Το τέλος της μελαγχολικής Δημοκρατίας
Δυστυχώς, η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, που ζει με τη φαντασίωση της ρεβάνς της Βάρκιζας, συναντά σε αυτόν τον ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο ένα κομμάτι της Ακροδεξιάς που επενδύει στην κατάρρευση της οικονομίας για να λεηλατήσει το εκλογικό σώμα. Ισως έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που μέσα από τη σύγκλιση των δύο άκρων βλέπουν την ελληνική εκδοχή της Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Τόσο θλιβερό και δυστυχώς (για την Αριστερά) τόσο ανεύθυνο!
Και αν δεν ήταν πράγματι δραματική η κατάσταση, όλη αυτή η ακατάληπτη συμπόρευση ανθρώπων και ιδεών θα έμοιαζε με μια κακόγουστη κωμωδία τρίτης διαλογής.
Η αλήθεια είναι ότι το αστικό πολίτευμα στη χώρα αυτή έχει μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάντια. Ποτέ άλλοτε, στη μεταπολεμική Ευρωπαϊκή Ιστορία, μια Δημοκρατία δεν συνθηκολόγησε τόσο εύκολα με τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα, την ανηθικότητα, την αγραμματοσύνη, την ανομία και εντέλει με το ψέμα. Καμιά άλλη κοινωνία στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν εξευτέλισε τόσο πολύ τους θεσμούς της, δεν ενθάρρυνε στον υπερθετικό βαθμό την αναξιοκρατία και δεν ανέχτηκε να διασύρεται τόσο βάναυσα η κοινή λογική!
Είναι εξίσου αλήθεια ότι το πολιτικό προσωπικό έχει την κύρια ευθύνη για όσα έγιναν τα τελευταία 35 χρόνια. Τα κόμματα εξέθρεψαν αυτόν τον ανάπηρο συνδικαλισμό, τα κόμματα γενίκευσαν τη διαφθορά, αυτά ανέθρεψαν την παραβατικότητα και νομιμοποίησαν την κοροϊδία! Σήμερα πληρώνουν όλα αυτά τα μοιραία λάθη που μας έφεραν στο αδιέξοδο.
Πολύ φοβάμαι ότι το τέλος αυτού του κύκλου θα είναι χεγκελιανό, με την έννοια ότι η Ιστορία για να γυρίσει σελίδα θα χρειαστεί αίμα. Οχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Και αν υπάρξει χρεοκοπία τότε είναι βέβαιο ότι θα χυθεί αίμα. Και αυτοί που θα πληρώσουν πρώτοι το τίμημα είναι όλοι εκείνοι που σήμερα ανεύθυνα σπρώχνουν τα αδιέξοδα των ανθρώπων στα άκρα! Ας διαβάσουν λίγο Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου