Από τον Βασίλη Ασβεστόπουλο
Ας πάρουμε τα πράγματα ως έχουν. Η κυβέρνηση εισήγαγε έναν νέο φόρο, τον ΕΝΦΙΑ. Ανάρτησε στο TAXIS τα ραβασάκια και μόλις οι πολιτικά υπεύθυνοι κατάλαβαν αυτό που εδώ και μήνες είχαν ψηφίσει οι ίδιοι ανακάλυψαν τη λέξη "λάθος".
Για να υπάρξει όμως ένα λάθος θα πρέπει κάποιος να το έχει διαπράξει. Ας δούμε τις πιθανές πηγές λαθών.

Οι Η/Υ δεν κάνουν λάθη…

Ο υπολογισμός του φόρου έγινε μέσα από προγράμματα του ΥπΟικ. Το λογισμικό άντλησε στοιχεία από την βάση δεδομένων του Ε9 και με τη βοήθεια πολλαπλασιαστών υπολόγισε τους φόρους. Ορισμός της πληροφορικής είναι, "δεδομένα -> επεξεργασία -> πληροφορία". Αν υποθέσουμε ότι τα δεδομένα ήταν αυτό που ο ορισμός της λέξης ορίζει, δηλαδή στοιχεία στα όποια βασιζόμαστε χωρίς να τα θεωρούμε λάθος, τότε το υποτιθέμενο σφάλμα θα έπρεπε να είχε γίνει στην επεξεργασία. Αν αποκλείσουμε το απίθανο γεγονός να υπάρχει κατασκευαστικό σφάλμα στα microchip των υπολογιστών του ΥπΟικ τότε μας μένει ως μόνη πηγή σφαλμάτων η επεξεργασία των δεδομένων μέσου προγράμματος. Γνωρίζουμε όλοι ότι οι υπολογιστές κάνουν ακριβός αυτό που τους λένε οι προγραμματιστές. Εκτελούν με μαθηματική ακρίβεια τις εκάστοτε εντολές. Δε νοείται ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα να αναλάβει από μόνο του πρωτοβουλίες και να κάνει ό, τι του κατέβει. Άρα; Το συμπέρασμα είναι, ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται για τον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ έχει ατέλειες. Μερικές απ' αυτές τις ατέλειες ήταν γνωστές εξ αρχής. Στις επίμαχες περιοχές της χώρα μας, όπου επικλινές, πετρώδεις, άγονα και ορεινά χωράφια δεν είχαν τιμή ζώνης εφαρμόζεται με το ΕΝΦΙΑ η τιμή ενός αστικού οικοπέδου. Κάποιος άνθρωπος πρέπει να έχει προγραμματίσει αυτό το κανονισμό στο πρόγραμμα. Οπότε ορθά αναγνωρίζουμε ότι οι Η/Υ δεν έκαναν το λάθος.

Οι υφιστάμενοι δε κάνουν λάθη…

Ας υποθέσουμε ότι ο προγραμματιστής που ανακάλυψε την έλλειψη δεδομένου για τις επίμαχες περιοχές πήρε μια πρωτοβουλία. Αν έγινε αυτό, τότε με το αποτέλεσμα των υπολογισμών και με τον ντόρο που δημιουργήθηκε θα έπρεπε να είχαμε ακούσει την εντολή Σαμαρά "θέλω αμέσως να μου δώσεις σ' ένα πιάτο το κεφάλι του …", και φυσικά να βλέπαμε στις οθόνες μας την κυβερνητική εκπροσωπώ και τα πάσης φύσης φερέφωνα να καθησυχάζουν τον κόσμο ότι βρέθηκε το λάθος. Επίσης θα μπορούσαμε με μια απλή παράληψη των επίμαχων ακινήτων να έχουμε σε χρόνο ρεκόρ σωστό ΕΝΦΙΑ. Πως; Μα είναι απλό. Για να υπολογιστεί η τιμή ζώνης για τα ακίνητα χωρίς τιμή ζώνης πρέπει να εφαρμόζεται μια εντολή τύπου "αν… τότε … αλλιώς… ". Αν το πρόγραμμα έγινε από γνώστη Η/Υ τότε αυτός χωρίς να επηρεάζει τα αρχικά δεδομένα πρέπει να είχε προγραμματίσει "Αν δεν υπάρχει τιμή ζώνης τότε πάρε τη τιμή της τελευταίας οικιστικής ζώνης της πρωτεύουσας του νομού". Για να φύγει έστω προσωρινά αυτή η χρέωση από τον ΕΝΦΙΑ αρκεί να θέσουμε την εντολή "Αν δεν υπάρχει τιμή ζώνης τότε χρέωσε 0 Ευρώ". Και στη συνέχεια, σε βάθος χρόνου - όταν θα έχουμε μια λύση για το πρόβλημα - να αντλήσουμε αυτά τα χωράφια και οικόπεδα πάλι από τη βάση δεδομένων.
Υπάρχει μια διαφορετική υπόθεση. Μπορεί ο χειριστής να έδωσε σε όλες τις περιοχές χωρίς τιμή ζώνης. Δηλαδή να έχει επέμβει στα αρχικά δεδομένα! Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τότε δε μιλάμε για άξιο προγραμματιστή. Ο κάθε φοιτητής του πρώτου έτους πληροφορικής γνωρίζει ότι ποτέ δε χαλάμε ή καταστρέφουμε τα αρχικά μας δεδομένα. Ακόμη και αν έχει γίνει αυτή η ασυγχώρητη αμαρτία θα έπρεπε να υπάρχει back up των αρχικών δεδομένων. Σε περίπτωση που και αυτά δεν υπάρχουν θα έπρεπε να θα έπρεπε είχαμε ακούσει την εντολή Σαμαρά "θέλω αμέσως να μου δώσεις σ' ένα πιάτο το κεφάλι του …". Και ας υποθέσουμε το απίθανο ίσως σενάριο ότι το ναυάγιο του ΕΝΦΙΑ έγινε από τους συμβούλους και προγραμματιστές του ΥπΟικ. Τότε όμως και πάλι δεν ευθύνονται αυτοί αλλά το άτομο που ανέθεσε σε ανίκανα άτομα μια υπεύθυνη εργασία με τόσο σοβαρό αντίκτυπο στην εγχώρια οικονομία. Στις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων και ειδικά στις Αμερικάνικες και Βρετανικές διδάσκεται ότι οι υφιστάμενοι δε κάνουν ποτέ το λάθος. Τούτο στη θεωρία τύπο σχολής Σικάγο βαρύνει πάντα τον manager. Διότι έτσι και μόνο έτσι δικαιολογούν τις υπέρογκες αμοιβές που λαμβάνουν οι επικεφαλής της διοίκησης. Τάχα τις τα χοντρά πακέτα τους είναι "ασφάλιστρα κινδύνου".

Δε μπορούμε να δώσουμε ενημερότητα ή... 

Ως δήθεν παράπλευρη απώλεια του φιάσκου του ΕΝΦΙΑ ακούμε από το ΥπΟικ ότι δε δίνεται η δυνατότητα να δοθεί φορολογική ενημερότητα όσο εκκρεμεί ο ΕΝΦΙΑ. Το ίδιο μαθαίνουμε ισχύει για τις τυχών αποζημιώσεις στους αγρότες που έχουν πληγεί από το Ρωσικό εμπάργκο.
Αλήθεια; Ποίον ακριβώς δουλεύουν; Οι καταχωρήσεις στο TAXIS οφείλουν να έχουν γίνει με κωδικό. Άρα δεν είναι τίποτα πιο εύκολο από τον προγραμματισμό μιας γραμμής στο σύστημα του τύπου "Αν υπάρχει χρέωση ΕΝΦΙΑ τότε αγνόησε την".
Δεν είδαμε, δεν ακούσαμε τίποτα από τα άνω. Ούτε ανέλαβε κανείς την ευθύνη και ούτε είδαμε, έστω για το θεαθήναι μια παραίτηση. Αντιθέτως βλέπουμε ότι το ΥπΟικ προσπαθεί μέσα από το Βατερλό του να κερδίσει χρόνο. Χρόνο για τις επιστροφές φόρων, χρόνο για τις αποζημιώσεις, χρόνο ή και εκβιασμό για τις φορολογικές ενημερότητες. Διότι αν κάποιος άτυχος έχει μια επιχείρηση και χρειάζεται την ενημερότητα του τότε θα πρέπει να πλήρωση την λανθασμένη χρέωση. Όλα αυτά γίνονται ενώ είμαστε εκτός στόχων του προϋπολογισμού. Τυχαίο;
Ως μόνο συμπέρασμα λοιπόν μένει ο αστικός μύθος για μια δήθεν πασίγνωστη απάντηση εταιρίας λογισμικού που τρέχει ίσως και ο δικός σας υπολογιστής. Λεγόταν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι στα χρόνια που τα Windows® της Microsoft® κολλούσαν κάθε τρεις και τόσο "it's not a bug, it's a feature" (μτφρ: Δεν είναι σφάλμα, είναι ένα χαρακτηριστικό).
Όντως το φιάσκο του ΕΝΦΙΑ δεν είναι λάθος, είναι χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο δήθεν επιχειρείται η έξοδος μας από τη κρίση. Και μην ακούσω τη λέξη "ερασιτεχνισμός", γιατί όπως γνωρίζουμε οι ερασιτέχνες κάνουν την εκάστοτε ασχολία τους από αγάπη προς αυτήν και τα όποια λάθη τους είναι είτε από άγνοια ή από ελλιπή εκπαίδευση.