Ρεπορτάζ από το “Βαθύ Λαρύγγι”, ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Ρεπορτάζ από το “Βαθύ Λαρύγγι”

 Κυκλοφορεί ότι θα γίνει ανακεφαλαιοποίηση των βιώσιμων τραπεζών όχιακριβώς με κοινές μετοχές άλλα με κοινές μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Το papaioannou.wordpress.comεπικοινώνησε με το “Βαθύ Λαρύγγι” και αποκαλύπτει μια  θεωρία άξια προσοχής.

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε το Βασικό  θεωρητικό σχήμα της εγχώριας Elite που είναι πολύ απλό και καθιστά την Ελλάδα  στα μάτια των Eυρωπαίων ειδική περίπτωση:
Ο πυρήνας τις ελληνικής elite είναι οι τραπεζίτες οι οποίοι συντηρούν  τόσο τα κόμματα όσο και τον τύπο. Κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται στα κόμματα εκ της ιδρύσεως τους, βρίσκονται στα ΔΣ σχημάτων των ΜΜΕ και ήδη στο διαδίκτυο. Κάποιοι που ήρθαν αργότερα για να ταράξουν τα νερά αλλά το σύστημα είναι μάλλον κλειστό και  κάνα δυο νεοφερμένοι έφυγαν με σκάνδαλα στην πλάτη.
Στο τρίγωνο αυτό πέφτουν συνεχώς λεφτά και κρατική πίτα -δουλειές για να συντηρείται, ενώ κάποιος  υπουργός -τοποθετημένος εκεί επί τούτου- υπογράφει έργα  και συμβάσεις παραχωρήσεις και μετά εξαφανίζεται.

Αν το δεις το τρίγωνο με χρηματοοικονομικά κριτήρια, τόσο τα κόμματα όσο και πολλά συγκροτήματα του τύπου είναι χρεοκοπημμένα, αλλά διατηρούνται εν ζωή από τις τράπεζες για να παρέχουν επικοινωνιακές υπηρεσίες στην Αγία  Ελληνική τριάδα.
Η Ιστορία είναι πάντα η ίδια και είναι ως εξής:

Με την βοήθεια του τύπου  το φιλέτο-στόχος απαξιώνεται και φτιάχνεται κλίμα  για την εκποίηση του. Αν πρόκειται για δημόσιο έργο ο Τύπος προάγει “την αναγκαιότητα του”. Ο πολιτικός αποφασίζει να το πουλήσει  ή να το παραχωρήσει και στον διεθνή διαγωνισμό  συμμετέχουν διεθνή σχήματα βιτρίνα, τα οποία έχουν πίσω τους, τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους του τύπου και  των τραπεζών.

Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν έγινε σχεδόν καμιά διεθνή επένδυση στην χώρα και όμως εκποιήθηκαν τα πάντα. Μιλάμε λοιπόν για άγρια  εγχώρια αρπακτικά που έπεσαν πάνω στην χώρα και τις αρπάζουν κομμάτια ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους επί δεκαετίες.

Αυτό έγινε με διόδια, με όλα τα δημόσια έργα, λιμάνια  δημόσια ταμεία, ιδωτικοποιημένες επιχειρήσεις, άδειες εκμετάλλευσης, δίκτυα, αεροπορικές εταιρείες, πρώην κρατικές τράπεζες  και ΔΕΚΟ, παιχνίδια ΟΠΑΠ, άδειες καζίνο κάποια ορυχεία και λίγες μονάδες ΑΠΕ. Σε όλες αυτές τις αποκαλούμενες “επενδύσεις” υπάρχουν  επιχειρηματικά σχήματα τα οποία περιλαμβάνουν  εγχώριες τράπεζες και νταβατζήδες του τύπου και -ω τι σύμπτωση αλήθεια- δεν υπάρχει ούτε ένας ξένος επενδυτής.

Στα μάτια των  διεθνών παικτών αυτά είναι “ψιλολόι” και το μόνο επιχειρηματικό ενδιαφέρον που  έχουν δείξει τις τελευταίες δεκαετίες είναι για τον ΟΤΕ, για τμήμα του ορυκτού πλούτου, την ΔΕΗ και τις τραπεζικές μετοχές. Τον ΟΤΕ τον πήραν οι Γερμανοί.

-Αυτό το τρίγωνο έφαγε 4 κοινοτικά πλαίσια στήριξης, ευρωπαϊκά προγράμματα  και τμήμα του ΕΣΠΑ.
-Στο σχήμα αυτό έπεσαν λεφτά με την χρηματιστηριακή φούσκα μέχρι που γέμισε ο τόπος μικρολαμόγια και  η φούσκα έσκασε.
-Στη συνέχεια στο σχήμα αυτό επιτράπηκε να κάνει παιχνίδια με τα δάνεια. Θυμόμαστε όλοι τα καθημερινά τηλέφωνα για να μας δώσουν κάρτες και δάνεια οι τράπεζες. Βεβαίως τα  δικά μας επιτόκια δεν έπεσαν ποτέ σε ευρωπαϊκά επίπεδα. Πάντα δανειζόμασταν ακριβότερα από κάθε άλλο ευρωπαίο  και χρηματοδοτούσαμε το τρίγωνο. Όλο αυτό τελικά οδήγησε όλους του έλληνες στην υπερχρέωση.

Μπορούμε να δούμε το γιατί οι Έλληνες υπερφορολογούνται  ώστε να ισοφαριστούν τα έσοδα που χάνει το κράτος καθώς ρίχνει χρήμα στο τρίγωνο. Για παράδειγμα, ο τύπος που ζούσε τόσα χρόνια με κρατική διαφήμιση, ενώ η συμμέτοχη των τραπεζών στο κράτος είναι παντού. Από την καταβολή μισθοδοσίας  και συντάξεων, μέχρι την αγορά ομολόγων και από την δανειοδότηση των κόμματων και των ΜΜΕ μέχρι τα επενδυτικά σχήματα που κάνουν πλιάτσικο στο δημόσιο πλούτο.

Το ιερό τρίγωνο είχε προσανατολιστεί για δεκαετίες στην αρπαγή.  Πολιτικοί που είχαν οράματα για την παραγωγικότητα της χώρας δεν επιτράπηκε να ανέβουν στην πολιτική ιεραρχία. Το σύστημα “έκλεισε” σε δυο οικογένειες και πολύ καλούς φίλους. Ο όρος τεχνοκράτης απηχεί ακόμη και σήμερα τους υπαλλήλους και φίλους  των τραπεζών. Τέλος δημοσιογράφοι έγιναν υπουργοί  επικοινωνίας σε  δυο κυβερνήσεις  την τελευταία δεκαετία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα:

• Να φτάσει στην υπερφορολόγηση  πολιτών και επιχειρήσεων για να στηρίξει το ιερό τρίγωνο, ενώ την ίδια στιγμή γειτονικές χώρες να δέχονται Έλληνες επενδυτές και φορολογητέα ύλη.
• Να αυξήσει κάθε  τιμολόγιο ΔΕΚΟ σε επίπεδα απαγορευτικά για επενδύσεις και παραγωγή. Με τα λεφτά θα στηρίξει το ιερό τρίγωνο.
• Να αιμορραγεί σε δημόσιο πλούτο,  υποδομές και δίκτυα επί δεκαετίες για να ταίζει το ιερό τρίγωνο.
• Να κόβει κομμάτια της για να στήσει «αγορές». Πρόσφατο παράδειγμα το κανόνι με τους δυο εναλλακτικούς παρόχους  Ηλεκτρισμού. Πήραν άδειες… έκοψαν  κέρδος του Δημοσίου δηλαδή της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού και “την έκαναν”. Το ίδιο συνέβη παντού.
• Να παραμένει μια κλειστή σε ξένους αγορά καθώς  διεθνείς επενδυτές έσπαγαν τα μούτρα τους σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και κωλύματα, που για τους νταβατζήδες απλώς εξαφανίζονταν…

Έτσι σταδιακά  η χώρα θα μείνει χωρίς παραγωγικό ιστό, μονή  και ικανή μόνο να υπερφορολογεί τους ίδιους και τους ίδιους. Και θα το κάνει για να  ταΐσει τον ιερό Γαργαντούα της διαπλοκής.

Αυτός ο καπιταλισμός -ο Ελληνικός- χρεοκόπησε κυρίως γιατί οι τράπεζες μετά την  Lehman Brothers  απόκτησαν πρόβλημα δανεισμού. Το ΔΝΤ έγινε μονόδρομος και ο ΓΑΠ ανέλαβε να το φέρει για να σώσει τους τραπεζίτες με την Σιωπή του Τύπου.

Με την  χρεοκοπία τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει διαγραφή χρέους δηλαδή κούρεμα. Δεν το έκανε!
Μπορούμε  εύκολα πλέον να δούμε γιατί το πολιτικό σύστημα προεξάρχοντος του ΓΑΠ  δεν ήθελε  κούρεμα  των ομολόγων που κατέχουν οι τραπεζίτες εξ αρχής. Όταν  μάλιστα οι Γερμανοί στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 ζήτησαν   συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα δηλαδή κούρεμα  ο κ Παπανδρέου αντέδρασε.

Σχετικά εδώ: Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, όπως προβλέπει η γερμανική πρόταση, έχει ανάψει φωτιές στο εσωτερικό της ευρωζώνης, με τις κυβερνήσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας, συμπεριλαμβανομένου του Έλληνα πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, να κατηγορούν τη Μέρκελ προσωπικά ότι με το σχέδιο περί νέου μηχανισμού επιδείνωσε την κρίση με άνοδο των ιρλανδικών spreads καθώς και αυτών των άλλων «επίφοβων» χωρών.

Μπορούμε ακόμη  να δούμε  το γιατί όλοι οι πολιτικοί και «τεχνοκράτες» έδωσαν ρέστα κατά του κουρέματος, του χρέους και κατά της χρεοκοπίας, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από την Κοπή του χρέους…  αυτό που λέμε «κούρεμα» δηλαδή. Μπορούμε να δούμε πως προέκυψε η στήριξη του μνημονίου από τα χρεοκοπημμένα ΜΜΕ αλλά και το γιατί μερικά εξ αυτών χρεοκόπησαν.
Μπορούμε να καταλάβουμε που πήγαν τα 110 δις και που θα πάνε τα 130 του νέου μνημονίου.
Αφού η χώρα χρεοκόπησε και δεν μπορεί να ταΐζει το Ιερό τρίγωνο οι πολιτικοί έφεραν χρήματα απέξω. Με την στήριξη του Τύπου. Τα χρήματα θα καταλήξουν στις τράπεζες ως ανακεφαλαιοποίηση. Ως αντάλλαγμα ετοιμάζονται να παραδώσουν αυτά που θέλουν οι ξένοι επί πάρα πολλά χρόνια  τώρα. Θα τα παραδώσουν και με απλές διαδικασίες, τις Υποδομές, ΔΕΗ, ορυκτό πλούτο και ακίνητα φιλέτα. Τίποτα δεν έγινε για εμάς

Σήμερα υποτίθεται  υπάρχει αγωνία το PSI. Στην πράξη παλεύουν για τα δίκαια των Ελλήνων τραπεζιτών που θέλουν να κρατήσουν το management  των τραπεζών τους. Στην συνέχεια να στηρίζουν τόσο τα κόμματα και τους πολιτικούς, όσο και τον τύπο. Το PSI  ψήνεται για να σώσει την Ελληνική elite.

Είναι σαφές ότι το PSI θα τελεσφορήσει γιατί είναι διαταγή της Γερμανίας.  Το ΔΝΤ αντιδρά γιατί εκ του καταστατικού του δε μπορεί να συμμετέχει αν το χρέος του κράτους που σώζει δεν είναι βιώσιμο. Αυτό όμως δεν αφορά κανέναν  στην Ελλάδα και  για αυτό τον λόγο δεν υπάρχει ούτε μια επίσημη δήλωση Έλληνα αξιωματούχου ακόμη και αξιωματούχου της πλάκας που να ζητά –επιτέλους- βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτό κάνει την χώρα ειδική περίπτωση στα μάτια των ξένων αφού κανείς δεν παλεύει για το συμφέρον της.

Είναι σαφές ότι από το PSI τα ταμεία θα χάσουν τα μαλλιοκέφαλα τους όπως και οι μικροκαταθέτες σε ελληνικά ομόλογα. Βλέπεις τυγχάνει να είναι εκτός ιερού τρίγωνου και -διάολε- από κάπου πρέπει να σβήσει χρέος.

Όμως μαθαίνουμε  από το άρθρο του Χρήστου Κίτσιου με ότι η αναχρηματοδότηση των τραπεζών  μετά το PSI  προωθείται η ανακεφαλαιοποίηση των βιώσιμων τραπεζών όχι με κοινές μετοχές (όπως προβλέπει ο υφιστάμενος νόμος), αλλά με «εργαλεία άνευ δικαιώματος ψήφου», που σημαίνει είτε με προνομιούχες, είτε με κοινές άνευ ψήφου μετοχές.

Αυτό σημαίνει ότι το management των τραπεζιτών δεν απειλείται αφού οι νέοι μέτοχοι πιθανών ξένοι θα είναι χωρίς ψήφο, και όσο  η καρδιά του τριγώνου  είναι σε ελληνικά χέρια τόσο θα υπάρχουν και τα δυο άκρα του τριγώνου. Κόμματα και Τύπος…

Στην διαρροή αυτή οι μετοχές των τραπεζών ανέκαμψαν  άμεσα στο ταμπλό όπως δείχνει το γράφημαΠΗΓΗ

Βεβαίως εμείς παραμυθιαζόμαστε καθώς το περιθώριο έχει εισβάλει απελπιστικά στο κέντρο και  σκεπάζει την αλήθεια. Έτσι όλοι στεκόμαστε στο Αγγλικό δίκαιο το οποίο θα εφαρμοστεί μετά από 30 χρόνια αν η Ελλάδα χρεοκοπεί τότε…

Το αγγλικό Δίκαιο λοιπόν επιμένει   το Βαθύ Λαρύγγι είναι καπνός που μας ρίχνουν για να στρέψουμε το βλέμμα εκεί και να μην δούμε την ανακεφαλαιοποήση που είναι το μεγάλο κόλπο.

Το ίδιο συμβαίνει και με  τις απειλές χρεοκοπίας  τις κόκκινες  γραμμές  τις δραχμές και οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί  στην πιάτσα. Όλα είναι καπνός καθώς η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη και βαθμολογείται διεθνώς  ανάλογα. Η σωτηρία της χώρας αφορά μόνο την Elite  δηλαδή το  management των τραπεζών το οποίο αν παραμείνει σε ελληνικά χέρια εγγυάται την σταθερότητα του  τριγώνου.

και  από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι  θα πληρώνουν…

Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι η παραπάνω θεωρία είναι μόνο θεωρία και οποιαδήποτε ομοιότητα με πράγματα πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.