Μιχάλης Ιγνατίου: "Ξεπέρασε ο Χριστόφιας την παγίδα του ΟΗΕ" | Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας απέρριψε...

όλες τις εκκλήσεις των κυπριακών κομμάτων, ακόμα και των παραδοσιακών του συμμάχων, να μην μεταβεί την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη για τις διαπραγματεύσεις που κάλεσε ο άβουλος και γνωστός για τις φιλοτουρκικές του θέσεις γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών. Ο κ. Χριστόφιας είχε πολλούς λόγους για να αποφύγει την παγίδα που του έστησαν τα σαΐνια του Μπαν Κι Μουν, ο βοηθός γενικός γραμματέας και αρχιτέκτονας του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, Λιν Πάσκοε, και ο σύμβουλός του για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ, ο οποίος δεν είναι και ο πλέον έξυπνος διπλωμάτης του πλανήτη. Κάθε άλλο... Ο πρώτος βασικός λόγος ήταν ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, πέραν των απειλών, των εκβιασμών και των ύβρεων, προκαλεί και ουσιαστικά με τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ. Είχε κάθε δικαίωμα ο Πρόεδρος της Κύπρου να ανακοινώσει στο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ ότι, για όσο διάστημα απειλεί ο κ. Ερντογάν και εφόσον δεν αποσύρει τα πλοία του από την κυπριακή ΑΟΖ, οι συνομιλίες θα «παγώσουν». Ουδείς θα τον κατηγορούσε για οτιδήποτε. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αποφάσισαν να τον «κουβαλήσουν» στη Νέα Υόρκη και να τον κλείσουν σε μια έπαυλη στο Λονγκ Άιλαντ για να συνομιλεί με τον κ. Ντάουνερ, τον οποίο μπορεί να συναντά οποιαδήποτε στιγμή θελήσει. Έπρεπε να βγάλει φωνή μεγάλη ο κ. Χριστόφιας για να αλλάξουν οι σχεδιασμοί του ΟΗΕ και να αναγκαστεί να συμμετάσχει στην τριμερή συνάντηση ο Μπαν Κι Μουν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι που έδιναν το δικαίωμα στον Πρόεδρο της Κύπρου να κάνει τη δική του «επανάσταση». Ούτε ο γενικός γραμματέας ούτε οι συνεργάτες του έχουν την παραμικρή ευαισθησία για την Κύπρο και το πρόβλημά της. Το μοναδικό τους μέλημα είναι η απενοχοποίηση της Τουρκίας και η τιμωρία των Ελληνοκυπρίων. Και βιάζονται, μάλιστα, διότι γνωρίζουν πως οι συνθήκες αλλάζουν στη Μεσόγειο και η Τουρκία, η οποία αναδεικνύεται σε ταραξία της περιοχής, θα έχει προβλήματα και με τους γείτονές της και με την ΕΕ. Έχουν περάσει τριάντα εφτά χρόνια από την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου. Και είναι η πρώτη φορά που ο Πρόεδρος δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί για λύση, η οποία, με τα σημερινά δεδομένα, δεν θα είναι παρά μία παραλλαγή του ρατσιστικού Σχεδίου Ανάν. Ήταν τυχαίο το ότι η αποδοχή του κειμένου του Κόφι Ανάν σήμαινε παράδοση του νησιού στην Τουρκία και των φυσικών του πόρων στη Βρετανία; Όχι. Με βάση τα νέα δεδομένα, η σημασία του «όχι» στο φιλοτουρκικό σχέδιο γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και πιο σημαντική και, σίγουρα, η δικαίωση του Τάσσου Παπαδόπουλου είναι πλέον απόλυτη. Ο κ. Χριστόφιας επιμένει σε μια πολιτική αδιέξοδη και για τον ίδιο και, πολύ περισσότερο, για την Κύπρο. Η διπλωματία που στοχεύει μόνο σε απόδοση ευθυνών αποδεικνύει παιδαριώδη αντίληψη της νέας διεθνούς πραγματικότητας. Σιγά που θα ιδρώσει το αφτί του κ. Ερντογάν, εάν τον δακτυλοδείξουν για το αδιέξοδο του Κυπρια κού... Ο Κύπριος Πρόεδρος πρέπει να ασχοληθεί με την ουσία του προβλήματος, που είναι η κατοχή. Και δεν θα τερματιστεί με σχέδια όπως αυτό που «κατασκευάζει» με τον κατοχικό ηγέτη και τους Βρετανούς... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 26/10/11