέτες ήταν πάντα και οι πρώτοι, που έδιναν το κακό παράδειγμα στον λαό τους ...Το πρώτο και χειρότερο παράδειγμα, το οποίο έχει σχέση με την αλαζονεία και την αχρείαστη προκλητικότητα ...Αυτά, τα οποία πάντα χαρακτηρίζουν τους Γερμανούς, όταν είναι ισχυροί.
Αυτοί οι κακοί ηγέτες, όταν αναλάμβαναν να ασκήσουν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, έδειχναν πάντα ότι δεν σέβονται ούτε καν τα προσχήματα που τον αφορούν. Γιατί; Γιατί είναι προφανές ότι τον ασκούσαν κατόπιν εντολής. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Είναι προφανές πως οι ηγέτες του δεν είναι "γεννήματα" της κοινωνίας τους, αλλά διορισμένοι από κάποιους "τρίτους" ...Είναι άχρηστοι άνθρωποι και αυτό έχει τις συνέπειές του. Γιατί; Γιατί γίνονται το αδύναμο "μυαλό" της Γερμανίας, που εκτελεί εντολές και μετατρέπει το σύνολο του λαού σε χαϊβάνι. Αυτοί οι ηγέτες είναι που δίνουν στη Γερμανία τα χαρακτηριστικά εκείνα, που την κάνουν επικίνδυνη τόσο για τον περίγυρό της όσο και για τον ίδιο της τον εαυτό.
Αυτοί οι ηγέτες είναι εκείνοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την έννοια του "γερμανικού έθνους", για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα, τα οποία μπορεί να είναι ξένα προς τα συμφέροντα αυτού του έθνους. Αυτοί οι ηγέτες, όταν "διορίζονται" στους "θρόνους" τους, απειλούν τους πάντες με τον γνωστό προκλητικό τρόπο. Ορμάνε απροσχημάτιστα, όχι επειδή το μελέτησαν οι ίδιοι —και άρα κατανόησαν τους κινδύνους—, αλλά επειδή έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σ' αυτούς που τους δίνουν την ανάλογη εντολή.
Ορμάνε σαν χαϊβάνια, μετατρέποντας και τον ίδιο τον λαό σε χαϊβάνι ...Αγράμματα χαϊβάνια, που "μεθάνε" από την αναπάντεχη "επιτυχία" τους στο προσωπικό επίπεδο και δείχνουν άπειρη εμπιστοσύνη στα αφεντικά τους ...Αστοιχείωτα χαϊβάνια, όπως ήταν κάποτε ο Χίτλερ και όπως είναι σήμερα η Μέρκελ. Αυτοί αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό και αυτοί αναλαμβάνουν την ηγεσία τού γερμανικού λαού. Αυτό έκαναν κάποτε οι Γερμανοί και το ίδιο κάνουν και σήμερα. Αυτό κάνουν σήμερα υπό την ηγεσία της κυβέρνησης Μέρκελ. Υπό την ηγεσία της πιο γελοίας ηγεσίας, που είχε ποτέ σύγχρονο ιμπεριαλιστικό κράτος, φωνάζουν, διατάζουν και απειλούν όποιον δεν υπακούει ...Σκληροί "λοχίες" του ιμπεριαλισμού και όχι "στρατηγοί" ...Φωνακλάδες και επιδειξίες, όπως αρμόζει σε υπαλλήλους και όχι έξυπνοι και ταπεινοί, όπως συνήθως είναι τα αφεντικά.
Όμως, η Γερμανία, με τέτοιους ανθρώπους στην ηγεσία της, είναι φυσικό να παρουσιάζει τη συμπεριφορά που όλοι μας βλέπουμε. Το κράτος και ο λαός, που ζήτησε "συγνώμη" από την παγκόσμια κοινωνία, θεωρώντας ως άδικο να επωμιστεί τη συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματα των ναζιστών, εμφανίζεται σήμερα να αποδίδει συλλογικές ευθύνες σε λαούς. Αυτοί, οι οποίοι εκλιπαρούσαν κάποτε για έλεος, επειδή θεωρούσαν άδικο να χαρακτηριστούν συλλήβδην ναζιστές, είναι οι ίδιοι που σήμερα θεωρούν δίκαιο να χαρακτηρίζουν άχρηστους και τεμπέληδες τους μεσογειακούς λαούς ...Αυτοί, οι οποίοι από θέση αδυναμίας ζητούσαν έλεος, από θέση ισχύος δείχνουν ανηλεείς.
Αυτή η συνεχής εναλλαγή της Γερμανίας στον ρόλο του υποταγμένου θύματος και του ανηλεούς θύτη είναι εκείνη που την κάνει χαρακτηριστική. Την εμφανίζει σαν καρικατούρα ιμπεριαλιστή ...Περίεργου και άρα μη φυσιολογικού ιμπεριαλιστή. Σε έναν πλανήτη, ο οποίος "είδε" τον ιμπεριαλισμό ενός χαρισματικού Καίσαρα, τον ιμπεριαλισμό ενός αιματοβαμμένου Ταμερλάνου ή τον ιμπεριαλισμό ενός ακόρεστου Τζέγκις Χαν, βλέπουμε σήμερα τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που εκφράζει το "όραμα" ενός "κουβά" με το όνομα Μέρκελ ...Τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που τον "τσαμπουκά" του τον εκφράζει ένας ανάπηρος πάνω σε ένα καρότσι ...Τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που τη "γραμμή" του την εκφράζει ένας "ροζ" υπουργός εξωτερικών. Αυτός είναι κι ο λόγος που μιλάμε για πρωτοποριακά "σχήματα", τα οποία δεν σέβονται ούτε καν τα προσχήματα του ιμπεριαλισμού.
Σε αυτόν τον τομέα είναι μοναδικοί οι σύγχρονοι Γερμανοί. Ασκούν έναν ιμπεριαλισμό, αγνοώντας τον κίνδυνο που αυτός συνεπάγεται τόσο για τους ίδιους ως πρόσωπα όσο και για τον λαό τους σε περίπτωση που ο ιμπεριαλισμός αυτός καταρρεύσει ...Σε περίπτωση που οι λαοί αντιδράσουν και στραφούν εναντίον τους. Αυτήν την πιθανότητα της ανεπιθύμητης εξέλιξης δείχνουν να αγνοούν. Αυτή η άγνοια τους κάνει προκλητικούς. Το γεγονός ότι έχουν "πιασμένους" τους δωσίλογους προδότες, που κυβερνάνε τις χώρες-θύματα, δεν σημαίνει ότι μπορούν και να τις προσβάλουν. Το γεγονός ότι ελέγχεις έναν ελεεινό και "τελειωμένο" προδότη, όπως είναι ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου, δεν σημαίνει ότι μπορείς να προσβάλεις τον ελληνικό λαό. Αυτό συμβαίνει σε καθημερινή βάση. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα ...Μιλάμε για πρόκληση.
...Μιλάμε για μια γελοία ηγεσία —που είναι προφανές ότι πρόκειται περί διορισμένων "ανδρείκελων"—, η οποία βγάζει κόμπλεξ ...Το κόμπλεξ ενός κακάσχημου τέρατος, όπως η Μέρκελ ...Το κόμπλεξ ενός σακάτη, όπως ο Σόιμπλε ...Το κόμπλεξ μιας χαρούμενης "τρελής", όπως ο Βεστερβέλε ...Το κόμπλεξ ενός φυλετικά "Ασιάτη" Ρέσλερ, ο οποίος αισθάνεται σαν μεταμφιεσμένος, που πρέπει να εκφράσει την Άρια φυλή. Μιλάμε για έναν "θίασο" εξουσίας, που όμοιός του δεν έχει ξαναυπάρξει ...Έναν "θίασο", που είναι φανερό ότι τα μέλη του επιλέχθηκαν με κριτήρια ατόμων "ειδικών" αναγκών, προκειμένου να δώσουν στη σύγχρονη γερμανική κυβέρνηση την νεοταξίτικη "πολυπολιτισμική" εικόνα, που έχουν ανάγκη τα αφεντικά της. Αυτοί είναι το βλακώδες "μυαλό" της Γερμανίας, όπως επιβάλουν τα συμφέροντα της διαβόητης παγκόσμιας διακυβέρνησης ...Το άρρωστο "μυαλό", που κάποιοι "μεταμόσχευσαν" στον γίγαντα της Κεντρικής Ευρώπης.
Αυτοί είναι σήμερα, που απειλούν, διατάζουν και εμπαίζουν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Αυτοί είναι, που, σε συνεργασία με τα γερμανικά και διεθνή ΜΜΕ, διέβαλαν στο παγκόσμιο κοινό τον ελληνικό λαό ...Υπάλληλοι των αφεντικών εκείνων, που έβαλαν στα έντυπά τους την Αφροδίτη να μας δείξει το "δάκτυλό" της. Αυτοί είναι οι πιο προκλητικοί και άρα άσχετοι ιμπεριαλιστές, που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αυτό είναι και το όλο θέμα μ' αυτούς. Δεν είναι ότι απλά θέλουν να σε εκμεταλλευτούν. Είναι ότι σε αντιμετωπίζουν σαν "κορόιδο" —για να μην πούμε κάτι άλλο—. Σε αντιμετωπίζουν σαν βλάκα ...και αυτό ίσως είναι το χειρότερο. Όταν μάλιστα αυτό το κάνουν εις βάρος ενός λαού φημισμένου για την ευφυΐα του, όπως είναι οι Έλληνες, αυτό δεν είναι μόνον προκλητικό. Είναι κι επικίνδυνο ...για τους ίδιους.
Θρησκευτικός Πόλεμος στην Ευρώπη της τρίτης χιλιετίας;
...Είναι δυνατόν;
Όταν ισχυριζόμαστε ότι ένα τόσο μεγάλο έθνος, όσο το Γερμανικό, δεν ελέγχει από μόνο του την "πορεία" του, ευνόητο είναι ότι αυτό είναι κάτι το πολύ σοβαρό και το οποίο βέβαια θα πρέπει ν' αποδείξουμε ότι ισχύει. Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο ισχυρό έθνος να μην επιλέγει από μόνο του την ηγεσία του; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν "τρίτοι", οι οποίοι διορίζουν αυτήν την ηγεσία, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων των Γερμανών; Πόσο ισχυροί μπορεί να είναι αυτοί οι "τρίτοι", για να το καταφέρνουν αυτό; Σε τι είδους συμφέροντα μπορεί να "μπλέξει" ένα τόσο μεγάλο έθνος, ώστε να λειτουργεί τόσο απροκάλυπτα ακόμα και εις βάρος του ίδιου τού εαυτού του;
Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, το οποίο αναζητούμε. Αναζητούμε τα συμφέροντα εκείνα, που μπορούν να επισκιάσουν όλα τα άλλα. Συμφέροντα τέτοιου είδους, τα οποία μπορούν να συνθλίψουν ακόμα και τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα, είναι μόνον τα θρησκευτικά συμφέροντα. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα μπορούν να παγιδεύσουν ένα έθνος στο να φτάσει να λειτουργεί ακόμα και εις βάρος του εαυτού του. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα θεωρούν ανεκτή την έννοια της αυτοθυσίας. Αν, δηλαδή, εμείς πρέπει ν' ανακαλύψουμε την άκρη του νήματος, που εξηγεί την αυτοκτονική συμπεριφορά του γερμανικού έθνους, μόνον στην έννοια της θρησκείας μπορούμε να την αναζητήσουμε.
...Εδώ λοιπόν κι αν οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Αναζητούμε σκληρά θρησκευτικά συμφέροντα σε μια Γερμανία, που είναι γνωστό ότι είναι υπέρ του δέοντος "χαλαρή" στο θέμα της θρησκείας; ...Σε μια Γερμανία, η οποία λειτούργησε ακόμα και στα όρια της αθεΐας είτε στην περίπτωση της ναζιστικής της μορφής είτε σ' αυτήν της κομμουνιστικής της μορφής; Η θρησκεία στη Γερμανία θεωρητικά είναι πολύ δευτερεύουσα δραστηριότητα. Οι εκκλησίες της φορολογούνται. Όποιος θέλει πιστεύει και όποιος θέλει όχι. Όποιος πιστεύει φορολογείται υπέρ της εκκλησίας και όποιος δεν πιστεύει απαλλάσσεται της ειδικής φορολογίας. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία δεν ισχύουν σε άλλες χώρες ...πολύ πιο πιστές από τη Γερμανία.
Είναι δυνατόν λοιπόν αυτή η Γερμανία να "θυσιάζεται" στην κυριολεξία για τα συμφέροντα εκείνα, τα οποία η ίδια ως κράτος έχει εξασθενίσει; Η φανατική Ισπανία ή η παπική Ιταλία δεν θυσιάζονται για τα θρησκευτικά συμφέροντα και το κάνει η σχεδόν άπιστη Γερμανία; Είναι δυνατόν ο αρχαιολάτρης και σχεδόν παγανιστής Χίτλερ να έβαλε τη Γερμανία σε πορεία θυσίας για τα θρησκευτικά συμφέροντα κάποιου χριστιανικού δόγματος; Είναι δυνατόν η σημερινή σταλινική και εκ των δεδομένων άθεη Μέρκελ να ξαναβάζει τη Γερμανία σε περιπέτειες για τέτοιου είδους συμφέροντα;
Αναζητώντας λοιπόν αυτό το παράδοξο, φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο. Απευθείας, δηλαδή, αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτό το οποίο συμβαίνει. Αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτούς, οι οποίοι ελέγχουν τις ηγεσίες, που μετατρέπουν τη Γερμανία σε ένα χαϊβάνι, το οποίο ενεργεί υπέρ συμφερόντων που δεν γνωρίζει καν. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να κινηθούμε σε άλλους δρόμους σκέψης. Αναγκαστικά θα πρέπει να καταλήξουμε εμμέσως σε αυτό το συμπέρασμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τα περιφερειακά φαινόμενα της γερμανικής περίπτωσης.
Βλέποντας κάποιος τη σημερινή επιθετικότητα της σύγχρονης Γερμανίας απέναντι στους σημερινούς "αδύναμους" λαούς της ευρωζώνης, δεν μπορεί να παραβλέψει και τα "δευτερεύοντα" στοιχεία αυτής της επιλογής. Είναι η Γερμανία μόνη της σ' αυτήν την επιθετική πολιτική; Είναι μόνη της η Γερμανία σ' αυτήν την προκλητική συμπεριφορά; Όχι βέβαια. Έχει την υποστήριξη όλων αυτών, οι οποίοι μας απειλούν με το νέο ακόμα πιο ισχυρό Ευρώ των "νοικοκυραίων" ...Οι Σκανδιναβοί με τους Ολλανδούς φανερά και λιγότερο φανερά η Βρετανία και η Γαλλία είναι οι βασικοί σύμμαχοι της Γερμανίας.
Αυτό είναι το μπλοκ των "άξιων" Βορειοευρωπαίων, που σήμερα στρέφεται με οργή εναντίον των Νοτιοευρωπαίων PIIGS. Όμως, αυτό το μπλοκ κάτι μας "θυμίζει" ...Όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" είναι κατά "σύμπτωση" προτεστάντες όπως και όλοι οι "άχρηστοι" ανήκουν σε αντίπαλα δόγματα. Αν αυτό δεν είναι κάποιο ντεζαβού, τότε το "έργο" το έχουμε ξαναδεί ...Βεβαίως και το έχουμε ξαναδεί. Είναι το ένα βασικό μπλοκ του περίφημου "τριακονταετούς πολέμου".
Τι ήταν ο "τριακονταετής πόλεμος" θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει με τόσο μεγάλη ακρίβεια την ευρωπαϊκή ιστορία; Ο "τριακονταετής πόλεμος" ήταν ένας θρησκευτικός πόλεμος, που ταλαιπώρησε την ηπειρωτική Ευρώπη για πολύ περισσότερα χρόνια απ' όσα αναφέρει το όνομά του ...Ένας πόλεμος σκληρός με άπειρες σφαγές ...Ένας πόλεμος μέχρις εσχάτων, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό έλεος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών ...Ένας πόλεμος μεταξύ καθολικών και προτεσταντών για το δόγμα που θα κυριαρχήσει στον γερμανικό κόσμο ...Στον γερμανόφωνο κόσμο της Ευρώπης και όχι στους υπόλοιπους, εφόσον οι υπόλοιποι είχαν πάρει τις αποφάσεις τους.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, μιλάμε για έναν εμφύλιο μεταξύ των Γερμανών ...Έναν εμφύλιο, που, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, περιλαμβάνει και τις συμμαχίες των ομόδοξων. Συγκρούονταν λοιπόν οι προτεστάντες Πρώσοι και Σάξονες με τους καθολικούς Βαυαρούς και Αυστρούγγρους και γύρω από αυτήν την ενδογερμανική σύγκρουση εμπλέκονταν και πολλοί άλλοι ...Σκανδιναβοί, Ολλανδοί, Βρετανοί, αλλά και Ιταλοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι.
Οι προτεστάντες της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς προτεστάντες και οι καθολικοί της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς καθολικούς. Οι επιλογές όλων αυτών των συμμάχων γίνονταν με βάση το θρησκευτικό κριτήριο ...Θρησκευτικός ήταν ο πόλεμος και κατόπιν ακολουθούσαν όλα τα άλλα —που πάντα υπάρχουν—. Απλά —όπως συμβαίνει πάντα—, ...καλός ο πόλεμος για του Χριστού την πίστη την Αγία, αλλά ...και το οικοπεδάκι του αλλόδοξου δεν είναι κι άσχημο ως ανταμοιβή γι' αυτήν την πίστη.
Κάπως έτσι είχε διχαστεί η Ευρώπη και είχε μετατρέψει τον γερμανικό κόσμο σε ένα τεράστιο "σφαγείο". Οι Πρώσοι επικεφαλής, σε συμμαχία με τους Σκανδιναβούς, τους Ολλανδούς, τους Βρετανούς και την "υπόγεια" συνεργασία της υποτιθέμενης καθολικής Γαλλίας, μάχονταν τους "άλλους" ...Οι προτεστάντες μάχονταν εναντίον των "άλλων". Ποιοι ήταν οι "άλλοι"; ...Οι κύριοι πυλώνες του καθολικισμού της εποχής εκείνης ...Ο παπισμός και ο θρόνος των Αψβούργων ...Ο παπισμός, ο οποίος έλεγχε την Ιταλική χερσόνησο και την Ιρλανδία και ο θρόνος των Αψβούργων, ο οποίος έλεγχε την Αυστρουγγαρία αλλά και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Εναντίον αυτών επιτέθηκαν οι προτεστάντες του Βορρά.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Το ίδιο μπλοκ των Βορειοευρωπαίων, που σήμερα επιτίθεται στα PIIGS, είναι αυτό το οποίο πρωταγωνίστησε στον "τριακονταετή πόλεμο". Απλά τότε επιτέθηκε ως μπλοκ προτεσταντών, ενώ σήμερα ως μπλοκ "νοικοκυραίων". Τότε επιτέθηκαν με το δίκιο της ορθής πίστης, ενώ τώρα επιτίθενται με το δίκιο της ορθής αντίληψης περί του καπιταλισμού. Τότε επιτέθηκαν σαν φανατικοί της αλήθειας που ανακάλυψαν, ενώ τώρα επιτίθενται σαν "ανταγωνιστικότεροι".
Όλα αυτά γίνονταν κάπου ανάμεσα στο 1618 και το 1648. Όμως, από τότε και μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν σ' αυτόν τον κόσμο. Τότε έχασαν οι προτεστάντες τον πόλεμο, γιατί οι καθολικοί ήταν πανίσχυροι. Όταν διεξήχθη εκείνος ο πόλεμος, κυρίαρχοι στην Ευρώπη ήταν οι καθολικοί, αλλά αυτό, μετά τη μεγάλη επιτυχία των Αγγλοσαξόνων της Βρετανίας, άλλαξε. Η απόλυτη και αναμφισβήτητη κυριαρχία των Αγγλοσαξόνων στην αποικιοκρατική περίοδο ήταν ταυτόχρονα επιτυχία όλων των προτεσταντών και άρα ήταν εύκολο το δεδομένο αυτό να "μπει" στην ενδογερμανική διαμάχη.
Όταν όμως ένα τόσο καθοριστικό δεδομένο είναι εύκολο να "μπει" σε μια τόσο τεράστια σύγκρουση συμφερόντων, είναι μαθηματικά απίθανο το να μην "μπήκε" ...Θεωρούμε αδιανόητο το να μην "μπήκε". Η παγκόσμια κυριαρχία των Βρετανών προτεσταντών, δηλαδή, είναι απίθανο να μην "μπήκε" στην ενδογερμανική σύγκρουση, αν σκεφτεί κάποιος το άπειρο μίσος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών. Τόσο αίμα και τόσος πόνος ήταν αδύνατον να ξεχαστούν, όταν κάποιοι πρώην ηττημένοι έβλεπαν την κυριαρχία των ομοδόξων τους να τους προσφέρει ελπίδα εκδίκησης και νίκης. Ήταν δηλαδή κάτι παραπάνω από σίγουρο πως ήταν θέμα χρόνου οι χαμένοι τού προηγούμενου πολέμου ν' αναζωπύρωναν τον "ιερό" τους πόλεμο.
Γιατί αναφερόμαστε σε μια τέτοια αναζωπύρωση; Γιατί υποπτευόμαστε ότι οι χαμένοι προτεστάντες του πρώτου πολέμου είναι σχεδόν βέβαιο πως, όχι μόνον αναζωπύρωσαν τον προηγούμενο πόλεμο, αλλά και τον κέρδισαν σε κάποια στιγμή, αν σκεφτεί κάποιος την απόλυτη επιτυχία των ομοδόξων τους, αλλά και τη σημερινή συμπεριφορά της Γερμανίας. Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό σε βαθμό απολύτου βεβαιότητας; Γιατί κάτι δεν πάει καλά μ' αυτά που βλέπουμε σήμερα.
Ενώ φαινομενικά τα μπλοκ είναι τα ίδια, υπάρχει ένα "μυστήριο". Τι σημαίνει αυτό; Φαινομενικά μια γερμανική προτεσταντική δύναμη, σε συνεργασία με ομόδοξους Ολλανδούς, Σκανδιναβούς, Βρετανούς κλπ., εν έτη 2011 επιτίθεται εκ νέου σε καθολικές δυνάμεις τύπου Ιταλίας, Ισπανίας ή Πορτογαλίας ...Ακριβώς όπως παλιά, θα έλεγε κάποιος ...Περίπου, λέμε εμείς. Γιατί; Γιατί λείπει ο ένας από τους βασικούς μονομάχους. Λείπει το καθολικό μέρος του γερμανικού εμφυλίου.
Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Ότι τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά μόνον αν στη θέση της σημερινής Γερμανίας βρισκόταν η γερμανική Πρωσία. Τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά, αν στην αντίσταση κατά της νέας αυτής προτεσταντικής προσπάθειας πρωταγωνιστούσαν οι καθολικοί Βαυαροί ή οι Αυστριακοί και όχι οι Έλληνες ή οι Ισπανοί. Συμβαίνει όμως αυτό; Όχι βέβαια. Αυτή, η οποία επιτίθεται, είναι η Γερμανία ...Η ενιαία Γερμανία, η οποία περιλαμβάνει και την καθολική πλευρά του γερμανικού κόσμου ...Περιλαμβάνει και την ηττημένη πλευρά του θρησκευτικού εμφυλίου. Όμως, αυτό από μόνο του έχει μια προβληματικότητα. Πώς βρέθηκε μια ενιαία Γερμανία ν' αντιπροσωπεύει τόσο διαφορετικές δυνάμεις; ...Δυνάμεις, οι οποίες έχουν αλληλοσφαγεί; ...Δυνάμεις, οι οποίες μισήθηκαν θανάσιμα και τώρα δείχνουν να εξαφανίστηκαν στην κυριολεξία;
Άρα; Άρα κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα, που γεννά όλα τα άλλα. Κάπου εδώ βρίσκεται η άκρη ενός μεγάλου "νήματος". Τι αναζητούμε λοιπόν; Αναζητούμε μια εικονική πραγματικότητα, που γεννά ψεύτικες εικόνες. Είναι ψεύτικη η εικόνα της Γερμανίας και αυτό πρέπει εμείς ν' ανακαλύψουμε. Πρέπει εμείς, δηλαδή, να βρούμε πού σταματάει η πραγματικότητα και πού ξεκινάει η ψευδαίσθηση. Τι αναζητούμε δηλαδή; ...Τη "θολούρα", που πάντα υπάρχει, όταν πρέπει να συνδεθεί η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση ...Τη "θολούρα", που έχουμε στο Photoshop, όταν πρέπει να "παντρέψουμε" διαφορετικές εικόνες μεταξύ τους. Αυτή η "θολούρα" είναι το ζητούμενο, γιατί αυτή αποκαλύπτει πως κάτι ύποπτο έχει συμβεί ...Πως κάτι κόλλησε με κάτι άλλο, χωρίς να είναι φυσιολογικό.
Αυτή η "θολούρα", που μας δημιουργεί η εικόνα της Γερμανίας, έχει σχέση με τα όσα παράδοξα την ακολουθούν στην ιστορική της πορεία ...Παράδοξα, τα οποία δεν αφορούν μόνον τη Γερμανία, αλλά το σύνολο του προτεσταντικού κόσμου, ο οποίος εδώ και δύο αιώνες είναι ο απόλυτα κυρίαρχος στον χριστιανισμό. Τι είναι παράδοξο, που θα μπορούσε ν' αποκαλύψει ότι υπάρχουν "θεματάκια" με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους; Παράδοξο είναι το γεγονός ότι με εξαίρεση τον σχετικά προσφάτως διασωθέντα ισπανικό θρόνο, όλοι οι ενεργοί βασιλικοί θρόνοι στην Ευρώπη ανήκουν στην προτεσταντική "συμμορία". "Ελέω Θεού" ηγέτες, δηλαδή, επιβίωσαν στα έθνη εκείνα, τα οποία είναι λίγο "άπιστα" και πιστεύουν στην εξέλιξη των πιθήκων ...Έθνη, τα οποία εφεύραν και εν πολλοίς πίστεψαν τη θεωρία του Δαρβίνου. Τα καθολικά ή τα ορθόδοξα έθνη, τα οποία διακρίνονται για τη μεγαλύτερη πίστη τους, δεν έχουν διατηρήσει τους "ελέω Θεού" ηγέτες.
Σ' ό,τι αφορά την ίδια τη Γερμανία, η παραδοξότητα αυτή συνεχίζεται ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι "γαλαζοαίματοι" της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων και των κληρονόμων του βρετανικού θρόνου, είναι γερμανικής καταγωγής. Οι περισσότεροι ενεργοί πρίγκιπες αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη είναι Γερμανοί ...Γερμανοί πολίτες, με απόλυτα διασφαλισμένα τα δικαιώματά τους, τους τίτλους τους και βεβαίως τις περιουσίες τους. Πώς είναι δυνατόν οι απόλυτα κυρίαρχοι της ευρωπαϊκής "αριστοκρατίας" —και βεβαίως πάμπλουτοι— να μην μπόρεσαν να σώσουν τον θρόνο τους; ...Να μην μπόρεσαν να σώσουν τον Κάιζερ και μάλιστα σε μια εποχή που οι βασιλείες στην Ευρώπη ήταν το σύνηθες πολίτευμα των κρατών; Σώθηκαν όλοι οι θρόνοι της προτεσταντικής Ευρώπης και χάθηκε ο γερμανικός; Σώθηκαν όλοι οι πρίγκιπες της Γερμανίας και χάθηκε ο Κάιζερ; Είναι λογικό αυτό;
Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ένα άλλο παράδοξο. Δεν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτόν τον Πλανήτη, που να μην γνωρίζει τις αποτυχημένες "αυτοκρατορικές" προσπάθειες της Γερμανίας ...Τις αποτυχημένες προσπάθειες των τενεκέδων και των αγράμματων. Κι όμως. Ενώ όλοι γνωρίζουν τις αποτυχίες της γερμανικής ιστορίας, όλοι ξεχνούν την πραγματική αυτοκρατορική της ιστορία. Λίγα χρόνια πριν την αποτυχία του τενεκέ δεκανέα υπήρχε εν ζωή η μεγαλύτερη αυτοκρατορία της ηπειρωτικής Ευρώπης ...Η γερμανική αυτοκρατορία της Αυστρουγγαρίας. Τι έγινε; Γιατί την ξεχνάνε όλοι αυτήν την αυτοκρατορία; Πιο πολύ θυμούνται το σήριαλ της αυτοκράτειρας Σίσης, παρά την ίδια την αυτοκρατορία;
Υπάρχουν νοσταλγοί του αποτυχημένου δεκανέα Χίτλερ ή του κοτοπουλά Χίμλερ και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των φοβερών και τρομερών Αψβούργων; Υπάρχουν νοσταλγοί των παράνομων, των σκοτεινών και των αποτυχημένων και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των νόμιμων, των λαμπερών και των επιτυχημένων; Θυμούνται την ασήμαντη Εύα Μπράουν και ξέχασαν τη φοβερή Μαρία Θηρεσία; Αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Δεν είναι δυνατόν ο γερμανικός κόσμος να ξεχνάει κάτι, για το οποίο φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι υπερήφανος. Δεν είναι δυνατόν να ενώνει πιο πολύ τους Γερμανούς η ντροπή του Ολοκαυτώματος και όχι η υπερηφάνεια μιας αυτοκρατορικής ιστορίας. Πόσο παράξενοι μπορεί να είναι οι Γερμανοί, για να ξεχνάνε τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα μια τόσο πρόσφατη λαμπερή περίοδο της ιστορίας τους και να θυμούνται καθημερινά μόνον τις ντροπές τους; Γιατί συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει, γιατί η έννοια της "Γερμανίας" και του "γερμανικού κράτους" είναι εχθρική με όλη αυτήν την ιστορία. Γιατί η έννοια της "Γερμανίας" συνδέεται με τον προτεσταντισμό και άρα είναι εχθρική με την καθολική αυτοκρατορική παράδοση. Εκεί βρίσκεται το όλο πρόβλημα ...Το πρόβλημα που παγιδεύει τον γερμανικό λαό και παραδίδει τις ηγεσίες του σε ανθρώπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους Γερμανούς εις βάρος ακόμα και των ίδιων τους των εαυτών. Ο αναγνώστης αρχίζει και υποπτεύεται μερικά πράγματα. Υποπτεύεται, αλλά κι αρχίζει κι αντιλαμβάνεται αυτό, το οποίο είπαμε στην αρχή. Αντιλαμβάνεται το πώς είναι δυνατόν να έρθουν εθνικά συμφέροντα σε σύγκρουση με θρησκευτικά συμφέροντα και να νικηθούν.
Τι είμαστε βέβαιοι ότι έχει συμβεί; Τον "τριακονταετή πόλεμο" τον είχαν κερδίσει σε πρώτη φάση οι καθολικοί και οι "ξεχασμένοι" Αψβούργοι, αλλά στη συνέχεια προφανώς τα πράγματα άλλαξαν. Άλλαξαν, γιατί ο προτεσταντικός κόσμος, με επικεφαλής του Βρετανούς, "προόδευσε". "Προόδευσε" και ισχυροποιήθηκε σε τέτοιον βαθμό, που να ενθαρρύνει τους ηττημένους προτεστάντες της Γερμανίας να διεκδικήσουν ξανά τη νίκη. Προόδευσε σε τέτοιον βαθμό, που να βάλει τους Γερμανούς του Βορρά στον πειρασμό να επιτρέψουν στους ισχυρούς —αλλά αλλοεθνείς— ομόδοξους τους να βάλουν "πόδι" μέσα στον γερμανικό κόσμο.
Όταν όμως ζητάς από έναν ισχυρό επέμβαση, το κάνεις υπό δυσμενή θέση. Ζητάς βοήθεια, αλλά αυτός, ο οποίος τη δίνει —και μάλιστα πληρώνοντας κάποιο κόστος— ζητάει αντιπαροχή. Ζήτησαν οι προτεστάντες Γερμανοί τη βοήθεια των ομόδοξων τους, για να υποτάξουν τους καθολικούς Γερμανούς του Νότου, αλλά αυτό θα πρέπει να το "αξιολογήσουμε" ως προς το πόσο τους κόστισε. Έννοιες όπως η "αφιλοκέρδεια" ή ο "αλτρουισμός" ποτέ δεν ευδοκίμησαν ιδιαίτερα στον προτεσταντικό κόσμο και βέβαια στη Βρετανία.
Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι έβαλε η Βρετανία —και άρα η ισχυρότερη προτεσταντική δύναμη— "πόδι" στα θέματα του γερμανικού κόσμου. Όπως λοιπόν ήταν φυσικό για τους Βρετανούς, αυτό δεν θα το έκαναν τζάμπα. Με ποια αντιπαροχή θα το έκαναν; Με την αντιπαροχή τού να έχουν λόγο στα εσωτερικά θέματα του γερμανικού κράτους. Θα πρόσφεραν την κυριαρχία στους προτεστάντες Γερμανούς πάνω στους καθολικούς αδερφούς τους, αλλά θα έπαιρναν το "κατιτίς" τους.
Αυτήν την προτεσταντική κυριαρχία υπό τον αγγλοσαξονικό έλεγχο αντιπροσωπεύει το σύγχρονο κράτος της Γερμανίας. Το γερμανικό κράτος υπάρχει από τη στιγμή που οι προτεστάντες του γερμανικού κόσμου έγιναν οι απόλυτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου