Η κάθοδος των Γερμανών και το ερώτημα ταμπού

Ως γνωστόν δεν έχω πρόβλημα να είμαι αιρετικός, αλλά, όσο ξεκαθαρίζει το τοπίο, νομίζω ότι έχω … δίκιο.

Μπορούμε να γκρινιάζουμε όσο θέλουμε με τα σημερινά και τα αυριανά μέτρα, αλλά γκρινιάζουμε αποσπασματικά. Αυτό που με προσβάλει το περισσότερο δεν είναι η φοροεπιδρομή, ή η αντιστροφή “κεκτημένων” και τέτοια. Πολλά από αυτά είναι η ρίζα του προβλήματος εξ άλλου. Αυτό που με προσβάλει είναι η πασιφανής απώλεια κυριαρχίας. Και δεν το εννοώ αυτό με την «συναισθηματική» έννοια (οι αρχαιοπτέρυγες είναι κυνικοί) αλλά με την πρακτική. Δεν αντέχω να κάνω αυτό που ξέρω ότι πρέπει να κάνω, όχι επειδή, θέλω, αλλά επειδή μου το λένε. Έχω επίσης σοβαρή αλλεργία στο να με ταλαιπωρούν δήθεν για το καλό μου, αλλά στην ουσία για πάρτη τους. Εκεί επαναστατώ.

Το θέμα μας έχει περίπου κλείσει (όσον αφορά τους Γερμανούς). Τώρα ασχολούνται με τους Γάλλους και το EFSF και τι είδους EFSF και την διάσωση του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και τέτοια. Οι Γερμανοί έχουν ξεκαθαρίσει πριν από μήνες την θέση τους όσον αφορά εμάς. Θα μας «σώσουν», ή «τους ανήκουμε, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους υπόλοιπους. Μπορεί να τα καταφέρουν, μπορεί και να μην τα καταφέρουν με την «Ευρώπη» ή το «Ευρωπαϊκό» τραπεζικό σύστημα, αλλά αυτό γίνεται αδιάφορο, νομίζω, για εμάς.

Οι τράπεζες μας θα μείνουν «ανοικτές» μέσω κάποιου «Ευρωπαϊκού» μηχανισμού, ο πανικός «απαγορεύεται», απλά, ό,τι λεφτά υπάρχουν θα φορολογούνται. Ότι εισόδημα υπάρχει θα φορολογείται. Το νόμισμα θα είναι το ευρώ, και, όσοι συμμορφώνονται, θα έχουν λίγα, με την προϋπόθεση ότι τα χρησιμοποιούν για να ψωνίζουν Γερμανικά προϊόντα. Τα ΕΣΠΑ, ΞΕΣΠΑ κλπ, θα πάνε κατά 5-10% για τοπική κατανάλωση και τα υπόλοιπα για αγορά Γερμανικών προϊόντων, που θα αποφασίζουν αυτοί ποιά και πώς. Οι βιομηχανίες μας που παράγουν κάτι χρήσιμο για την Γερμανία, θα εξακολουθούν, αλλά εάν δεν τα καταφέρνουν ή θα κλείνουν ή θα αποκτούν …επίτροπο. Οι Γερμανοί δεν κάνουν «εξαγορές», απλά παίρνουν αυτό που θέλουν και θα μας διοικούν μέσω ελέγχου της ρευστότητας..

Θα είναι συμφερότερο στους δικούς μας άνεργους να πάνε στην «Ευρώπη» από το να ανταγωνίζονται εδώ με τους αλλοδαπούς. Ο αλλοδαπός θα παίρνει ευχαρίστως €20 και €30 μεροκάματο, αφού στην χώρα του το € είναι πολύτιμο και το μεροκάματο στα €5-€10. Και φυσικά, θα στέλνει έξω. Θα είναι συμφερότερο να μην παράγουμε τα στοιχειώδη από το να παράγουμε, και τις τιμές στα σουπερμάρκετ θα τα καθορίζει το Γαλλικό και το Ολλανδικό προϊόν και όχι ο Έλληνας παραγωγός. Και μπορεί και τη θέση στα ράφια να την καθορίζει ο συνήθως ξένος ιδιοκτήτης του σουπερμάρκετ. Θα νομίζουμε ότι έχουμε “Πράσινο” ρεύμα, στην πράξη όμως θα πληρώνουμε νέο και ακριβότερο δάνειο από αυτά που θα κουρέψουν (και όσοι το αμφισβητούν, είμαι στην διάθεσή σας).

Είτε μείνουμε στο ευρώ, είτε όχι θα είναι εξ ίσου επώδυνο, βραχυπρόθεσμα. Χάλια θα είναι. Το τονίζω. Αλλά εκτιμώ ότι παραμένοντας στο ευρώ θα συνεχίσει μία άνευ προηγουμένου απομύζηση που σαν πρόσθετο σκοπό θα έχει και τον παραδειγματισμό ώστε να μην σκέφτονται ρυθμίσεις και σωτηρίες οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί. Εκτιμώ ότι η απομύζηση, τελικά θα έχει αντεθνικές συνέπειες.

Με άλλα λόγια, και εικάζοντας ότι το θέμα είναι ταμπού, ξαναρωτώ: Θέλουμε ευρωζώνη; Ή προτιμούμε το άγνωστο σκοτεινό κόσμο που είχαμε πριν το 2000;

Archaeopteryx

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/10/blog-post_6606.html#ixzz1bbsy067P