Ο «φονιάς» της Ιπποκράτους και ο τραβεστί «συνένοχος» της Συγγρού.
Τα μεγάλα «μυστικά» της μεταπολίτευσης.
Τι σχέση έχει ο Μητσοτάκης με τον Αντωνάκη;
Γιατί ο γιος του «κομμουνιστή» Ψυχάρη ανέλαβε σύμβουλος της ΝΔ;
Ποιοι μας οδήγησαν στο ΔΝΤ και την καταστροφή;
Πολλές φορές συνηθίζουμε να λέμε ότι η ζωή "πλέκει" σενάρια, τα οποία είναι αξεπέραστα ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο. Σενάρια πέρα και πάνω από κάθε ανθρώπινη φαντασία. Ένα τέτοιο ασυναγώνιστο σενάριό της βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας και το οποίο αφορά την πολιτική μας σκηνή. Για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Από τους χιλιάδες δρόμους της πρωτεύουσας, η ηγεσία της ΝΔ επέλεξε εκείνον τον δρόμο, που η φήμη του την απειλεί με "αποκαλύψεις" ...Εκείνον τον δρόμο, που δημιουργεί επικίνδυνους συνειρμούς ...Εκείνον, που θα έπρεπε να αποφύγει ακόμα κι αν την απειλούσαν με ένα πιστόλι στο "κρόταφο". Από ποιον επιλέχθηκε; Από εκείνον, ο οποίος ήταν αυτός, που θα είχε τη μεγαλύτερη ζημιά από τέτοιου είδους συνειρμούς.
Σε τι είδους συνειρμούς αναφερόμαστε; Για τι ακριβώς είναι γνωστή η Συγγρού; Για τους "τραβεστί", που κάνουν "πιάτσα" στους παραδρόμους της. Τι ακριβώς όμως περιγράφει ο όρος "τραβεστί"; Ο όρος αυτός δεν έχει καμία σχέση με γενετήσιες ανωμαλίες ή σεξουαλικές προτιμήσεις. Ο όρος είναι λατινικός και σημαίνει τη μεταμφίεση. ..."Δια" της "ενδύσεως" ή της "επενδύσεως"... θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ελεύθερα. "Τραβεστί", λοιπόν, είναι ένας "μεταμφιεσμένος", ο οποίος παριστάνει κάτι που δεν είναι. Ο απλά μεταμφιεσμένος, που, πέρα από τη μεταμφίεσή του, δεν έχει κάνει τίποτε άλλο που ν' αλλάζει τη φύση του. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ο άνδρας, που, φορώντας απλά γυναικεία ρούχα, παριστάνει τη γυναίκα. Μια πράξη απλή όσο απλή είναι μια καρναβαλίστικη μεταμφίεση.
Τι σχέση έχει αυτό το πράγμα με τη ΝΔ; ...Μεγάλη ...Πολλή μεγάλη ...Τόσο μεγάλη, που θα τρόμαζε ο Μητσοτάκης ή ο Σαμαράς, αν συνειδητοποιούσαν πόσο μεγάλη "πατάτα" ήταν αυτή η μετακόμιση. Θα τρόμαζαν και μόνον στη σκέψη του τι θα τους κόστιζε, αν αυτή γινόταν αντιληπτή από τη μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού ...Ειδικά των πολιτών που είναι δεξιοί και νομίζουν ότι και η ΝΔ —ως κόμμα— είναι δεξιά ...Των πολιτών αυτών, που σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι η μητσοτακική και κατ’ επέκταση σαμαρική ΝΔ είναι "τραβεστί" της Δεξιάς. Η ΝΔ είναι ένα κόμμα, που παριστάνει το δεξιό, ενώ είναι κάτι άλλο. Παριστάνει τη δεξιά, γιατί τα αφεντικά της δεν είναι τέτοια. Παριστάνει τη δεξιά, αλλά έχει ως στόχο της να προστατεύσει τους ιδιοκτήτες της και αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη Δεξιά.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Βλέποντας κάποιος τα σημερινά πολιτικά δρώμενα, αδυνατεί να τα εξηγήσει με βάση τη λογική. Σε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη Δεξιά περίοδο, δεν είναι κατανοητή η σημερινή στάση της ΝΔ. Με το δήθεν "αντίπαλο" και "μισητό" ΠΑΣΟΚ να έχει πέσει στο "καναβάτσο", κανένας δεν σπεύδει να του δώσει τη χαριστική βολή. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο στην κυριολεξία "έθαψε" ζωντανή τη Δεξιά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, "αργοπεθαίνει" και κανένας από τα θύματά του δεν δείχνει τη διάθεση να το "αποτελειώσει". Απολύτως καμία διάθεση, παρ' όλο που οι ευκαιρίες διαδέχονται η μία την άλλη.
Ευκαιρία είναι, για παράδειγμα, που υπό τις παρούσες συνθήκες ο Γιωργάκης έκανε σοσιαλιστικές "διακοπές" στην Κόστα Ρίκα και θα συνεχίσει να κάνει. Αυτό είναι παράξενο, γιατί δείχνει πως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν ανησυχεί για την τύχη του κόμματός του ...Στον αυτόματο "πιλότο" το έχει βάλει. Το έχει θέσει στη διάθεση των "δανειστών" μας και δεν ανησυχεί για τίποτε. Τον κυβερνητικό ρόλο της λαϊκής "εντολής", που έχει λάβει το κόμμα του από τον λαό, τον έχει δώσει στον τραπεζοϋπάλληλο Παπαδήμο και τον κομματικό ρόλο της πασοκικής "εντολής", που έχει λάβει ο ίδιος ως αρχηγός του κόμματος, τον έχει δώσει στον Καρχιμάκη.
Συμφώνησαν να γίνουν εκλογές στα μέσα Φεβρουαρίου και ο Σαμαράς, ο οποίος θεωρητικά θα έπρεπε να κινήσει γη και ουρανό, για να εμποδίσει την οποιαδήποτε καθυστέρηση, διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις πως δεν "κοιμάται" αγκαλιά με το ημερολόγιο. Πολιτικός αρχηγός, που να δείχνει τόσο απρόθυμος να γίνει Πρωθυπουργός, δεν έχει ξαναϋπάρξει πριν τον Σαμαρά. Πολιτικός αρχηγός, που να υποτάσσεται τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα στην πρωθυπουργική εξουσία ενός δοτού τραπεζοϋπαλλήλου, δεν έχει ξαναϋπάρξει πριν τον Σαμαρά. Πολιτικός ηγέτης, επικεφαλής μια παράταξης, που αδιαφορεί για την ευκαιρία που του δίνει ένας θανάσιμος εχθρός της, δεν έχει υπάρξει άλλος. Δεν είναι κατανοητή η "άρνηση" του αρχηγού της να επωφεληθεί άμεσα και γρήγορα από την κρίση που περνάει το αντίπαλο "στρατόπεδο".
Όλα αυτά τα πρωτοφανή και τα μυστήρια χαρακτηρίζουν τη θητεία-Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Λες και δεν θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, εφόσον είναι εύκολο γι' αυτόν να το πετύχει, σε περίπτωση που πάμε σε εκλογές. Και όμως, δεν ζητάει εκλογές αυτός, ο οποίος θα αγγίξει το "όνειρό" του, αν γίνουν τέτοιες. Αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ πλέον μπορούμε να μιλάμε κανονικά για συνενοχή της ΝΔ. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Το δήθεν "εχθρικό" και σχεδόν "μισητό" ΠΑΣΟΚ "βυθίζεται" στο χάος και η ΝΔ όχι μόνον δεν το "αποτελειώνει", δίνοντας του μια "σπρωξιά", αλλά αναλαμβάνει να "σηκώσει" η ίδια το μεγαλύτερο βάρος των "αμαρτιών" του. Έφτασε στο σημείο να ψηφίζει η ίδια τα νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ, τα οποία αρνούνται να ψηφίσουν οι ίδιοι οι βουλευτές του. Με αυτόν τον τρόπο δίνει την ευκαιρία στους Πασόκους βουλευτές να παραστήσουν τους "αντιμνημονιακούς" και χρεώνεται η ίδια κόστη για σφάλματα που δεν είναι δικά της.
Όμως, ευκαιρία δεν δίνει μόνον ο "ποδηλάτης" αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογες ευκαιρίες δίνουν και τα στελέχη του. Πρόσφατα ο Χρυσοχοϊδης δήλωσε δημοσίως ότι δεν διάβασε την πιο οδυνηρή και πιο επικίνδυνη σύμβαση που υπέγραψε το σύγχρονο ελληνικό κράτος και στη Συγγρού δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Την ίδια ώρα ο Λοβέρδος μάς απειλούσε με εμφυλιοπολεμικό "μακελειό" και η ΝΔ "σφύριζε" αδιάφορα. Εξακολουθεί να συμμετέχει στην κυβέρνηση και δεν θέτει θέμα αποπομπής του "μακελάρη". Εξακολουθεί και στηρίζει τον Λοβέρδο, ο οποίος, ως κοινός αλήτης, "απείλησε" με "μακελειό" σε περίπτωση που διωχθεί δικαστικά ο Παπανδρέου. Αντί να στραφεί συνολικά εναντίον του ΠΑΣΟΚ, τώρα που —μέσω ηλιθίων, τύπου Χρυσοχοϊδή ή Λοβέρδου— της δίνει την ευκαιρία να του επιτεθεί, πηγαίνει και το "στηρίζει". Κρύβεται ο Αντωνάκης στους παραδρόμους της Συγγρού και ο Μιχελάκης "ψελλίζει" κάτι γενικότητες για "απρέπειες".
Κάτι περίεργο συμβαίνει, για να έχει η ΝΔ αυτήν τη συμπεριφορά. Κάτι πολύ περίεργο, για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική το ότι το ΠΑΣΟΚ παραπαίει καθημερινά και την ίδια ώρα η "εχθρική" ΝΔ όχι απλά δεν ζητάει εκλογές να το "γκρεμίσει" από την εξουσία, αλλά το στηρίζει σαν "δεκανίκι". Τι μυστήριο είναι και τούτο; Αυτοί, οι οποίοι επί δεκαετίες έβαζαν τους πολίτες να μαλώνουν στα καφενεία, κάθονται και "στηρίζουν" τους αντιπάλους; Ο λαός είναι έτοιμος να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την προδοσία του ΔΝΤ και αυτοί, οι οποίοι φαινομενικά μπορούν να επωφεληθούν άμεσα, δεν πηγαίνουν στο "ταμείο" των εκλογών; ...Δεν τολμάνε να διεκδικήσουν τα κέρδη και τρέχουν ν' αρπάξουν το μερίδιο από τη ζημιά;
Παράξενα και ανεξήγητα πράγματα είναι αυτά. Παράξενα και ανεξήγητα όσο παράξενες και ανεξήγητες συνεργασίες βλέπουμε να στηρίζουν την κυβέρνηση του Παπαδήμου. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ αναλαμβάνουν να φέρουν από κοινού την ευθύνη της συγκυβέρνησης και ο μόνος που ευνοείται να είναι το ΠΑΣΟΚ; Οι ΠΑΣΟΚΟΙ βρήκαν συνεταίρους στη ζημιά και εξακολουθούν να αντλούν κέρδη; Βρήκαν "κορόιδα" να μοιραστούν την ευθύνη του συνταγματικού πραξικοπήματος και διατήρησαν όλα τα βασικά υπουργεία που είχαν ανάγκη, για να καλύψουν τα "ίχνη" τους και να κάνουν τις "δουλειές" τους;
Επειδή εμείς είμαστε της σωκρατικής λογικής και μας αρέσει να "εκμαιεύουμε" την απάντηση από τον αναγνώστη, προκειμένου να τον βάζουμε να σκέφτεται πάνω σε "στέρεες" βάσεις, θα επιχειρήσουμε να τον βάλουμε να βγάλει μόνος του τις απαντήσεις από τα σημερινά μυστήρια. Ρωτάμε λοιπόν τα πλέον προφανή, που είναι γνωστά σε όλους. Τι ακριβώς είναι η ΝΔ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και πώς μπορούν να συνεργάζονται; Υπάρχει συνεκτικό "στοιχείο", που να συνδέει τα τρία "ξένα" κόμματα της συγκυβέρνησης μεταξύ τους; Είναι τόσο "ξένα" μεταξύ τους το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ όσο θέλουν να μας δείχνουν οι αρχηγοί τους και βέβαια οι "δανειστές" μας, οι οποίοι κατά καιρούς τους ζητάνε τις υπογραφές τους; Τι πραγματικά "ενώνει" τον Παπανδρέου, με τον Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη;
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να βγάλουμε μια άκρη. Η ΝΔ δεν είναι μια αυτοτελής πολιτική "δημιουργία", η οποία ξεκινάει την ύπαρξή της από την "αυγή" της Μεταπολίτευσης. Η ΝΔ είναι η "συνέχεια" της Δεξιάς, η οποία κάποτε υποτίθεται πως ήταν "βασιλική". Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ανάλογο background. Είναι η "συνέχεια" της βενιζελικής παράταξης, η οποία κάποτε επίσης υποτίθεται πως ήταν "αντιβασιλική".
Αυτοί δεν είναι οι υποτίθεται δύο μεγάλοι πόλοι, που διχάζουν εδώ και έναν αιώνα την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό; Γιατί λέμε υποτίθεται; Γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πλέον οι αντίπαλοι, που κάποτε δίχαζαν τον ελληνικό λαό. Ο ένας έχει "καταπιεί" τον άλλο και απλά —για λόγους στρατηγικής— εμφανίζονται να υπάρχουν σαν αντίπαλοι, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Απλά συντηρούν ένα διχαστικό "παιχνίδι", το οποίο παλαιότερα ήταν τέτοιο, ενώ τώρα δεν είναι ...Ένα παιχνίδι, το οποίο το ξέρουν καλά και τους διατηρεί σε μόνιμη επαφή με την εξουσία ...Ένα παιχνίδι, όπου "παίκτες" είναι δύο μεγάλες συμμορίες ιδιωτών που παριστάνουν τους κομματάρχες και "διχάζουν" τον λαό, εμφανιζόμενοι σαν "παραταξιάρχες" ...Η συμμορία του τέως βασιλιά και η συμμορία του Βενιζέλου.
Αυτοί οι συγκεκριμένοι ιδιώτες —μαζί με τα περιβάλλοντά τους— παρουσιάζονται σαν "παίκτες" σε ένα παιχνίδι εξουσίας, το οποίο στο τέλος μετατρέπει τον λαό σε θύμα τους ...Ένα "στημένο" πλέον παιχνίδι ...Ένα "παιχνίδι" τύπου "Παναθηναϊκού" εναντίον "Ολυμπιακού", όπου ο λαός είναι ένα αφελές θύμα της "κερκίδας" και οι γνωστοί κομματάρχες κάνουν τα παιχνίδια των "προέδρων" ...Ένα "παιχνίδι", όπου ο ψηφοφόρος μοιάζει με τον "φίλαθλο" που δήθεν συμπάσχει, συμπορεύεται και αγωνίζεται με τον "δικό" του πρόεδρο για τους δήθεν κοινούς σκοπούς, αλλά με διαφορετικά κέρδη ..."Αγκαλιασμένοι" σφικτά στις εκλογές και στην κονόμα χώρια. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο "παιχνίδι" μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ...Όλοι μαζί "αγωνίζονται", αλλά τα Porsche και οι "επαύλεις" στην Κηφισιά είναι για τους "πρίγκιπες".
Αυτές οι συμμορίες, οι οποίες μονοπωλούν την εξουσία για περίπου έναν αιώνα στην Ελλάδα, είναι αυτές, οι οποίες τελικά "μεταλλάχθηκαν" σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εδώ τίθεται και το πρώτο και πλέον βασικό ερώτημα. Τα σημερινά κόμματα είναι πραγματικά "μεταλλάξεις" εκείνων των παρατάξεων ή μήπως πρόκειται για "παράσταση"; Αν το ΠΑΣΟΚ είναι πραγματικά η μετάλλαξη της παλαιάς βενιζελικής παράταξης, πόσο αυθεντική μετάλλαξη της βασιλικής παράταξης είναι η ΝΔ; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο βασιλικός "ιδιοκτήτης" είναι απών και τον απόλυτο έλεγχό της τον διατηρεί ο ανιψιός του Βενιζέλου; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο σημερινός ηγέτης είναι ο εγγονός του Μπενάκη, που υπήρξε ο βασικός συνεργάτης του Βενιζέλου; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που αναζητούμε το "τραβεστί" της Συγγρού;
Αυτό που λέμε, δηλαδή, είναι ότι για κάποιον λόγο στη Μεταπολίτευση μεταφέρθηκε το "σκηνικό" της προχουντικής πολιτικής σκηνής, αλλά στη "φο" μορφή του. Μεταφέρθηκε σαν "φαρσοκωμωδία", απλά και μόνο για να παγιδεύεται το "πόπολο". Στην πραγματικότητα η "μάχη" αυτών των δύο γιγάντων έληξε με την πτώση της Χούντας. Γιατί; Γιατί τότε οριστικοποιήθηκε η ολοσχερής ήττα της Δεξιάς. ΤοColpo Grosso των Βενιζελικών πέτυχε και με το Δημοψήφισμα "ακρωτηριάστηκε" αυτό, το οποίο όλοι μας γνωρίζαμε ως παραδοσιακή "Δεξιά". Το "παραδοσιακή" πηγαίνει στον βασιλικό θεσμό, γιατί έτσι κι αλλιώς και οι βενιζελικοί έκφραση της ίδιας Δεξιάς ήταν. Μόνον αν καταλάβει κάποιος αυτό το "colpo", μπορεί να καταλάβει την ουσία της Μεταπολίτευσης.
Στη Μεταπολίτευση στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ Δεξιά. Υπήρξε μόνον το "πτώμα" της Δεξιάς, όπως το περιέφεραν οι νικητές βενιζελικοί ...Ένα "ζόμπι", που το "βίαζαν" όποτε ήθελαν, γιατί απλούστατα είχε "προδοθεί" εκ των έσω ...Πολύ "έσω", αν σκεφτεί κάποιος ότι ο μεγάλος προδότης της Δεξιάς ήταν αυτός, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης εμφανιζόταν σαν ο ιερός της "μόσχος" ...Το "καμάρι" της, που εμφανιζόταν σαν "εθνάρχης" της. Με ηγέτη της αυτόν, η Δεξιά έδωσε την παντοκρατορία σε έναν αμερικανοεβραίο καραγκιόζη, ο οποίος επί σχεδόν τριάντα χρόνια εξουσίαζε με το σύνθημα ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Αν γνωρίζει κάποιος την πορεία των πραγμάτων, μπορεί να καταλάβει τι συνέβη και πόσο κορόιδο πιάστηκε ο ελληνικός λαός. Ο λαός, ο οποίος εγκλωβίστηκε σε ένα "στημένο" παιχνίδι και περίμενε να "σωθεί" από προδότες και χαφιέδες ξένων υπηρεσιών.
...Χαφιέδες, που όχι απλά διακρίθηκαν, αλλά στην κυριολεξία αποθεώθηκαν στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Όλη αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε από τύχη. Τα πάντα ήταν "στημένα" με έναν τρόπο αριστοτεχνικό ...Με έναν κινηματογραφικό τρόπο, που τους επέτρεψε να "δουλεύουν" έναν ολόκληρο λαό για δεκαετίες ολόκληρες ...Έναν τρόπο, ο οποίος είχε όλα τα "στοιχεία" που απαιτεί μια κινηματογραφική "υπερπαραγωγή" ...Προδοσίες, συνομωσίες, μυστικές υπηρεσίες, δολοφονίες κλπ.. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό το "έργο", θα πρέπει να το δει από την "αρχή" του.
Θα ξεκινήσουμε, απαντώντας στο βασικό ερώτημα, το οποίο προκύπτει από αυτήν την αναζήτηση. Ποιος έκανε τους Παπανδρέου πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής; Αυτός, ο οποίος έκανε τον "ξοφλημένο" "Γέρο" μεγαλοπαράγοντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής ...Ο Καραμανλής. Πώς; Στήνοντας μαζί του την παράσταση του "Ανένδοτου".
Ο ξοφλημένος Πρωθυπουργός, που μας οδήγησε στον εμφύλιο, έγινε, εξαιτίας του Καραμανλή, ο δήθεν εκφραστής της αντιδεξιάς τάσης στην Ελλάδα. Ένα όρθιο βλακόμουτρο, που, όταν δεν σαχλαμάριζε, σαλιάριζε. Ήταν αυτός, που, εξαιτίας του Καραμανλή, κηδεύτηκε σαν "Γέρος της Δημοκρατίας". Αυτό ήταν το "θαύμα" του Καραμανλή και ήταν ένα θαύμα, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, ήταν κατόπιν παραγγελίας. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν κάτι διαφορετικό ή απλά συγκυρία της τύχης. Σε μια εποχή απόλυτης κυριαρχίας τού Παλατιού και της Δεξιάς, ο Καραμανλής πήγε και με "βίες και νοθείες" έκανε το ανούσιο και το "περιττό", απλά και μόνο για ν' αναστήσει τους "πεθαμένους". Γιατί είμαστε σίγουροι ότι αυτό ήταν "κόλπο" και όχι ένα πολιτικό σφάλμα; Για απλούς λόγους, που όμως απαιτούν την απόλυτη προσήλωση του παρατηρητή στα πραγματικά δεδομένα του πολιτικού "σεναρίου" και όχι σ' αυτά που εμφανίζονται σαν τέτοια.
Τι σημαίνει αυτό; Η παραδοσιακή Δεξιά στην Ελλάδα ήταν βασιλική και άρα αγγλόφιλη. Όμως, εκείνη την εποχή της απόλυτης ισχύος της Δεξιάς στην Ελλάδα παγκοσμίως "μεσουρανούσε" ο αμερικανισμός. Υπήρχε δηλαδή μια δυσαρμονία. Στην εποχή που οι άνθρωποι των Βρετανών ήταν πανίσχυροι στην Ελλάδα, η ίδια η Βρετανία παρήκμαζε στη διεθνή σκηνή. Οι ΗΠΑ όμως, ως φυλετικά "αδερφή" και ιδεολογικά σύμμαχος της Βρετανίας, δεν μπορούσε να σφετεριστεί την Ελλάδα και να της την αρπάξει από τα "χέρια" της. Η Ελλάδα ήταν από τα πολυτιμότερα "πετράδια" του βρετανικού στέμματος. Οποιαδήποτε απόπειρα των Αμερικανών να την σφετεριστούν θα τους έφερνε απέναντι στους Βρετανούς και αυτό δεν ήταν και τόσο "υγιεινό" για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό τους. Μόνον με πονηριά μπορούσαν να την αποσπάσουν ...και αυτό και έκαναν.
Εκφραστής αυτών των βρετανικών "δικαιωμάτων" στην Ελλάδα ήταν το Παλάτι και η επίσημη Δεξιά, όπως αυτό την εξέφραζε εκείνη την εποχή. Πού μπορούσαν να "επενδύσουν" οι Αμερικανοί; Στο αντίπαλο "δέος". Στους λεγόμενους αντιβασιλικούς, οι οποίοι ήταν οι Βενιζελικοί. Τα δήθεν παιδιά της "αμύνης", που είχαν ξαναπροσπαθήσει να διώξουν τον βασιλιά. Όμως, αυτός ο αντιβασιλικός "πόλος" εκείνη την εποχή δεν ήταν και στα καλύτερά του. Στην κυριολεξία βρισκόταν σε απόλυτη παρακμή ...Μια παρακμή ντροπής και όχι επειδή ο ελληνικός λαός εκτιμούσε ιδιαίτερα τον βασιλικό θεσμό. Ήταν ένα "δέος", που το "έσερνε" η βασιλική Δεξιά από πλατεία σε πλατεία σαν την αρκούδα τη "χορεύτρια". Γιατί; Γιατί εκείνο το "δέος" είχε "στιγματιστεί" στα χρόνια της Κατοχής. Είχε συνεργαστεί με τους Ναζί και η Δεξιά το εκβίαζε. Ηγέτης εκείνου του "δέους" ήταν ο Πρωθυπουργός του εμφυλίου και γνωστός στο πανελλήνιο καραγκιόζης Παπανδρέου. Ένα πρόσωπο μισητό για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και κυρίως των αριστερών.
Δυστυχώς για τους Αμερικανούς, αυτούς είχαν μόνον διαθέσιμους και με αυτούς έπρεπε να συνεργαστούν. Τι έπρεπε να κάνουν; Να βελτιώσουν λίγο την εικόνα τους. Να δώσουν σε αυτήν την "παράταξη" την απαιτούμενη "αίγλη". Να μεταμορφώσουν αυτό το λαομίσητο πρόσωπο σε λαοφιλή ηγέτη. Να διαγράψουν τα εγκλήματά του και τα "παπατζηλίκια" του και να τον εμφανίσουν σαν "μάρτυρα" της Δημοκρατίας. Να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε μια "παράταξη", η οποία στα μάτια του λαού ήταν αναξιόπιστη, εφόσον εύκολα σήκωνε τη "σημαία ευκαιρίας" ...Μια "παράταξη", που με την ίδια άνεση που κάποτε παρέστησε τη ναζιστική, θα παρίστανε την αμερικανόφιλη. Στόχος τους ήταν να "αναστηλώσουν" το "ερείπιο" μιας "παράταξης" που παρέπαιε και στη συνέχεια να το στρέψουν εναντίον των εχθρών τους.
Σε αυτήν τη φάση του έργου έρχονται και μπαίνουν οι βασικοί πρωταγωνιστές τής Μεταπολίτευσης. Ποιος "έσωσε" τον γέρο Παπανδρέου από την ατιμωτική λήθη που δικαιούνταν; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος υποσχόταν "λαοκρατία" την ίδια ώρα που έδινε εντολή να θερίσουν τον κόσμο στα Δεκεμβριανά; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος εμπνεύστηκε και δρομολόγησε τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των αριστερών στην Ελλάδα; Ποιος έσωσε τον "μισθοφόρο", που στην κυριολεξία έκανε όλες τις "βρομοδουλειές" της Δεξιάς; ...Ο Καραμανλής τον έσωσε.
...Ο Καραμανλής, που του έδωσε το δικαίωμα να παριστάνει εκ του ασφαλούς τον "αντιδεξιό" ήρωα και εκφραστή των δημοκρατών Ελλήνων ...Ο Καραμανλής, που του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει τον "Ανένδοτο". Όμως, ο Καραμανλής δεν έσωσε μόνο τον γέρο". Έσωσε και τον γιο του. Ποιος αναγνώρισε πρώτος την "επιστημοσύνη" του δήθεν οικονομολόγου Ανδρέα; Ποιος, στην εποχή που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν απλά ο "παπατζής" της κοινωνίας, έφερε τον "Αμερικανό" γιο του για να τον βάλει στο "παιχνίδι" της εξουσίας; ...Να τον βάλει στα δημόσια πράγματα της χώρας και να τον "γνωρίσει" στον αμερικανόφιλο παρακρατικό μηχανισμό; ...Τον δικό του παρακρατικό μηχανισμό, που λειτουργούσε εις βάρος του βασιλικού αντιστοίχου του; ...Ο Καραμανλής ...Ο μέγας ευεργέτης των Παπανδρέου ...Ο "σωτήρας" τους.
Τι ήταν όμως ο Καραμανλής, που τα έκανε όλα αυτά; Ένας μεγαλοπαράγοντας της Δεξιάς, ο οποίος έφτασε στην κορυφή της παράταξής του φυσιολογικά και άρα με τη "σειρά" του; Όχι βέβαια. Ο Καραμανλής ήταν ένας τριτοκλασσάτος δεξιός ...Ένα "τίποτε" από την επαρχία, που προσπαθούσε να "επιπλεύσει" με όλα τα μέσα σε μια Δεξιά "γαλαζοαίματων" της πρωτεύουσας ...Ο Κιουπιοΐτης ημιαγράμματος δικηγοράκος της σειράς. Ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε από νωρίς "δείξει" το ποιόν του. Μιλάμε για "μεγάλο" πατριώτη που έδειξε εξ’ αρχής την αγάπη του προς την πατρίδα.
Τέσσερις μήνες υπηρέτησε όλους κι όλους στον ελληνικό στρατό, για να μην χάσει το σύνολο των προνομίων του πολίτη, κάνοντας χρήση των ευνοϊκών διατάξεων περί πολυτέκνων. Όταν όμως έγινε ο πόλεμος του '40, δεν στρατεύτηκε καν, γιατί το παιδί των πολυτέκνων "θυμήθηκε" πως ήταν βαρήκοος. Στην πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού έθνους ένας νέος τριαντατριών ετών μάζευε χαρτόσημα και δικαιολογητικά, για να μην συμμετάσχει. Στην πιο δύσκολη εποχή του ελληνικού έθνους ο μελλοντικός "εθνάρχης" έτρεχε στις υπηρεσίες μαζί με τους κλητήρες. Στον πόλεμο αυτόν, όπου διακρίθηκαν ακόμα και οι απλές γυναίκες της Ηπείρου, ο "πατριώτης" από τη Μακεδονία δεν έφυγε καν από την Αθήνα.
Δεν μπορούσε ο Καραμανλής να συμμετάσχει στον πόλεμο. Θέλει οξύτατη ακοή για να φορτώνεις τα μουλάρια του στρατού με πολεμοφόδια ή να κουβαλάς τις "πάπιες" στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Την ίδια "ηρωική" στάση κράτησε και στα εφιαλτικά χρόνια που ακολούθησαν. Στη γερμανική κατοχή, σαν γνήσιο "τρωκτικό" που ήταν, πήγε κρύφτηκε στην "τρύπα" του. Ούτε τον είδε ούτε τον άκουσε κανένας εκείνη την εποχή. Δειλός, με όλη τη σημασία της λέξης. Δειλός με τη "βούλα" και βεβαίως με την άδεια του δημοσίου. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι από νωρίς ο Καραμανλής είχε δείξει το ποιόν του. Ένας άνθρωπος, που μπορεί να "πουλήσει" την πατρίδα του, όταν αυτή τον έχει ανάγκη, μπορεί να "πουλήσει" και την παράταξή του ή το κόμμα του. Αυτός ήταν ο Καραμανλής και αυτό το γνώριζαν πολλές υπηρεσίες, φανερές και μυστικές, ντόπιες και ξένες.
Άποψή μας είναι ότι, εξαιτίας εκείνης της στάσης του, απέκτησε τα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν στην υπόλοιπη ζωή του. Χαρακτηριστικά, τα οποία αποκαλύπτουν τεράστιες ανασφάλειες και άπειρα κόμπλεξ. Χαρακτηριστικά, τα οποία θα μπορούσαμε να τα συγκεντρώσουμε υπό τον τίτλο τού "συνδρόμου του ανίκανου". Ένα σύνδρομο περίπου ίδιο με αυτό που ταλαιπωρεί και τον αγράμματο Καρατζαφέρη. Γιατί φώναζε, έβριζε και πετούσε τασάκια ο Καραμανλής; Για τους ίδιους λόγους που ένας ανίκανος άνδρας μιλάει συνέχεια για σεξ και ερωτικές περιπέτειες. Για τους ίδιους λόγους που ο Καρατζαφέρης μιλάει για την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ο δειλός Καραμανλής, που έπρεπε συνέχεια να εξαντλεί την υπομονή των υποτακτικών του, για να "δείχνει" γενναίος και άγριος.
Όλα αυτά ήταν μια παράσταση. Μια "θεατρική" παράσταση απέναντι σε ανθρώπους που ο ίδιος νόμιζε πως, επειδή γνώριζαν το "γενναίο" παρελθόν του, τον έκριναν αρνητικά. Αναπόφευκτα. Δειλός και "εθνάρχης" των Ελλήνων είναι έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους και ο Καραμανλής έπρεπε να τις "συμβιβάσει" στο πρόσωπό του. Από τη στιγμή που, όταν έπρεπε να πολεμήσει τους Ναζί, προτίμησε να κρυφτεί σαν "ασβός" σε μια τρύπα, ήταν αναγκασμένος στη συνέχεια να παριστάνει τον οξύθυμο και τον γενναίο, που έβριζε και πετούσε τασάκια στα δουλικά της εξουσίας. Όταν έπρεπε να πετάξει κάτι σε ξένους εισβολείς πήγε και κρύφτηκε. Μετά πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του σε γνωστούς και φίλους. Ο "τρομερός" Καραμανλής, που δήθεν δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αλλά, όταν έπρεπε να σηκώσει το ίδιο το "σπαθί" του, διαπίστωσε ο ίδιος —και όλη η κοινωνία— ότι ήταν πιο "μαλακό" και από "χαλβά".
Αυτός ο "πατριώτης" έγινε ο βασικός Πρωθυπουργός της υποτιθέμενης δεξιάς μεταπολεμικής περιόδου. Αυτός έκανε όλα τα "λάθη" για το Παλάτι και κατ’ επέκταση για την αγγλόφιλη Δεξιά. Αυτός, ως βασιλικός Πρωθυπουργός, "ξεκοκάλισε" όλο το βασιλικό παρακράτος της Δεξιάς. Αυτός συνεργάστηκε επιδεικτικά με όλα τα δωσιλογικά στοιχεία, που δεν ανήκαν στην παραδοσιακή Δεξιά και την εξέθεταν. Την εξέθεταν άσχημα και μάλιστα τη στιγμή που η Δεξιά αυτοπροσδιοριζόταν ως "πατριωτική", "εθνοκεντρική" και είχε ως "σημαία" της την καταγγελία των δωσίλογων και των διεθνιστών.
Στην εποχή δηλαδή που το Παλάτι στην κυριολεξία εκβίαζε τους κορυφαίους βενιζελικούς για τον δωσιλογισμό τους, ο Καραμανλής —με υπόδειξη των Αμερικανών— χρησιμοποιούσε στην κυβέρνησή του παλιούς δωσίλογους, για να το εκθέτει ...Ο "αθώος" Καραμανλής, που στις μέρες του σκοτώθηκε ο Λαμπράκης και ο ίδιος δεν "γνώριζε" ποιος κυβερνά τον τόπο ...Ο "φουνταριστός" στη Δεξιά Καραμανλής, ο οποίος επέλεξε να κάνει την "έξοδό" του όταν οι αγγλόφιλοι βασιλείς έκαναν "επίσκεψη" στο Λονδίνο.
Αυτός ήταν που έκανε από την πλευρά της αγγλόφιλης Δεξιάς όλα τα "λάθη", που ωφελούσαν την αμερικανική πολιτική. Άρα; Άρα τι αναζητούμε; Το λόγο της επιλογής του από το Παλάτι ...Τον λόγο της επιλογής τού Καραμανλή για τη θέση του Πρωθυπουργού, που μοίραζε ευκαιρίες για "Ανένδοτους" σε ξοφλημένους φασίστες και κρατικές θέσεις σε "δευτεράντζες" Αμερικανούς οικονομολόγους. Είναι σημαντικό, δηλαδή, ν' αναζητήσουμε τα "ελατήρια" της καριέρας του Καραμανλή. Μόνοι τους τον επέλεξαν οι "Άνακτες" και άρα μόνοι τους έβγαλαν τα "μάτια" τους; Μόνοι τους αποφάσισαν να τον ευνοήσουν επιδεικτικά και προκλητικά έναντι κάποιων άλλων πιο επιφανών δεξιών; Για ποιον λόγο ο βασιλιάς και το περιβάλλον του τον επέλεξαν να παραλάβει την Πρωθυπουργία εις βάρος του Στεφανόπουλου ή του Κανελλοπούλου;
Η ιστορία μάς λέει πως αυτό δεν ήταν κάτι που το σκέφτηκαν μόνοι τους. Είναι γνωστό —από τα επίσημα ιστορικά στοιχεία— πως αυτό το έκαναν κατόπιν πιέσεως των Αμερικανών. Σε αμερικανικές πιέσεις υποχώρησαν και τοποθέτησαν τον Καραμανλή στην Πρωθυπουργία. Οι Αμερικανοί, δηλαδή, ήταν οι υπεύθυνοι γι' αυτόν που θα έκανε τα "λάθη", τα οποία στη συνέχεια θα τους ευνοούσαν. "Παιδί" της αμερικανικής πρεσβείας ήταν ο γέρος Καραμανλής, ο οποίος ηγήθηκε της αγγλόφιλης Δεξιάς. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου να πάρει η "κατηφόρα" τόσο τους αφελείς Άνακτες όσο και τους ανυποψίαστους Βρετανούς προστάτες τους. Θέμα χρόνου ήταν το ένα λάθος να φέρει το άλλο και στο τέλος να υπάρξει μια κορύφωση, που θα οδηγούσε στην καταστροφή τους.
Αφού λοιπόν οι Αμερικανοί, μέσω του Καραμανλή, έχτισαν τον "μύθο" του "Δημοκρατικού Κέντρου", το έστρεψαν εναντίον του Παλατιού σε έναν διαρκή πόλεμο φθοράς. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσαν να το επιβάλουν στην εξουσία, παρακάμπτοντας το αγγλόφιλο Παλάτι. Έπρεπε να μεθοδεύσουν τα πράγματα, για να ξεφορτωθούν αυτό το Παλάτι. Γι' αυτόν τον λόγο έστρεψαν το Κέντρο εμμέσως εναντίον του, για να μην φανεί ο στόχος τους. Γιατί; Γιατί το Παλάτι δεν ήταν τόσο εύκολο να το "ξεφορτωθούν". Ήταν βαθιά "ριζωμένο" στη Δεξιά και δεν ήταν δυνατόν να "ξηλωθεί" με ήπιο τρόπο. Ποτέ ένα παλάτι δεν "ξηλώνεται" με ήπιο τρόπο σε όποια χώρα κι επιχειρηθεί αυτό. Για παράδειγμα, ακόμα και σήμερα στη δήθεν ήπια, πολιτισμένη και ανεκτική Σουηδία η "αμφισβήτηση" του "στέμματος" αποτελεί ποινικό αδίκημα, που τιμωρείται με άμεση φυλάκιση.
Ήταν δεδομένο λοιπόν ότι οι Αμερικανοί, προκειμένου να διεκδικήσουν την Ελλάδα από το βρετανικό "στέμμα", θα επιχειρούσαν να το κάνουν με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσαν και ήταν η "ανωμαλία". Η αγαπημένη "ανωμαλία" για τους Αμερικανούς ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα, που οδηγούσε σε αντίστοιχη Χούντα και αυτό επιχείρησαν να επαναλάβουν στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που ενίσχυσαν και σταθεροποίησαν τους "εχθρούς" της Δεξιάς, θα μπορούσαν να τους στηρίξουν στους αντιδεξιούς σχεδιασμούς τους. Σε αυτό τούς ήταν απόλυτα χρήσιμοι οι βενιζελικοί ...Οι αποτυχημένοι και δακτυλοδεικτούμενοι βενιζελικοί, εφόσον, μετά από τη ναζιστική "πατάτα" του Δημήτρη Λαμπράκη, δεν μπορούσαν να "σηκώσουν" κεφάλι. Αυτοί οι βενιζελικοί και οι ανάγκες τους ήταν το μεγάλο "όπλο" των Αμερικανών.
Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα στη σκέψη μας, είναι προφανές πλέον αυτό το οποίο έγινε. Μέσα σε κάποιο γραφείο της Αμερικανικής Πρεσβείας Παπανδρέου, Μητσοτάκης και κάποιοι άλλοι "δημοκράτες" αποφάσισαν να "γράψουν" μόνοι τους την ιστορία. Αποφάσισαν να "επενδύσουν" στη Χούντα, για να εισπράξουν στη μετά τη Χούντα εποχή. Αποφάσισαν να επενδύσουν επτά χρόνια, για να εισπράττουν σαράντα. Αποφάσισαν ακόμα και για τους ρόλους τους οποίους θα υποδύονταν και την "πλευρά" την οποία θα έπιαναν, προκειμένου να μονοπωλήσουν τα πάντα.
Εξ’ αρχής δηλαδή ήταν μοιρασμένοι οι ρόλοι της Μεταπολίτευσης και δεν προέκυψαν ως δια μαγείας. Ο Παπανδρέου, λόγω ονόματος, θα αναλάμβανε την ηγεσία του αμερικανόφιλου κόμματος, το οποίο θα μονοπωλούσε την εξουσία στα χρόνια της Μεταπολίτευσης ...Του όποιου κόμματος αποφάσιζαν μόνοι τους να διαδεχθεί το βενιζελικό "Κέντρο". Ο Μητσοτάκης από την πλευρά του θα είχε ακόμα πιο δύσκολη δουλειά. Θα λειτουργούσε ως "κομάντο" του βενιζελισμού. Θα έκανε το "άλμα" στην άλλη πλευρά. Θα έκανε τη "βρόμικη" δουλειά, εφόσον θα αναλάμβανε να "αλώσει" τη Δεξιά, ώστε να μην σηκώσει ποτέ "κεφάλι".
Σε αυτό το παιχνίδι καθοριστικός παράγοντας θα ήταν ο Καραμανλής. Κάποιος έπρεπε ν' ανοίξει την "κερκόπορτα" της Δεξιάς και ο Καραμανλής ήταν ο ιδανικός προδότης. Το είχε κάνει μια φορά και θα το ξανάκανε. Ο Καραμανλής, σαν δήθεν "δεξιός", τους ισχυροποίησε στην προδικτατορική εποχή και ο ίδιος θα αναλάμβανε να δρομολογήσει τη "μεταδεξιά" εποχή της Μεταπολίτευσης. Οι φίλοι, συνεργάτες και "ομογάλακτοι" έδωσαν τα χέρια και έγιναν "εχθροί" για τις ανάγκες της παράστασης ...Της πιο άθλιας παράστασης, που δόθηκε εις βάρος του ελληνικού λαού από τότε που ο Εφιάλτης αποφάσισε να παίξει το "μονόπρακτό" του ...Τα πάντα στημένα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αυτό ήταν το μεγάλο κόλπο των βενιζελικών. Οι πρώην γερμανόδουλοι συνεργάτες των Ναζί άλλαξαν "πλατφόρμα" και έκαναν τα ίδια ως αμερικανόδουλοι και υπέρ των ΗΠΑ. Αυτοί οι προδότες —και για να εξυπηρετήσουν τα υπερατλαντικά "αφεντικά" τους— δρομολόγησαν την αμερικανόδουλη Χούντα. Με ποιον στόχο; Στόχος τους ήταν να γκρεμίσουν τον βασικό πυλώνα της αγγλόφιλης Δεξιάς, που ήταν το Παλάτι ...Ένα Παλάτι, το οποίο ήταν βέβαιο πως χωρίς όπλα δεν θα εγκατέλειπε τη χώρα. Από εκεί και πέρα, μέσω αυτής της Χούντας, θα έδιναν την Κύπρο στα αφεντικά και θα κρατούσαν για τους εαυτούς τους την εξουσία στην Ελλάδα. Στη Χούντα πήραν όλοι αυτοί "θέσεις" για την επόμενη ημέρα της Μεταπολίτευσης. Από τους εκδότες και τους επιχειρηματίες της "αντιμοναρχικής" συμμορίας μέχρι τους "ήρωες". Χωρίς το Παλάτι να τους εμποδίζει, "κατάπιαν" τη Δεξιά, η οποία στεκόταν εμπόδιο στη φιλοδοξία τους.
Απλά πράγματα. Τρεις συνωμότες μάς έβαλαν στη Χούντα και την "κοπάνησαν". Ο ένας παρίστανε τον καθηγητή στις ΗΠΑ, ο άλλος μάθαινε γκολφ στο Παρίσι και ο άλλος παρίστανε τον "άγνωστο" στην ίδια πόλη του "φωτός". Γιατί; Για ν' αφήσουν στην Ελλάδα τη Χούντα να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της. Για να μην χρεώνονται οι ίδιοι την πολυτελή αναμονή του "επενδυτή". Να μην τους βλέπει ο κόσμος να βλέπουν τη Δημοκρατία να "σκυλεύεται" και οι ίδιοι να μην αντιδρούν. Πολυτελή τουρισμό στην Εσπερία έκαναν οι βασικοί πρωταγωνιστές της κατάστασης. Όταν η Χούντα "έληξε", αυτοί επέστρεψαν "καλογυαλισμένοι" και "φρέσκοι" να πρωταγωνιστούν στη λεία της Μεταπολίτευσης. Κάτι "μικροπροβλήματα" —όπως ο Παναγούλης— τα "εξαφάνισαν" με τον γνωστό τρόπο της συμμορίας.
Από εκεί και πέρα ήταν εύκολα τα πράγματα γι' αυτούς. Εκμεταλλεύτηκαν τα μίση και τις έριδες μέσα στη Δεξιά, η οποία "ζαλίστηκε" από τη Χούντα και μεθόδευσαν τα πάντα με στόχο τη λεηλασία της. Εκμεταλλεύτηκαν την αμερικανική προπαγάνδα, η οποία "χρέωνε" στη Δεξιά τη Χούντα και την "αποπροσανατόλισαν" πλήρως. Την "αποπροσανατόλισαν" τόσο ως ηγεσία όσο και ως εκλογική βάση. Μιλάμε για την "παράσταση" του αιώνα. Ακόμα πρέπει να χασκογελάνε οι υπάλληλοι της πρεσβείας με τους γνωστούς πλέον σαβουροφοιτητές που φώναζαν ..."Εδώ Πολυτεχνείο". Οι χαφιέδες της αμερικανικής πρεσβείας ήταν αυτοί, οι οποίοι φώναζαν στους δρόμους ..."φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Η αγγλόφιλη Δεξιά ήταν αυτή που χρεώθηκε τη αμερικανόφιλη Χούντα, η οποία την κατέστρεψε. Ο απόλυτος ορισμός του κερατά, που δάρθηκε κιόλας ...Πού να τον προλάβεις τον "θίασο", ο οποίος είχε προλάβει να βγει στους δρόμους και να φωνάζει ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά".
Η παντοκρατορία των πρώην βενιζελικών και νυν "προοδευτικών" της Μεταπολίτευσης σε αυτήν τη Χούντα βασίστηκε. Χωρίς τη Χούντα τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε. Με τρεις προδότες και ένα τσούρμο αγράμματων συνταγματαρχών τα κατάφεραν όλα. Μιλάμε για πολύ απλό σχέδιο. Όλο το μυστικό ήταν να υπάρξει η Χούντα, η οποία ως "σβήστρα" θα "έσβηνε" τα πάντα, για να "ξαναγραφούν" από την αρχή. Ο προδότης της Δεξιάς Καραμανλής "εξασθένησε" το αγγλόφιλο βασιλικό "παρακράτος" και ο Παπανδρέου με τον Μητσοτάκη, μέσω μιας ψευδοσύγκρουσης, που οδήγησε σε μια πληρωμένη "Αποστασία", δρομολόγησαν τη Χούντα προκειμένου να το αντικαταστήσουν με το αμερικανόφιλο αντίστοιχό του. Αυτό ήταν και το ζητούμενο της χουντικής επταετίας.
Με τη Χούντα προετοίμασαν τη Μεταπολίτευση που τους συνέφερε ...Τη Μεταπολίτευση της απόλυτης κυριαρχίας τους. Με τη Χούντα ξήλωναν το αγγλόφιλο Παλάτι και η ίδια η Χούντα θα λειτουργούσε σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όλους τους δωσίλογους της κατοχής. Πώς θα γινόταν αυτό; Η αμερικανόφιλη Χούντα έγινε ένα "εργοστάσιο" παραγωγής "ηρώων" της Δημοκρατίας ...Βενιζελικών ηρώων. Όλοι "βασανίστηκαν", χωρίς κανείς να τούς πειράξει. Όλοι "εξορίστηκαν", αλλά ως δια μαγείας πολλοί από αυτούς τους "ήρωες" έγιναν και επιχειρηματίες ελέω κράτους. Όλοι πήραν αντιστασιακά "ένσημα", για να πορευτούν στα χρόνια της "δημοκρατίας". Λαμπράκηδες, Μπόμπολες, Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Πάγκαλοι, Σημίτηδες, Τσοχατζόπουλοι κλπ.. Μέχρι και ο κακομοίρης ο Κουλούρης έζησε πλούσια σαν "αντιστασιακός", μέχρι που αποκαλύφθηκε η επιστολή του προς τη Χούντα. Οι ίδιοι οι ταγματασφαλίτες, οι οποίοι επί κατοχής "ορκίζονταν" πίστη στον Φύρερ, αναγνωρίστηκαν επί Χούντας σαν "αντιστασιακοί".
Όμως, το απόλυτο "κόλπο" με τη Χούντα ήταν πως κατόρθωσαν και έλεγξαν απόλυτα τη Δικαιοσύνη, χωρίς να την πειράξουν καν. Πώς έγινε αυτό; "Επαγωγικά". Η Χούντα κατέρρευσε και αυτοί έκαναν το εξής μοναδικό και πρωτότυπο. Διατήρησαν στην εποχή της "δημοκρατίας" όλους τους δικαστές της χουντικής εποχής. Γιατί; Για να τους εκβιάζουν. Για να τους αναγκάζουν σταδιακά να "παραδώσουν" τις θέσεις τους στους δικούς τους ανθρώπους, χωρίς αυτήν την ανωμαλία να τη χρεώνονται οι ίδιοι. Με αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στο σημείο οι βενιζελικοί να ελέγχουν απόλυτα τη Δικαιοσύνη και να την "κράζουν" ταυτόχρονα ως χουντικιά ή "δεξιά". Έβαζαν τους δεξιούς δικαστές να προσλαμβάνουν και να προάγουν βενιζελικούς και τους "έκραζαν" για "φασιστικές" πρακτικές. Αξέχαστος θα μείνει ο Γιαννόπουλος ως υπουργός δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ.
Μιλάμε για μια παρωδία, που, αν δεν ήταν ο αμερικανικός προπαγανδιστικός και εκφοβιστικός παράγοντας να "αμβλύνει" τις "γωνίες" της, ακόμα θα γελούσε ο κάθε ο κάθε πικραμένος. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού. Η "δεξιά" Χούντα "γκρέμισε" τον Θρόνο της Δεξιάς. Οι αμερικανόφιλοι "δημοκράτες" ήταν οι θεμελιωτές της αμερικανόφιλης Χούντας, την οποία "χρεώθηκε" το αγγλόφιλο Παλάτι που καταστράφηκε από αυτήν. Η μοναδική Χούντα στον κόσμο, που όχι μόνο δεν πείραξε αλλά ευνόησε, διόρισε και γενικά βοήθησε στο βόλεμα και στον πλουτισμό όλων των "ηρώων" αντιπάλων της. Η μοναδική Χούντα που οδήγησε στη μοναδική "δημοκρατία" της Μεταπολίτευσης. Γιατί μοναδική; Γιατί η ελληνική "δημοκρατία" της Μεταπολίτευσης ήταν η μόνη "δημοκρατία" στον κόσμο, που, μετά την παλινόρθωσή της, δεν αντικατέστησε τα στελέχη του χουντικού καθεστώτος που παρέλαβε.
Αυτά είναι πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά ...Δεν έχουν γίνει πουθενά στον κόσμο. Όλα έγιναν μέσα σε απόλυτα "στεγανά", για να μην έχουν "απώλειες". Η αμερικανόφιλη Χούντα έδιωξε τον Βασιλιά και "βασάνιζε" τους "ήρωες" της "δημοκρατίας" και η ίδια ήταν αυτή που "φώναξε" τον "θεμελιωτή" της "δημοκρατίας" της Μεταπολίτευσης. Δεν ήταν οι "ήρωες" ή οι "αντιστασιακοί" αυτοί, που "κάλεσαν" τον Καραμανλή για να μας "σώσει". Χουντικοί ήταν. Πράξη της Χούντας ήταν η επάνοδος του Καραμανλή ...Η τελευταία πράξη της.
Υπό την εντολή των Αμερικανών —και υπό τη σύμφωνη γνώμη "διωκώμενων" και "αντιαμερικανών" δημοκρατών τύπου Μίκη Θεοδωράκη— κλήθηκε ο Καραμανλής. Ο ναύαρχος Αραπάκης και ο στρατηγός Γκιζίκης τον κάλεσαν και του εγγυήθηκαν την ασφάλειά του. Γιατί; Για να μην προλάβει με την πτώση της και έλθει πρώτος να μας "σώσει" ο βασιλιάς. Να προλάβουν να "μπουν" οι Αμερικανοί πριν προλάβουν να "επιστρέψουν" οι Εγγλέζοι. Γι' αυτόν τον λόγο πριν "πέσει" οριστικά η Χούντα κάλεσε πρώτο τον Καραμανλή. Με συνοπτικές διαδικασίες οργανώθηκε από τον Καραμανλή το αντιβασιλικό δημοψήφισμα και έτσι "σφραγίστηκε" επιτυχώς η "καριέρα" της Χούντας. Το δημοψήφισμα, δηλαδή, έκλεισε τον σχεδιασμό, που ξεκίνησε με την αποστασία και απαιτούσε επτά χρόνια δικτατορίας για την ολοκλήρωσή του.
Έχοντας οι Αμερικανοί "ξεφορτωθεί" απόλυτα το αγγλόφιλο Παλάτι, μπορούσαν να σχεδιάσουν τα πάντα όπως τους βόλευε. Να τα σχεδιάσουν σε λευκό "χαρτί", εφόσον η "σβήστρα" της Χούντας είχε εξαφανίσει ό,τι τους ενοχλούσε ...Να τα σχεδιάσουν πάνω στους πρώην δωσίλογους των Γερμανών, οι οποίοι είχαν γίνει πλέον φιλοαμερικανοί, άσχετα αν φώναζαν στους δρόμους ..."φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ με αμερικανικά δολάρια ιδρύθηκε το "αμερικανικό" ΠΑΣΟΚ, που θα κυριαρχούσε σε αυτόν τον σχεδιασμό. Για την επιτυχία αυτού του σχεδιασμού θα φρόντιζε ο Καραμανλής. Απλά, για να καταλάβει κάποιος την αξία αυτών που έκανε ο Καραμανλής για τους βενιζελικούς, θα πρέπει να γνωρίζει τι είχαν ανάγκη. Μόνον αν γνωρίζει κάποιος αυτές τις ανάγκες, μπορεί να καταλάβει πώς και γιατί ο Καραμανλής ήταν ο μέγας "ευεργέτης" και "σωτήρας" των βενιζελικών.
Το μεγάλο τους πρόβλημα —όπως επιμένουμε διαρκώς να λέμε— ήταν η συνεργασία τους με τους Ναζί ...Η εποχή αυτή, που στην έδρα του κόμματός τους ο Λαμπράκης εξέδιδε το "Ελεύθερο Βήμα" και ταυτόχρονα έκανε και "μπίζνες" με τους Ναζί ...Η εποχή αυτή, που σε μια λιμοκτονούσα Αθήνα η "Λαδά" ήταν πλημμυρισμένη από "λάδι" δωσίλογων ...Η εποχή αυτή, που η Λαδά ήταν ο πιο ασφαλής δρόμος της Αθήνας για τους δωσίλογους και τους Ναζί. Αυτή η "εκκωφαντική" συνεργασία τους με τους κατακτητές τούς κατέτρεχε τη στιγμή που οι πολιτικοί τους αντίπαλοι —και άρα το Παλάτι— είχαν το άλλοθι της απουσίας. Όχι πως οι αγγλόδουλοι βασιλικοί ήταν καλύτεροι πατριώτες από τους βενιζελικούς, αλλά, λόγω "έξωθεν" εντολών, είχαν εξασφαλίσει το άλλοθι ...Το άλλοθι της μη συνεργασίας λόγω απουσίας.
Αυτό ήταν το πρόβλημα των βενιζελικών. Η ηγεσία τους δεν είχε εξασφαλίσει για την παράταξή τους το συλλογικό της "άλλοθι". Είχε παραμείνει στην Ελλάδα και είχε "συνεργαστεί" η ίδια με τους κατακτητές ...Η κομματική τους ηγεσία ...Η ηγεσία της Λαδά. Οι επιφανέστεροι από αυτούς ήταν "στιγματισμένοι" ως δωσίλογοι στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Δεν τίθεται δηλαδή θέμα δωσιλογισμού σε ιδιωτικό επίπεδο, ώστε οι απλοί βενιζελικοί να διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους ...Ο συμβολισμός τούς κατέστρεφε ...Η συλλογική ευθύνη που δημιούργησε η αθλιότητα της ηγεσίας της ...Η ευθύνη, την οποία ήταν φυσικό να εκμεταλλευτούν οι αντίπαλοί τους εις βάρος τους. Άρα ο Καραμανλής έπρεπε να κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν να "ξεφορτωθεί" τα στοιχεία που αποδείκνυαν τον δωσιλογισμό τους —και τα οποία μέχρι τότε τα χρησιμοποιούσε η Δεξιά για να τους εκβιάζει— και το δεύτερο ήταν να μεταβιβάσει και στη Δεξιά μέρος αυτού του "στίγματος", για να μπερδέψει τον κόσμο.
Έπρεπε δηλαδή να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Να ξεφορτωθεί τις αποδείξεις και μετά, ως ηγέτης της "Δεξιάς", να κάνει "λανθασμένες" κινήσεις, οι οποίες θα δημιουργούσαν εσφαλμένες αλλά χρήσιμες για κάποιους εντυπώσεις. Έπρεπε να "λερώσει" την εικόνα της Δεξιάς, η οποία μέχρι τότε "πουλούσε" εκ του ασφαλούς πατριωτισμό και εθνικοφροσύνη, εκβιάζοντας όλους τους άλλους. Αυτός ήταν ο στόχος που αναλάμβανε. Αφού θα τους απάλλασσε άπαξ και δια παντώς από τη δαμόκλειο σπάθη των αποδείξεων, θα προκαλούσε σύγχυση στα πρόσωπα και στους ρόλους, εφόσον, σε μια εποχή όπου δεν θα υπήρχαν στοιχεία, θα "ακουγόταν" αυτός που θα "φώναζε" πιο πολύ και αυτός θα ήταν εκείνος που βόλευε τους Αμερικανούς.
Αυτό μπορούσε να το κάνει μόνον ο Καραμανλής σαν "δεξιός". Γι' αυτόν τον λόγο ήταν πολύτιμος. Μόνον ένας δεξιός με τη "βούλα" μπορούσε να καταστρέψει χωρίς αντιδράσεις το μέγα "όπλο" της Δεξιάς. Ποια είναι η απόδειξη αυτών που λέμε; Την απόδειξη τη δίνει η ιστορία και ο χρόνος, ο οποίος "απομονώνει" τα γεγονότα μεταξύ τους. Τι ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Καραμανλής μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα; Κατέστρεψε όλους τους φακέλους των δωσίλογων, που διέθετε το ελληνικό κράτος. Ό,τι στοιχεία είχε το ελληνικό κράτος για τους δωσίλογους χάθηκαν. Άνθρωποι σαν τον Λαμπράκη, τον Λάτση και πολλούς άλλους απαλλάχθηκαν από τα βάρη και μπορούσαν πλέον να παριστάνουν τους δημοκράτες. Ένας θεός ξέρει πόσοι "Χριστοφοράκοι" πανηγύριζαν με την καταστροφή εκείνων των φακέλων. Η καταστροφή αυτών των φακέλων "απελευθέρωσε" δυνάμεις, που "εκτόξευσαν" το ΠΑΣΟΚ στα γνωστά ποσοστά της "Αλλαγής".
Ταυτόχρονα ο Καραμανλής έφθειρε την εικόνα της Δεξιάς σε οριακό βαθμό. Πώς; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος απλά πράγματα. Στα απλά βρίσκεται πάντα η αλήθεια. Τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά είναι αυτά, τα οποία βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας και όχι αυτά τα οποία βρίσκονται σε διπλοκλειδωμένα υπόγεια ...Τα λουκέτα εύκολα ή δύσκολα ανοίγουν ...Τα κλειστά μάτια των φανατικών και των "κολλημένων" δεν ανοίγουν με τίποτε. Εφόσον λοιπόν όλος ο σχεδιασμός της Μεταπολίτευσης είχε ως στόχο την απόλυτη κυριαρχία του αμερικανόφιλου ΠΑΣΟΚ των βενιζελικών, τι ψάχνουμε; Τον ρόλο του Καραμανλή στην εύκολη επικράτηση του Ανδρέα στο "στημένο" παιχνίδι ...Τον ρόλο του στην εύκολη, σίγουρη και ομαλή μεταβίβαση του συνόλου της εξουσίας σε αυτούς που εξ’ αρχής είχαν δώσει το "χρίσμα" οι Αμερικανοί.
Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα ο Καραμανλής, για να "μετακινηθεί" —ελέω Αμερικανών— στην Προεδρία της Δημοκρατίας; Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα, για να νικήσει εύκολα ο Ανδρέας; Στον εκκωφαντικά άχρηστο και μοναδικά ατάλαντο Ράλλη. Από ολόκληρη τη Δεξιά ο φυγόμαχος Καραμανλής επέλεξε ν' αφήσει στη θέση του ως Πρωθυπουργό και ηγέτη στο κόμμα της τον γιο του Πρωθυπουργού των Ναζί, ο οποίος ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες που πέθανε στη φυλακή ως δωσίλογος. Ποιος ήταν αυτός, που ο Καραμανλής πριμοδότησε ως "αγαπημένο" του πουλέν και "υποθήκη" για την επόμενη γενιά της ηγεσίας της Δεξιάς; Ο Έβερτ. Από ολόκληρη τη Δεξιά βοήθησε τον γιο του διευθυντή ασφάλειας της Αθήνας ...Τον γιο του εκλεκτού των Ναζί, που αιματοκύλισε την Αθήνα στα Δεκεμβριανά ...Τον γιο ενός δωσίλογου, που, επειδή ακριβώς δεν είχαν τίποτε θετικό να πούνε για το πρόσωπό του, κατέληγαν πάντα στο γνωστό ..."ναι, αλλά βοήθησε τους Εβραίους".
Η προδοσία ήταν πλέον απόλυτη. Ο Καραμανλής όχι μόνον κατέστρεφε το παρόν της Δεξιάς, αλλά υποθήκευε και το μέλλον της. Όμως, ο σχεδιασμός δεν θα ήταν πλήρης για τους Αμερικανούς και τους βενιζελικούς για όσο διάστημα η Δεξιά θα ήταν ελεύθερη ν' ανταγωνιστεί το κόμμα τους ...Για όσο διάστημα η Δεξιά θα ανήκε στους Δεξιούς. Άρα; Άρα η Δεξιά όχι μόνον θα έπρεπε να ηττηθεί, αλλά και να παραδοθεί στους βενιζελικούς ως ιδιοκτησία. Και πάλι ο Καραμανλής αποδείχθηκε τέλειος προδότης. Αυτός ήταν που έφερε τον Μητσοτάκη στη ΝΔ. Αυτός μετέφερε στις τάξεις της τον πιο επικίνδυνο "ιό" για όλα τα συστήματα.
Με τον προδότη τον Καραμανλή άνοιξαν την "πόρτα" της Δεξιάς, για να βάλει η βενιζελική συμμορία τον Μητσοτάκη μέσα στο "στρατόπεδό" της. Ο Καραμανλής ήταν αυτός, ο οποίος μεθόδευσε τα πράγματα, προκειμένου να πάρει το κόμμα της Δεξιάς ο ίδιος ο ανιψιός του Βενιζέλου. Μέσα στα πλαίσια αυτής της συμμορίας είναι και ο σημερινός Σαμαράς ...Ο δήθεν εχθρός του Μητσοτάκη. Τόσο εχθρός του όσο εχθρός του ήταν και ο Ανδρέας.
Εδώ βέβαια κρύβεται και ένα από τα μεγάλα μυστικά του σχεδιασμού. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι ο Μητσοτάκης "θίχθηκε" από την "πτώση" της κυβέρνησής του από τον Σαμαρά. Τα συμφέροντα του Μητσοτάκη δεν εξυπηρετούνται από την εξουσία της Δεξιάς. Το αντίθετο μάλιστα. Δουλειά και αποστολή τού Μητσοτάκη ήταν να "μην κυβερνάει" η Δεξιά και όχι να κυβερνάει ο ίδιος μέσω της Δεξιάς. Αποστολή τού βενιζελικού Μητσοτάκη ήταν να "ευνουχίσει" τη Δεξιά.
Ο Μητσοτάκης, ως πρόσωπο, δηλαδή, έχει κέρδος όταν κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ των φίλων, των ομοϊδεατών και των συνεταίρων του. Για όσο διάστημα κυβερνάει το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, ο Μητσοτάκης είναι πανίσχυρος, γιατί η συμμορία στην οποία ανήκει "αλωνίζει" και ταυτόχρονα ελέγχει εύκολα και απόλυτα τη "ανταγωνιστική" Δεξιά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το απώγειο της δύναμης του Μητσοτάκη ήταν στην περίοδο Σημίτη. Τότε έλεγχε τα πάντα. Τράπεζες, εφορίες, ομόλογα, swaps. Η Δεξιά δεν τον συμφέρει να κυβερνά ακόμα και υπό την ηγεσία του. Γιατί; Γιατί είναι "ανθυγιεινή" για τη συμμορία του. Η κυβερνητική θητεία "γεννά" στελέχη και τα νέα στελέχη δημιουργούν εξελίξεις —και άρα δίνουν "ζωή" σε έναν χώρο— ...Εξελίξεις ανεπιθύμητες για κάποιον, ο οποίος έχει ως στόχο την "ύπνωση" ενός πολιτικού χώρου.
Ας σκεφτεί κάποιος ποιοι ήταν οι πολιτικοί της Δεξιάς παλαιότερων δεκαετιών και ας τους συγκρίνει με τους σημερινούς. Η Δεξιά κατάντησε να στελεχώνεται από Αρούληδες, Μηταράκηδες και Σταϊκούρες, γιατί αυτό βόλευε τα "συγκροτήματα" ...Αυτό ήταν το επίτευγμα του Μητσοτάκη ...Προωθούσε "νάνους", για να φαίνονται "γίγαντες" οι απέναντι. Μόνον απέναντι σε έναν Στ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου