Ας δούμε τι έρχεται καταπάνω μας

Ας δούμε τι έρχεται καταπάνω μας

Έλληνες εσμέν, ως η φωνή και η Πάτριος Παιδεία μαρτυρεί….
Γεώργιος Πλήθων (1360-1452)
Τα λόγια αυτά του Πλήθωνα, λίγο πριν την Άλωση της Πόλης, πρέπει να είναι ο φάρος και ο οδηγός μας, τώρα που μπαίνουμε στο σκοτεινό τούνελ μιας ακόμη Άλωσης του Γένους μας. Σήμερα θ΄αναφερθώ –εν τάχει –στις συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα, πριν από την Άλωση από τους Ρωμαίους. 
Η περίοδος αυτή, ήταν ιδιαίτερα ταραγμένη –και πότε δεν ήταν;-,με ατέλειωτες εμφύλιες συρράξεις, με αλλαγές συμμαχιών, δημιουργίες συνασπισμών εναντίον των Ρωμαίων, όπου πάλι διαλύονταν για να στραφεί η μία πόλη εναντίον της άλλης. Οι Ρωμαίοι όπου μπορούσαν εισχωρούσαν στα πράγματα και τις διαμάχες των Ελλήνων και ετοιμάζονταν……
Στις διαμάχες είχαν μπλεχθεί οι Μακεδόνες με τον Φίλιππο τον Ε΄, ο Άρατος, οι Αιτωλοί, ο Ευμένης ο Β΄ της Περγάμου, οι Αχαιοί, οι Ακαρνάνες, οι Θεσσαλοί, οι Ηπειρώτες, οι Ηλείοι, οι Κορίνθιοι, οι Σπαρτιάτες με τον Λυκούργο, και τελειωμό δεν είχαν, μια τρέλα!!!!!
Κάποια στιγμή, τον Αύγουστο του 217 π.χ. –είχε προηγηθεί η καταστροφή του Θέρμου Αιτωλίας, από τον Φίλιππο τον Ε΄-, μαζεύτηκαν όλοι οι εκπρόσωποι των πόλεων στη Ναύπακτο, για την υπογραφή συνθήκης ειρήνης, που στην ουσία δεν παρείχε καμιά εγγύηση.
Εκεί μίλησε πολύ συνετά και ο Ναυπάκτιος Αγέλαος.
Παρά την συνθήκη, οι διαμάχες συνεχίστηκαν. Ο Φίλιππος στράφηκε εναντίον των Ρωμαίων, εκείνοι συμμάχησαν με τους Αιτωλούς, ο καιρός προχωρούσε, οι συμμαχίες άλλαζαν, οι σημερινοί σύμμαχοι γίνονταν εχθροί και τανάπαλι, οι πόλεις καταστρέφονταν, μια παράνοια!!!
Και οι Ρωμαίοι ετοιμάζονταν………
Όταν ανέλαβε βασιλιάς, ο γιός του Φιλίππου, ο Περσέας, ετοιμάστηκε να αντιμετωπίσει τις ρωμαϊκές λεγεώνες του ύπατου Λεύκιου Αιμίλιου Παύλου. Στις 22 Ιουνίου το 168 π.χ. έλαβε χώρα η μάχη της Πύδνας, που έκρινε τις τύχες της Ελλάδος, αλλά και ολόκληρης της Εγγύς Ανατολής. Η μακεδονική φάλαγγα δεν διέθετε κατάλληλη έφιππη πλαγιοφυλακή, έχασε την συνοχή της και υπέστη συντριπτική ήττα. Τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια για το μακεδονικό βασίλειο.
Η ήττα των μακεδόνων, προκάλεσε μια χαιρεκακία στους υπόλοιπους Έλληνες. Δεν έβλεπαν τι έρχεται καταπάνω τους. Την τύχη της Μακεδονίας ακολούθησε και η Ήπειρος, όπου χιλιάδες κάτοικοί της οδηγήθηκαν στην σκλαβιά.
Ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας, ο Περσέας, οδηγήθηκε στη Ρώμη, μαζί με τα παιδιά του καθώς και οι ευγενείς με τους άρρενες απογόνους τους και πολλά λάφυρα.
Εκεί, στη Ρώμη, ο Αιμίλιος Παύλος τέλεσε –όπως συνηθιζόταν- τον Θρίαμβό του, όπου διαπομπεύτηκε ο Περσέας και όλη η ακολουθία του.
Το 146 π.χ. μετά την ολοκληρωτική κατάκτηση της Ελλάδος, η Μακεδονία, η Θεσσαλία και η Ήπειρος μετατράπηκαν στη Ρωμαϊκή επαρχίας της Μακεδονίας. Η Ελλάδα μπήκε στο σκοτεινό τούνελ της Ρωμαιοκρατίας.
Οι Έλληνες δεν θέλησαν ν΄ ακούσουν τότε τα προφητικά λόγια του Αγέλαου στο συνέδριο της Ναυπάκτου το 217, όπου είχε πει:
Το καλύτερο που πρέπει να κάνουν οι Έλληνες είναι να μην πολεμούν ποτέ μεταξύ τους, αλλά να χρεωστούν μεγάλη ευγνωμοσύνη στους θεούς, αν όλοι με μια γνώμη και πιασμένοι χέρι με χέρι, όπως κάνουν συνήθως όσοι διαβαίνουν τα ποτάμια, μπορούν αποκρούοντας τις επιθέσεις των βαρβάρων, να σώζουν όλοι μαζί τον εαυτό τους και τις πόλεις.
……Πρέπει οπωσδήποτε να ομονοούν μεταξύ τους και να προφυλάσσονται, λαβαίνοντας υπόψη τους μεγάλους στρατούς και το μέγεθος του πολέμου που διεξάγεται στη Δύση.
Σ.τ.σ. ( εννοεί τον πόλεμο Ρωμαίων και Καρχηδονίων).
…..Γιατί αν ποτέ τα νέφη που φαίνονται στη Δύση, στραφούν και έρθουν στην Ελλάδα, πολύ φοβάμαι ώστε οι ανακωχές και οι πόλεμοι και γενικά τα παιχνίδια που παίζουμε τώρα μεταξύ μας, σταματήσουν για όλους μας μια για πάντα. Τότε θα παρακαλάμε τους θεούς να μας δώσουν και πάλι αυτή την ελευθερία, να πολεμάμε όταν θέλουμε, να ρυθμίζουμε τα πράγματα από μόνοι μας και γενικά να είμαστε κύριοι να κανονίζουμε τις διαφορές μεταξύ μας.
……….Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Είμαστε εις το (εμείς), κι΄όχι εις το (εγώ) και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί.
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
http://olympia.gr