«Ήρθε στ' αλήθεια το τέλος;»

Λίγες εβδομάδες ζωής δίνει στο ευρώ ο Economist αν δεν ληφθούν τολμηρές αποφάσεις

«Είναι στ' αλήθεια το τέλος;», ρωτά ο Economist  

---

• 18

---

Λονδίνο

Το ευρώ οδεύει με ταχύτητα προς την κατάρρευση του, εκτιμά ο Economist στο κύριο άρθρο του, και οι ηγέτες της Ευρωζώνης πρέπει άμεσα να πάρουν τολμηρές αποφάσεις για να την αποτρέψουν. Ο χρόνος λιγοστεύει επικίνδυνα, αλλά οι λύσεις υπάρχουν: ο Economist τάσσεται υπέρ της αποφασιστικής παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των προτάσεων για ένα είδος ευρωομόλογου, σε συνδυασμό με αυστηρή πολιτική και μεταρρυθμίσεις στην ευρωπεριφέρεια για τις οποίες «ήδη δεσμεύτηκαν οι κυβερνήσεις».

Έχοντας στο εξώφυλλο ένα ευρώ που πέφτει σαν φλεγόμενος μετεωρίτης, ο Economist εκτιμά πως η κατάρρευση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος θα προκαλέσει παγκόσμια ύφεση μεγαλύτερη αυτή του 2008-2009, χρεοκοπίες, καταρρεύσεις τραπεζών, σπάσιμο της Ευρωζώνης στα δύο απειλώντας ακόμα και την ίδια της Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι πιθανότητες για μία ασφαλή έξοδο από τη διογκούμενη κρίση μειώνονται με ταχύτητα, επισημαίνει ο Economist.

Μέσα ένα περιβάλλον περιορισμένης ρευστότητας, αντιδημοφιλών μέτρων λιτότητας και πτώσης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, το 2012 μπορεί να φέρει την Ευρωζώνη σε βαθιά ύφεση. Αυτό θα τροφοδοτήσει ένα φαύλο κύκλο ελλειμμάτων, λιτότητας και όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας.

Μόνο οι τολμηρές πολιτικές μπορούν να βγάλουν την Ευρώπη από αυτόν τον κύκλο, λέει ο Economist, αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες «φαίνονται ανίκανοι ή απρόθυμοι να είναι αρκετά τολμηροί» και δεν έχουν ιδέες πώς να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κατάσταση.

Αν δεν δοθούν λύσεις, «το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει μέσα σε εβδομάδες» αλλά, όπως προειδοποιεί ο Economist, όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο τολμηρές αποφάσεις πρέπει να πάρουν οι ηγέτες.

Μόνο η ΕΚΤ μπορεί να παράσχει μία λύση που θα ανακουφίσει άμεσα το πρόβλημα. Πρέπει να γίνει ο πιστωτής έσχατης ανάγκης ή –αν δεν συμφωνήσουν οι κυβερνήσεις για αυτό– να συνεχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα κυρίως της περιφέρειας, να μειώσει και άλλο τα επιτόκια και να εγκαινιάσει πολιτική πιστωτικής χαλάρωσης όπως έπραξε η Fed.

Αναγκαίο είναι ακόμη να καθιερώσει ένα είδος ευρωομολόγου όπως αυτό που πρότεινε η Κομισιόν. Η άρνηση της Γερμανίας να δεχτεί και αυτήν την πρόταση, χωρίς αλλαγή στάσης εκ μέρους της, εκτιμά το περιοδικό, θα φέρει σύντομα την καγκελάριο Μέρκελ μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.

Newsroom ΔΟΛ